Ο ΟΜΗΡΟΣ ΚΑΙ Η ΑΓΝΩΣΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ

 

 Ο άνθρωπος που θα άφηνε το στίγμα του βαθιά στον ελληνικό πολιτισμό και κατόπιν στον δυτικό κόσμο δεν έχει ανάγκη από εισαγωγές.
Γεννημένος κάπου μεταξύ 12ου-8ου αιώνα π.Χ. στα παράλια πιθανότατα της Μικράς Ασίας, ο Όμηρος θα δημιουργούσε μια μακρά λογοτεχνική παράδοση, με το αφηγηματικό του ύφος να μένει φάρος στους κατοπινούς συγγραφείς της οικουμένης.
Κι όμως, για κάποιον με τέτοια παγκόσμια επίδραση συναίνεση φαίνεται να μην υπάρχει πουθενά!




Οι ακαδημαϊκοί δεν έχουν σταματήσει να ερίζουν για τη ζωή και το έργο του, με μερίδα μελετητών να αμφισβητεί ακόμα και την ίδια την ύπαρξή του.

Ας δούμε λοιπόν τι ξέρουμε και κυρίως τι δεν ξέρουμε για τον άνθρωπο που έγραψε τις αρχετυπικές επικές ιστορίες...

Το μυστήριο του Ομήρου

Δεν είναι μυστικό ότι ο Όμηρος αποτελεί ένα από τα διαπρεπέστερα μυστήρια της φιλολογίας. Ο ποιητής που μας χάρισε τα λαμπρά έπη συνεχίζει να είναι δυσεπίλυτο αίνιγμα αναφορικά με τα πραγματικά γεγονότα της ζωής του. Κάποιοι ακαδημαϊκοί έχουν φτάσει μάλιστα σε σημείο να ισχυριστούν ότι δεν πρόκειται για έναν άνθρωπο, αλλά για μακρά λογοτεχνική παράδοση, την ίδια ώρα που διαπρεπείς φιλόλογοι ορκίζονται ότι οι ομηρικές ιστορίες αποτελούν συλλογική δουλειά ομάδας προσώπων.

Η πεποίθηση για τη συλλογικότητα της ομηρικής αφήγησης έλκει την καταγωγή της από το γεγονός ότι η προφορική διήγηση μύθων αποτελούσε μακρά αρχαιοελληνική παράδοση, με μια σειρά από περίφημους ραψωδούς να μένουν στην Ιστορία. Κάτω από τη συλλογιστική αυτή, στον Όμηρο αποδίδεται απλώς η γραπτή καταγραφή προϋπαρχόντων θρύλων και μύθων.

Το αφηγηματικό στιλ του Ομήρου, όποιος κι αν ήταν, εμπίπτει εξάλλου περισσότερο στην κατηγορία του παραδοσιακού ραψωδού παρά του επικού ποιητή που είναι γέννημα μιας ιδιαίτερης λογοτεχνικής στιγμής, όπως για παράδειγμα ο Βιργίλιος. Στις ομηρικές ιστορίες συναντάμε επαναλαμβανόμενα αφηγηματικά μοτίβα, όμοια με χορικά άσματα ή επωδούς, γεγονός που συνηγορεί στη μουσικότητα των συνθέσεών του. Ο αντίλογος βλέπει στην ομηρική δουλειά την ξεκάθαρη πρόθεση του ποιητή να φιλοτεχνήσει έπη παρά λυρική ποίηση, η οποία συνοδευόταν αρχικά με λύρα, απομακρυνόμενος έτσι από την παράδοση της «τραγουδιστής» ποίησης.

Όλες βέβαια οι θεμιτές αυτές υποθέσεις θα οδηγούσαν προοδευτικά στο ερώτημα ποιος ήταν τελικά ο Όμηρος και αν πράγματι υπήρξε, η απάντηση του οποίου θα αποδειχτεί ένα από τα μεγαλύτερα λογοτεχνικά παράδοξα της Ιστορίας...

Πότε γεννήθηκε

Να το ξεκαθαρίσουμε εξαρχής: ιστορική και φιλολογική συναίνεση δεν υπάρχει σε τίποτα που να αφορά στον Όμηρο, περιβάλλοντας το Ομηρικό Ζήτημα με εικασίες και ακαδημαϊκές έριδες. Οι υποθέσεις δίνουν και παίρνουν λοιπόν για το πότε γεννήθηκε ο ποιητής, καθώς η έλλειψη πρωτότυπων πηγών είναι εξοργιστικά ενοχλητική για τους φιλολόγους.

Οι εικασίες για τη γέννησή του κυμαίνονται από το 750 π.Χ. μέχρι και πολύ πιο πίσω, φτάνοντας ακόμα και στο 1200 π.Χ. Κι αυτό γιατί η Ιλιάδα συμπυκνώνει τον Τρωικό Πόλεμο, με μερίδα ακαδημαϊκών να τοποθετεί τον ποιητή (άρα και χρονογράφο) κοντύτερα στα χρόνια των εχθροπραξιών. Άλλοι πάλι θεωρούν ότι το ποιητικό του ύφος υπαινίσσεται μεταγενέστερη περίοδο, ώστε να είναι συμβατός με την ποιητική παράδοση της εποχής. Όσο για τον «πατέρα της Ιστορίας» Ηρόδοτο (484-425 π.Χ.), τοποθετεί τον Όμηρο γύρω στο 850 π.Χ.

Η πανάρχαιη εποχή που έζησε ο ποιητής και το διαφορετικό σύστημα χρονολόγησης της κλασικής Ελλάδας κάνουν την απόδοση ακριβούς χρονολογίας γέννησης άσκηση για γερούς λύτες...

Πού γεννήθηκε

Για άλλη μια φορά, η ακριβής τοποθεσία γέννησης του ποιητή δεν μπορεί να εντοπιστεί, γεγονός που δεν αποτρέπει βέβαια τους ερευνητές από το να προσπαθήσουν: άλλοι τον τοποθετούν στην Ιωνία, άλλοι στη Σμύρνη, άλλοι στα παράλια της Μικράς Ασίας, άλλοι στη Χίο και δεν συμμαζεύεται. Είναι άλλωστε περίφημο το γεγονός ότι εφτά ελληνικές πόλεις διεκδικούν τον Όμηρο ως δικό τους παιδί.

Οι υποθέσεις αυτές δεν είναι βέβαια αστήρικτες: η ιδιαίτερη διάλεκτος των ομηρικών επών «μυρίζει» ενδεχομένως Μικρά Ασία και ειδικότερα Ιωνία. Η συχνή ομηρική αναφορά μάλιστα σε τοπικά καιρικά φαινόμενα, όπως οι βοριάδες που πνέουν από τα βορειοδυτικά, υποδεικνύει εντοπιότητα στην περιοχή, με μερίδα ιστορικών να τον τοποθετούν λοιπόν στην Ιωνία.

Κι ενώ το ομηρικό ιδιόλεκτο βοηθά τους μελετητές να περιορίσουν τη διάρκεια της ζωής του «ταυτοποιώντας» το με την ανάπτυξη και χρήση της γλώσσας γενικότερα, η δημοφιλία ωστόσο της Ιλιάδας και της Οδύσσειας στην εποχή τους έκαναν την ομηρική γλώσσα να διαχέεται σε όλη τη λογοτεχνική παράδοση των καιρών, συσκοτίζοντας εντέλει το τοπίο...

Πώς ήταν ο Όμηρος

Όλα ανεξαιρέτως τα βιογραφικά στοιχεία που αποδίδονται στον Όμηρο προκύπτουν από τα δικά του έπη, τα οποία και δεχόμαστε ως αληθή. Θεωρείται λοιπόν ότι ο Όμηρος ήταν τυφλός, με την πεποίθηση να βασίζεται αποκλειστικά σε έναν χαρακτήρα από την Οδύσσεια, τον τυφλό ραψωδό Δημόδοκο. Ο τρόπος λοιπόν που γινόταν δεκτός με τιμές ο ομηρικός αοιδός, διασκεδάζοντας τα ακροατήριά του με μουσική και επικές ιστορίες μαχών και ηρώων, έχει μεταφραστεί από τους ερευνητές ως υπαινιγμός του Ομήρου στην προσωπική του βιογραφία. Ως αποτέλεσμα, πιστεύουμε ότι ο Όμηρος ήταν τυφλός, την ίδια στιγμή που είχε πλούσια κατσαρά μαλλιά και γενειάδα, όπως τον αναπαριστούν άλλωστε όλες οι προτομές και τα αγάλματά του.

«Ο Όμηρος και ο Σοφοκλής διέκριναν καθαρά, ένιωθαν έντονα και αποτραβιόνταν από τους πολλούς», έγραφε ο διαπρεπής Lane Cooper στο περίφημο σύγγραμμά του «The Greek Genius and Its Influence» το 1917, στην προσπάθειά του να αποτυπώσει τον συναισθηματικό κόσμο του ποιητή. Και βέβαια δεν ήταν ο πρώτος ούτε βέβαια ο τελευταίος που θα προσπαθούσε να ανασυγκροτήσει τη ζωή και την προσωπικότητα του συγγραφέα από το περιεχόμενο των ομηρικών επών και τους υπαινιγμούς του ποιητή στην προσωπική του ζωή. Αν οι υπαινιγμοί είναι όντως εκεί ή επιμένουν να τους βλέπουν οι μελετητές, ποιος να πει...

Η Ιλιάδα και η Οδύσσεια

Τα δύο ομηρικά έπη έχουν γίνει αρχετυπικά πρότυπα στην παγκόσμια μυθιστορία. Την ώρα που παρέχουν μια πρώτη και καθαρή ματιά στην ανθρώπινη προϊστορία και τις πρώτες οργανωμένες κοινωνίες, αποκαλύπτουν σε όλη τους τη μεγαλοπρέπεια πόσο λίγα έχουν αλλάξει από τότε. Ακόμα κι αν η Ιλιάδα είναι σε κάποιον άγνωστη, το χρονικό της πολιορκίας της Τροίας και της αρπαγής της Ωραίας Ελένης -της ωραιότερης γυναίκας του κόσμου!- έχει αποτελέσει τη βάση για τόσες και τόσες ερωτικές ιστορίες, κάνοντάς τη κατάφωρα οικεία. Κάποιοι μάλιστα ομηρικοί μελετητές ισχυρίζονται ότι εξαιτίας της γεωγραφικής ακρίβειας της Ιλιάδας, ο Όμηρος πρέπει να γνώριζε από πρώτο χέρι την περιοχή.

Και βέβαια μετά έρχεται η Οδύσσεια, που πιάνει τον μίτο της ιστορίας από την πτώση της Τροίας και έπειτα, όχι βέβαια χωρίς ακαδημαϊκές έριδες. Η πατρότητα της Οδύσσειας αμφισβητείται στη βάση των σαφώς διαφορετικών αφηγηματικών δομών που συναντάμε στα δύο έπη, κάτι που για μερίδα φιλολόγων υποδεικνύει ότι τα δύο ποιήματα απέχουν μεταξύ τους τουλάχιστον έναν αιώνα και δεν μπορούν έτσι να έχουν γραφτεί από τον ίδιο άνθρωπο. Άλλοι πάλι ερευνητές θέλουν τη διαφορά των ποιημάτων να ανέρχεται σε μερικές μόλις δεκαετίες, με τη διαφορά στο στιλ γραφής να αποκαλύπτει τη λογοτεχνική ωρίμαση του ποιητή: η στιβαρή δομή της Ιλιάδας αποκαλύπτει έναν Όμηρο που έχει φτάσει στην ακμή του, ενώ η πιο μυθιστορηματική και σαφώς «λαϊκότερη» Οδύσσεια αποδίδεται στον ηλικιωμένο πλέον ποιητή.

Ο τρόπος μάλιστα που ο Όμηρος φιλοτεχνούσε τις περιγραφές του με ευρύτατη χρήση παρομοιώσεων και περιγραφών θα γινόταν λογοτεχνική πεπατημένη στους αιώνες που θα ακολουθούσαν, εμπνέοντας μια μακρά σειρά συγγραφέων του κόσμου άμεσα ή έμμεσα.

Κι άλλα έργα έχουν μάλιστα αποδοθεί κατά καιρούς στον κορυφαίο έλληνα ποιητή μέσα στους αιώνες, με πλέον αξιομνημόνευτους τους Ομηρικούς Ύμνους, συναίνεση υπάρχει ωστόσο για την ώρα μόνο για τα δύο έπη, τα οποία του αποδίδονται καθολικά και χωρίς απόπειρες «ιστορικής ανασυγκρότησης»...

Κληρονομιά

«Ο Πλάτωνας μας λέει ότι στον καιρό του πολλοί πίστευαν ότι ο Όμηρος ήταν ο παιδαγωγός όλης της Ελλάδας. Από τότε, η επίδραση του Ομήρου έχει εξαπλωθεί πολύ μακρύτερα από τα σύνορα της Ελλάδας», γράφει ο Werner Jaeger στην «Paideia: The Ideals of Greek Culture» και έχει απόλυτο δίκιο.

Κι αν η πραγματική του ζωή παραμένει μυστήριο, η πραγματικότατη επίδραση του έργου του συνεχίζει να διαπνέει τον κόσμο μας ακόμα και σήμερα...

πηγη

Άγνωστοι Έλληνες: Καλάς αρχαιοελληνικό χρώμα στην Ανατολή

Αν ήταν δυνατόν να παρομοιαστεί ο Ελληνισμός με κάτι, αυτό θα ήταν ένα καράβι…
Ένα καράβι εφοδιασμένο με κάθε είδους γνώση που κάνει τον γύρο του κόσμου..


Περνάει από διάφορα σημεία πάνω στην γη και αφήνει πίσω του στοιχεία της κουλτούρας, του πολιτισμού, της γλώσσας και της παράδοσής του.


Το καράβι αυτό όμως συναντά μεγάλες φουρτούνες, στις οποίες αντιστέκεται και  δεν βυθίζεται!
Φουρτούνες, που δυστυχώς εν πολλοίς προκαλούνται από τους ίδιους τους  Έλληνες,  οι οποίοι δεν χάνουν ευκαιρία να υποτιμήσουν τα «δώρα του καραβιού» προς την ανθρωπότητα… Τα παρακάμπτουν και περιορίζουν τον θαυμασμό σε καθετί,  που συναντούν στους σταθμούς των ταξιδιών τους και «προέρχεται» από τους ξένους.


Υπάρχουν όμως και κάποιοι «διάσπαρτοι» Έλληνες που αν και άγνωστοι σε πολλούς κρατούν όρθιο το καράβι του ελληνισμού!


Σε αυτούς τους Έλληνες ή αλλιώς Ελληνογενείς θα αναφερθούμε στο παρόν αλλά και σε επόμενα άρθρα!


Προσπαθούν ορισμένοι να μας πείσουν με κάθε τρόπο ότι οι σημερινοί Έλληνες δεν έχουν καμία σχέση με τους αρχαίους Έλληνες και ότι προερχόμαστε από Σλάβους, Ινδοευρωπαίους και κάθε λογής φυλή εκτός από την Eλληνική! Μας «επιβάλλουν» την ψευδό-επιστημονική άποψη ότι οι Έλληνες περιοριζόμαστε στα συμβατικά σύνορα που γνωρίζουμε, την ίδια στιγμή που σε όλον τον κόσμο ξεπηδούν αδιαμφισβήτητα στοιχεία που αποδεικνύουν το αντίθετο!


Σε προηγούμενο άρθρο μας μιλήσαμε για τον Ελληνισμό της Μεσογείου, όπου μέχρι και σήμερα διατηρούνται τα ήθη, τα έθιμα και οι αξίες, που μεταλαμπάδευσαν σε αυτούς οι πρόγονοί μας…
Σε αυτό το άρθρο θα πάμε λίγο πιο μακριά, στο Πακιστάν, όπου ζει η φυλή των Καλάς (3.000 περίπου) πάνω στις απόκρημνες πλαγιές του Ινδικού Καυκάσου (Hindukush), σε υψόμετρο 2.500 μέτρων.


Ελληνική αρχιτεκτονική

 

Οι ρίζες της συγκεκριμένης φυλής, την οποία οι ισλαμιστές αποκαλούν «καφίρς» (=άπιστη), ξεκινούν από τον Μέγα Αλέξανδρο και τους στρατιώτες του, όταν είχαν φτάσει στα βάθη της Ασίας.
Ο θρύλος αναφέρει ότι οι Καλάς γεννήθηκαν όταν 5 στρατιώτες του Σικαντέρ (Αλεξάνδρου) είδαν τις όμορφες κόρες του Διονύσου στην κοιλάδα του Καφιριστάν. Ένας μάλιστα από τους πρώτους της φυλής των Καλάς ταυτίζεται με τον Σαλακσά (Σέλευκο), στρατηγό του Μ. Αλεξάνδρου και ιδρυτή του Βασιλείου των Σελευκιδών.
Υπάρχει ωστόσο και η εκδοχή να πήραν το όνομά τους από τον Ιππάρχη της θεσσαλικής ίλης ιππικού, τον Κάλας Αρπάλου.


Οι Καλάς εξαιτίας των επιθέσεων από βόρειες φυλές περιορίστηκαν σε τρεις κοιλάδες (Μπιρίρ, Ρουμπούρ, Μπουμπουρέτ) και σήμερα αποτελούν μειονότητα προστατευόμενη από το Σύνταγμα. Αποφεύγουν τους μουσουλμάνους και τούμπαλιν, γεγονός που αποκλείει την πιθανότητα επιμειξίας.
Νεαρές Ελληνίδες Καλάς

 

Η εν λόγω φυλή, χρήζει ιδιαίτερης προσοχής, καθώς σε αντίθεση με την υπόλοιπη χώρα, διατηρεί πολλά από τα έθιμα, την γλώσσα, την μουσική και την κουλτούρα των αρχαίων Ελλήνων.
Πατέρας των θεών, τους οποίους τιμούν από την αρχαία ελληνική μυθιστορία, είναι ο DI ZAU (Δίας Ζευς) και το σύμβολό του, τα κέρατα δηλαδή τράγου (ιερό ζώο Διός στην αρχαία Ελλάδα) κρέμονται έξω από κάθε σπίτι. Πιστεύουν ακόμη στην Thestak (Εστία, θεά του οίκου για τους αρχαίους Έλληνες), στον Μπαλομάιν (Απόλλων), στον Σάγυρκο (Σάτυροι) και στον Διόνυσο, στην Φροτάιτ (Αφροδίτη), στον Μαχεντόν (Μακεδόνα< πιθανόν λόγω του Μ. Αλεξάνδρου), στον Παντσίτα (Πάνας), κ.α.

 

Τα ιερά τους αγάλματα αναπαριστούν Μακεδόνες στρατιώτες με Ελληνικό χιτώνα και τον Μ. Αλέξανδρο πάνω στο άλογό του, τον Βουκεφάλα.


Ορισμένες από τις τελετές τους έχουν πολλά κοινά σημεία με αντίστοιχες αρχαίες ελληνικές τελετές και κυρίως τα Ελευσίνια και τα Βακχικά Μυστήρια: θυσία ζώων, τελετή καθαρμού-εξαγνισμού των συμμετεχόντων στην τελετουργία με νερό ή με ζωμό σταφυλιών (Βακχικά Μυστήρια προς τιμήν του Διονύσου), ράντισμα του ιερού βωμού με το αίμα του ζώου, κυκλικοί χοροί κλπ.
Επίσης κατά την βάφτιση δίνουν καινούργια ρούχα στο νεογνό, ενώ κατά τον γάμο οι νεόνυμφοι αλλάζουν στεφάνια, κάνουν τρεις φορές το γύρο του ιερού και οι προσκεκλημένοι πετούν ρύζι στο ζευγάρι.


Χρησιμοποιούν ακόμη πολλά ελληνικά μουσικά όργανα, όπως φλογέρα, λύρα, διπλός αυλός, τύμπανα ως συνοδεία στις γιορτές και τους χορούς τους. Παίζουν κι ένα γνωστό παιχνίδι κατά την αρχαιότητα, το «κερητίζειν», που παραπέμπει στο σημερινό χόκεϋ!
Οι άνδρες μέχρι τις αρχές  του 20ου αιώνα φορούσαν χιτώνιο-σάκο, που ονόμαζαν «Σακάτσι». Το καπέλο τους θυμίζει την αρχαία μακεδονική Καυσία.
Οι γυναίκες, από την άλλη, έχοντας πλεγμένα τα μαλλιά φορούν καπέλα, στολισμένα με διάφορα μπιχλιμπίδια, ανάμεσα σε αυτά και κοχύλια, που θυμίζουν την θαλασσινή τους καταγωγή. Η ενδυμασία τους μοιάζει σε μεγάλο βαθμό με τον αρχαίο ελληνικό  χιτώνα.

 

Το φόρεμά τους είναι κατά βάση μαύρο και είναι κεντημένο στα μανίκια, γύρω από το λαιμό και στον ποδόγυρο.Το σημαντικότερό όμως, που χρήζει ιδιαίτερης προσοχής, είναι ότι οι γυναίκες Καλάς, σε αντίθεση με τις μουσουλμάνες, είναι ελεύθερες, ζουν αρμονικά με τους άντρες και δεν έχουν σκεπασμένο το πρόσωπό τους!
Ομοιότητες δεν θα μπορούσαν να μην υπάρχουν φυσικά και στην γλώσσα των δύο.

• Χαϊρέτα= Χαίρε
• Ίλα= Έλα
• Πάρειμ=  Πορεύομαι, στέκομαι δίπλα< πάρειμι
• Νομ=  Όνομα
• Κρατά= Κραταιό
• Χεμάν=  Χειμώνας
• Δοντούγια=  Δόντια
• Ισπάτα= Ασπάζομαι, χαιρετίζω

Δυστυχώς οι λέξεις αυτές δεν απαντούν σε επίσημο γραπτό λόγο, καθώς οι Καλάς δεν διαθέτουν γραπτά κείμενα, εξαιτίας μίας βόρειας φυλής που πριν από εβδομήντα χρόνια έκαψε τα βιβλία τους.

 

Το Ελληνικό κράτος φυσικά αδιαφορεί πλήρως για την ύπαρξη αυτών των ανθρώπων, που μειώνονται με τον καιρό, εξαιτίας της προσπάθειας βίαιου και ασταμάτητου εξισλαμισμού τους, ενώ κανονικά θα έπρεπε να τους εντάξει στις τάξεις του απόδημου Ελληνισμού…



Παρόλ’ αυτά οι Καλάς μένουν όρθιοι και διαφυλάττουν σαν φυλαχτό ανεκτίμητο την ιστορία, την παράδοση, την καταγωγή τους, αποδεικνύοντας για ακόμη μία φορά ότι το «καράβι» του Ελληνισμού ταξίδεψε σε όλον τον κόσμο, όσο και αν κάποιοι «ωρύονται» για το αντίθετο.. Η φωνή τους έχει αντίκρισμα προς το παρόν όμως! Η αλήθεια παρά τα εμπόδια βγαίνει αργά αλλά σταθερά στο φως!

Ελληνικός χάρτης της Ευρώπης του 15ου αιώνα

 


Σπάνια θα συναντήσει κανείς παλαιούς χάρτες της Ευρώπης ή παγκόσμιους, οι οποίοι έχουν σχεδιαστεί από Έλληνες και οι ονομασίες να αναγράφονται στην Ελληνική γλώσσα...


Μας είναι γνωστοί οι χάρτες, που έγιναν πάνω σε πρότυπα του Πτολεμαίου, στους αναγεννησιακούς αιώνες, κυρίως, μετά το 15ο αιώνα, αλλά, είναι με λατινική γραφή και φέρουν λατινικές ονομασίες.


Ο χάρτης που παρουσιάζουμε, σήμερα, είναι ένα πολύ σπάνιο κομμάτι του βυζαντινού πολιτισμού, σχεδιασμένος λίγα χρόνια πριν αλωθεί η Κωνσταντινούπολη, από τους Οθωμανούς.


Ο Χάρτης μεταφέρθηκε στη Δύση από τους Βυζαντινούς λόγιους μετά την Άλωση της Πόλης.


Φέρει την ονομασία « Ευρώπη», είναι χειρόγραφος , και απεικονίζει τις μεγάλες πόλεις της Ευρώπης με το σχήμα ενός κάστρου. Στον Ελλαδικό χώρο στη μορφή αυτή, σημειώνονται η Κωνσταντινούπολη και η Θεσσαλονίκη.


Αξιοσημείωτο, επίσης, είναι ότι όλες οι ονομασίες, πελάγη, κόλποι, ποταμοί, πόλεις, φέρουν ελληνικές ονομασίες όπως συνηθιζότανε την εποχή εκείνη.


Δυστυχώς η ανάλυση της φωτογραφίας δεν είναι καλή και δεν μας παρέχεται η δυνατότητα ανάγνωσης όλων των ονομάτων.


Έχει τον τίτλο «Γεωγραφία Πτολεμαίου στην Ελληνική», και φυλάσσεται στη Μυστική Βιβλιοθήκη του Βατικανού.


  

ΠΗΓΗ

Ένα χαμένο άγνωστο φιλμ από τους πρόσφυγες του 1922 στην Σμύρνη

Εκπληκτικό φιλμ ντοκουμέντο του George Magarian, κατά την διάρκεια των γεγονότων της Σμύρνης.



Ο George Magarian, γεννημένος το 1895 σπούδασε στο “Αμερικανικό Κολλέγιο” στο Ικόνιο (Konya) της Τουρκίας. Αργότερα, διατέλεσε διευθυντής στο παράρτημα του Ικονίου της ΧΑΝ (Χριστιανική Αδελφότης Νέων) ή YMCA.



Αν και η YMCA δεν είναι φιλανθρωπική οργάνωση, την περίοδο των γεγονότων στη Μικρά Ασία, το 1922, οργάνωσε δομές ανακούφισης των θυμάτων της τραγωδίας αυτής. Ο George Magarian, την ίδια στιγμή που συμμετείχε στα γεγονότα αυτά, την ίδια στιγμή, με μια μηχανή 35 mm, κινηματογράφησε πολλές σκηνές της ανθρωπιστικής καταστροφής, στη Σμύρνη, στην Αθήνα και στην Θεσσαλονίκη.



Οι συγκλονιστικές αυτές εικόνες παρέμειναν επί 86 χρόνια στο διαμέρισμα της συζύγου του, στη Νέα Υόρκη. Όλοι αγνοούσαν την ύπαρξή τους, έως ότου το 2008 ο εγγονός του βρήκε το μοναδικό αυτό ντοκουμέντο, το έσωσε από τη φθορά του χρόνου, και έτσι, είμαστε τώρα σε θέση να δούμε αυτά τα μοναδικά σπαράγματα της μνήμης.

Οι Αρχαίοι πολιτισμοί είχαν γνώσεις πέρα από το χρόνο τους - Γνώση που ο σύγχρονος άνθρωπος δεν διαθέτει σήμερα

Ότι διαβάσετε στις παρακάτω παράγραφους έχει γραφτεί από τον άνθρωπο που δημοσίευσε το βίντεο. Έχει πολύ καλά σημεία. Ένα από τα καλύτερα είναι ότι ο σύγχρονος άνθρωπος δεν έχει ιδέα για το τι τον συνδέει μαζί με το σύμπαν. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι αρχαίοι πολιτισμοί είχαν γνώσεις πέρα από το χρόνο τους, η γνώση που ο σύγχρονος άνθρωπος δεν διαθέτει σήμερα..


Τότε είχαν τη δυνατότητα να σχεδιάζουνε και να κατασκευάζουνε δομές πολύ πέρα από τις φυσικές τους ικανότητες ή τα εργαλεία που κατείχαν. Θα πρέπει να πιεστούμε σκληρά για να αναπαράγουμε τις αρχαίες πυραμίδες, και δεν έχουμε ιδέα για το πώς χτίστηκαν. Οι αρχαίοι πραγματικά κατείχαν πληροφορίες που εμείς δεν διαθέτουμε και είναι μόνο θέμα χρόνου πριν καταλάβουμε πώς τα κατάφεραν με τα αδύνατα κατορθώματα τους.



Τα μυστικά των αρχαίων κατασκευών
Το κάστρο Coral είναι ένα πέτρινο μνημείο που βρίσκεται στο Homestead της Φλόριντα. Ο οικοδόμος του Coral Castle Edward Leedskalnin ισχυρίστηκε ότι γνωρίζει τα μυστικά των αρχαίων κατασκευαστών και πως ο ίδιος τα απέδειξε στην οικοδόμηση του κοραλλιογενείς κάστρου. 



Το μυστικό του είναι ο μαγνητισμός και η αντι-βαρύτητα. Υπήρχε μια μαγνητική συσκευή για να ακυρώσει ή να μειώσει σε μεγάλο βαθμό το βάρος αυτών των τεράστιων όγκον από πέτρες, και έτσι μπορούσαν να τις βάλουν εύκολα στη θέση τους. Μπορείτε επίσης να βρείτε αυτές τις ίδιες ενδείξεις / στο συμβολισμό του Norman Hall (Μεγάλη Μασονική Στοά) στη Φιλαδέλφεια. Τα μυστικά του μαγνητισμού κωδικοποιούνται στα σχέδια της τέχνης. Οι Ελευθεροτέκτονες έχουν κρατήσει για πάντα αυτά τα μυστικά, αλλά οι χρόνοι του απορρήτου τώρα τα αποκαλύπτουν. Η παγκόσμια αφύπνιση έχει αρχίσει και πρέπει να ξαναγράψουμε τα βιβλία της ιστορίας μας. Δεν λένε την αλήθεια.

 

Οι αρχαίοι ήξεραν πολύ περισσότερο από ότι εμείς σχετικά με τη ζωή, το σύμπαν,την Αστρονομία, Ανώτερα Μαθηματικά, Μαγνητισμό, Θεραπεία, αόρατες δυνάμεις κλπ., και η κωδικοποιημένη γνώση τους είναι οι πληροφορίες που μεταφέρονται στα σύμβολα και στα σημεία που μπορούμε να τα βρούμε σε όλον τον κόσμο.


Όλες οι αρχαίες θεάσεις και γεωμετρικά μοτίβα (Ιερή Γεωμετρία) συμβολίζουν αόρατες δυνάμεις στο χώρο εργασίας. Δεν μας έχουν πει την αλήθεια από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Οι σύγχρονοι αρχαιολόγοι δεν γνωρίζουν ακόμα. Οι αρχαίοι δεν ήταν ηλίθιοι ή πρωτόγονοι. Εμείς απλά αποτύχαμε να μεταφέρουμε τον κώδικα και τη γνώση σε σημεία και σύμβολα, όπως στα αρχαία έργα τέχνης.
Το είδος των πληροφοριών που διατηρούνται κρύβεται από το κοινό. Οι επιστήμονες δεν ξέρουν "τι κρατά το σύμπαν μαζί", και η απάντηση είναι υγιές και αόρατες δυνάμεις.


Η ύλη διέπεται από ηχητικές συχνότητες. Υπάρχουν πολλά περισσότερα στη ζωή από ότι μπορούμε να αντιληφθούμε με τις 5 αισθήσεις μας. Το ερώτημα είναι "ποιος ή τι διέπει αυτές τις αόρατες δυνάμεις;" Τι κρύβεται πίσω από τη συμμετρία στη φύση; (Χρυσή αναλογία, Φι, Fibonacci Ακολουθία κλπ.) Είναι απλά σύμπτωση, ή υπάρχει ένα ευφυές μυαλό / πίσω από όλα αυτά που τα κρατά όλα μαζί.

Στην Θράκη υπάρχει ένα από τα μεγαλύτερα κοιτάσματα shale gas στον κόσμο

 


Λίγα χιλιόμετρα από τα ελληνοτουρκικά σύνορα τον Έβρο, στην Ανατολική Θράκη, η έγκυρη αμερικανική στατιστική υπηρεσία ενέργειας, ΕΙΑ, υποστηρίζει ότι έχει εντοπιστεί ένα από τα μεγαλύτερα κοιτάσματα shale gas στον κόσμο. 


Αλλά και στο ελληνικό τμήμα της Θράκης, το Ινστιτούτο Γεωλογικών και Μεταλλευτικών Ερευνών (ΙΓΜΕ), που έκανε μια προκαταρκτική γεωλογική μελέτη, θεωρεί ότι υπάρχει συγγένεια με τα τουρκικά πετρώματα και ότι η πιθανότητα ύπαρξης σχιστολιθικού αερίου είναι κάτι παραπάνω από μεγάλη.



Το θέμα είναι γνωστό στην πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΚΑ, η οποία, αν και το παρακολουθεί στενά, θεωρεί ότι, επί του παρόντος, πρέπει να τηρηθούν χαμηλοί τόνοι. Παρά τη «ρεαλιστική» προσέγγιση, ωστόσο, του Γιάννη Μανιάτη –ο ίδιος ως υφυπουργός παρήγγειλε τη μελέτη του ΙΓΜΕ–, η εξαιρετικά πιθανή ύπαρξη κοιτασμάτων σχιστολιθικού αερίου στη Θράκη συνιστά μια από τις μεγαλύτερες ενεργειακές προκλήσεις που μπορεί να «ξαναγράψει» από την αρχή τις ενεργειακές και γεωπολιτικές ισορροπίες στην ευρύτερη περιοχή της Ν.Α. Ευρώπης.



Η πιθανή ύπαρξη σχιστολιθικού αερίου στη Θράκη έχει τεράστια οικονομική και γεωστρατηγική σημασία. Η εκμετάλλευση του shale gas στις ΗΠΑ έχει ήδη αλλάξει το τοπίο στην αμερικανική οικονομία για τις επόμενες δεκαετίες, ενώ η Ουάσινγκτον ενθαρρύνει καθοριστικά τις προσπάθειες και της Ευρώπης να εισαγάγει στο ενεργειακό της μείγμα το σχιστολιθικό αέριο και πετρέλαιο, προκειμένου να μειωθεί η εξάρτηση από τις ρωσικές εισαγωγές. 



Η Ρωσία δεν έχει κρύψει την ανησυχία της απέναντι στο ενδεχόμενο να αμφισβητηθεί η κυριαρχία της στην ενεργειακή αγορά, που αποτελεί τον μεγαλύτερο και πιο προσοδοφόρο πελάτη της.


Με την ενθάρρυνση των ΗΠΑ, άλλωστε, η Ε.Ε. αποφάσισε στην πρόσφατη σύνοδο κορυφής του Μαΐου να βάλει στην επίσημη ενεργειακή της ατζέντα το shale gas, με το Συμβούλιο να αναθέτει στην Κομισιόν την εκπόνηση μελέτης σκοπιμότητας για τις οικονομικές και περιβαλλοντικές επιπτώσεις από την εκμετάλλευση του σχιστολιθικού αερίου και πετρελαίου στην Ε.Ε.

capital.gr

hellas-now

Ποιά ήταν η θρυλική...Ολυμπιάδα;

 



Η Ολυμπιάδα ως ιστορική προσωπικότητα έζησε στη σκιά δύο μεγάλων ιστορικών χαρακτήρων, του Φιλίππου και του Αλεξάνδρου. Όμως, δεν υστερούσε καθόλου σε δύναμη προσωπικότητας και η συμμετοχή ή η παρέμβασή της συνετέλεσαν σημαντικά στη διαμόρφωση πολλών ιστορικών γεγονότων της εποχής της.



Ήταν η δευτερότοκη κόρη του Νεοπτόλεμου, βασιλιά των Μολοσσών της Ηπείρου, και γεννήθηκε το 373 π.Χ στην Πασσαρώνα, την πρωτεύουσα του βασιλείου.



Όταν ήταν έντεκα χρόνων, πέθανε ο πατέρας της και το θρόνο πήρε ο θείος της, Αρύββας, ο οποίος παντρεύτηκε τη μεγαλύτερη αδελφή της, Τρωάδα. Ο αδελφός της, Αλέξανδρος, ήταν τότε μόλις ενός έτους. Ήταν η εποχή που η Ήπειρος είχε απαλλαγεί από το πνεύμα της τοπικής περιχαράκωσης και βρίσκονταν σε αναγεννητική περίοδο σε όλους τους τομείς.



Η Ολυμπιάδα από τα παιδικά της χρόνια έτυχε ιδιαίτερης μόρφωσης πέρα από απλή μάθηση και γραφή. Νωρίς διακρίθηκε για το ανήσυχο και ανικανοποίητο πνεύμα της, τις μεταφυσικές της ανησυχίες και τη δίψα να μάθει περισσότερα για τα μυστήρια της ζωής και του θανάτου. 



Έμαθε τα ιερατικά μυστικά στο Μαντείο της Δωδώνης, το οποίο και υπηρέτησε για χρόνια, ενώ ήταν μυημένη και στα Βακχικά Μυστήρια. Ήταν ιέρεια των Καβειρίων Μυστηρίων της Σαμοθράκης, όπου και γνώρισε και ερωτεύτηκε τον Φίλιππο Β'.



Το όνομά της, σύμφωνα με τον ιστορικό W. Heckel, ήταν Πολυξένη όταν ήταν παιδί, Μυρτάλη όταν παντρεύτηκε, και αργότερα μετονομάστηκε Ολυμπιάδα και Στρατονίκη. Το όνομα Ολυμπιάδα της δόθηκε, σύμφωνα με την παράδοση, ύστερα από την νίκη του Φίλιππου στους Ολυμπιακούς αγώνες του 356 π.Χ.



Υπήρξε η νόμιμη γυναίκα του Φιλίππου και μοναδική βασίλισσα των Μακεδόνων. Έζησε μαζί του είκοσι χρόνια (375 π.Χ.-337 π.Χ.). Ο Φίλιππος, βέβαια, σύμφωνα με τα κρατούντα της εποχής, πήρε πολλές γυναίκες (Αυδάτα, Φιλίνα, Νικησίπολη, Μήδα, κ.α.) που δεν ήταν Μακεδόνισσες, εκτός της τελευταίας, της Κλεοπάτρας. Όταν μπήκε στη Μακεδονική αυλή, βρήκε από αυτές τη Φίλιννα με το γιο της, Αριδαίο, και τη θυγατέρα της Αυδάτας, Κυνάνη. 



Η Ολυμπιάδα ήταν η πιο μορφωμένη από όλες όσες παντρεύτηκε ο Φίλιππος και από όλες γενικά τις Μακεδόνισσες αρχόντισσες. Εξασκούσε μια απαράμιλλη γοητεία με την ομορφιά της, τη μόρφωση και τη σοβαρότητά της. Θυσίαζε πολλά για την ακόρεστη φιλαρχία της, εκτός από τη ζωή ή τη φήμη του γιου της, Αλέξανδρου, που αγαπούσε παθολογικά.

 

Ο Πλούταρχος, ο οποίος έζησε πολλούς αιώνες αργότερα, τη χαρακτήριζε κακότροπη και ζηλιάρα. Επίσης, αναφέρει ότι εμφανιζόταν με εξημερωμένα φίδια. Αργότερα, λέγεται ότι η ίδια ομολόγησε στο σύζυγό της ότι ο Αλέξανδρος δεν ήταν γιος του, αλλά ότι τον είχε συλλάβει από ένα φίδι που εμφανίστηκε στον ύπνο της, το οποίο, σύμφωνα με το μύθο, ήταν ενσάρκωση του ίδιου του Δία κι ότι ο ίδιος ο Φίλιππος τη χώρισε και την έστειλε στην Ήπειρο κατηγορώντας τη για μοιχεία.
Ωστόσο, είχε πολλές αρετές, αρκετές από τις οποίες μετέδωσε στο γιο της, τον Αλέξανδρο. 


Στην πολυκύμαντη και ταραχώδη ζωή της συναντώνται μεγάλα προτερήματα και μεγάλα ελαττώματα.
Ως αφοσιωμένη μητέρα, είχε τάξει τη ζωή της σε ένα μόνο σκοπό και τον υπηρετούσε με πάθος: πώς θα εξασφάλιζε για το γιο της τη διαδοχή του θρόνου της Μακεδονίας μέσα στη δίνη των μηχανορραφιών και δολοπλοκιών στην αυλή της Πέλλας. Και αυτό το ανυποχώρητο πάθος της υπονοούσε ο Φίλιππος, όταν, απαντώντας στο γιο του Αλέξανδρο, που χαρακτήριζε τη μητέρα του ως τη γενναιότερη απ' όλες τις Νηρηίδες, του είπε γελώντας: «όχι μόνο γενναιότερη, αλλά και πολεμικότερη, γιατί δε σταματάει να με καυγαδίζει».



Οι σχέσεις των δύο συζύγων έως το 337 π.Χ., οπότε και η Μακεδόνισσα Κλεοπάτρα, ανεψιά του στρατηγού Άτταλου, ανυψώνεται ως ισότιμη και νόμιμη βασίλισσα, υπήρξαν κατά βάση αρμονικές, χωρίς να λείπουν κάποιες εκρήξεις. Ο Φίλιππος της εμπιστευόταν τη διακυβέρνηση του κράτους, όταν απουσίαζε στις συχνές και μακρόχρονες εκστρατείες του. Η Ολυμπιάδα είχε δημιουργήσει στην αυλή δικό της κύκλο ευνοουμένων, που τους προστάτευε ακόμα και από τη στράτευσή τους και την αποστολή στα διάφορα μέτωπα.



Ήταν προικισμένη με χαρίσματα μεγάλα, πράγματι ηγεμονικά. Μετά το θάνατο του αδελφού της, Αλέξανδρου, βασιλιά των Μολοσσών, εγκαταστάθηκε στην Ήπειρο και έγινε Αντιβασίλισσα και επίτροπος του ανήλικου εγγονού της, Νεοπτόλεμου Γ'.



Στην Ήπειρο, ανέπτυξε πολιτική δράση ιστορικής σημασίας. Πλάτυνε το «κοινό των Μολοσσών» με την εισδοχή νέων Ηπειρωτικών φύλων και το μετονόμασε «Οι Σύμμαχοι των Απειρωτάν», ζωντανεύοντας έτσι το κλονισμένο γόητρο της δυναστείας των Αιακιδών, κυβέρνησε δε την Ήπειρο δεκατρία ολόκληρα χρόνια έως το 317 π.Χ..



Η απροσδόκητη και θλιβερή αγγελία του θανάτου του γιου της, το 323 π.Χ., τη συνέτριψε. Δε θέλησε ποτέ να δεχτεί πως ο Αλέξανδρος πέθανε από φυσιολογικό θάνατο και θρηνούσε ακόμα που μάθαινε ότι έμενε άταφος στη Βαβυλώνα επί δύο χρόνια, εξαιτίας των άγριων αγώνων διαδοχής των στρατηγών του. 



Η οργή της μεγάλωσε, όταν ο Μακεδονικός στρατός της Ασίας αναγόρευσε βασιλιά τον διανοητικά καθυστερημένο γιο του Φιλίππου – από τη Φίλιννα – ως Φίλιππο Αριδαίο, τον οποίο παντρεύτηκε η φιλόδοξη κόρη της Κυνάνης, Ανταία-Ευρυδίκη, για να εξυπηρετήσει τους φιλόδοξους σκοπούς της.

ellinonpaligenesia

conspiracyfeeds

Η Μάχη της Μαντινείας (4 Ιουλίου 362 π.Χ.)

 


ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΘΗΒΑΪΚΗΣ ΗΓΕΜΟΝΙΑΣ
Μετά τη Μάχη των Λεύκτρων (371 π.Χ.), η κυριαρχία της Θήβας στον Ελλαδικό χώρο ήταν αναμφισβήτητη. Αθήνα και Σπάρτη βρίσκονταν σε προφανή παρακμή.


Οι Θηβαίοι, με επικεφαλής του στρατηγούς Πελοπίδα και Επαμεινώνδα, είχαν δημιουργήσει στην Πελοπόννησο το Κοινό των Αρκάδων, με φιλικές προς αυτούς πόλεις. Η Σπάρτη προσπάθησε να το διασπάσει, προσεταιριζόμενη κάποιες από αυτές τις πόλεις, προκειμένου να ανακτήσει τον βαρύνοντα ρόλο της στη Πελοπόννησο. 


Τα κατάφερε με τη Μαντίνεια, αλλά αυτή η εξέλιξη δυσαρέστησε τον Επαμεινώνδα, που πέρασε για τέταρτη φορά τον Ισθμό για να βάλει τάξη στην ηγεμονία της Θήβας.



Επιτέθηκε με τον στρατό του αιφνιδιαστικά στη Σπάρτη, αλλά ο Αγησίλαος Β' απέκρουσε την επίθεση με επιτυχία (Ιούνιος 362 π.Χ). Ο Επαμεινώνδας υποχώρησε στο Αρκαδικό οροπέδιο κοντά στη Μαντίνεια (13 χλμ. βόρεια της Τρίπολης), όπου στρατοπέδευσε για να αναμετρηθεί με τους αντιπάλους του. Η κρίσιμη μάχη για την πρωτοκαθεδρία του ελλαδικού χώρου δόθηκε στις 4 Ιουλίου του 362 π.Χ. (κατ' άλλους στις 27 Ιουνίου).



Το πεδίο της μάχης τοποθετείται στο πιo στενό τμήμα του οροπεδίου της Τρίπολης, 6.5 χιλιόμετρα νότια της Μαντινείας ανάμεσα στα βουνά Μύτικας, πρόβολο του Μαινάλου Όρους και Καπνίστρα, αντέρεισμα του Παρθενίου Όρους.



Από τη μία πλευρά παρατάχθηκαν οι Σπαρτιάτες με τους συμμάχους τους (Αθηναίους, Ηλείους, Αχαιούς, Φλειασίους και Μαντινείς), υπό τον Αγησίλαο Β'. Οι δυνάμεις τους ανέρχονταν σε 20.000 πεζούς και 2.000 ιππείς. Από την άλλη πλευρά, οι Θηβαίοι με τους συμμάχους τους (Ευβοείς, Λοκρούς, Μαλιείς, Αινιάνες, Θεσσαλούς, Αρκάδες, Αργείους και Μεσσηνίους), παρέταξαν ένα στρατό αποτελούμενο από 30.000 πεζούς και 3.000 ιππείς.



Χρησιμοποιώντας μια βελτιωμένη εκδοχή της λοξής φάλαγγας (διαγώνια παράταξη των οπλιτών με ενίσχυση εις βάθος του ενός άκρου), που είχε πρωτοπαρουσιάσει στα Λεύκτρα ο Επαμεινώνδας, επιτέθηκε στους αντιπάλους και κατόρθωσε να τους απωθήσει, αποκτώντας την πρωτοβουλία των κινήσεων στη μάχη. Κι ενώ η νίκη φαινόταν να κλείνει προς την πλευρά των Θηβαίων, ο Επαμεινώνδας, που πολεμούσε στην πρώτη γραμμή, πληγώθηκε και άφησε την τελευταία του πνοή επί του πεδίου της μάχης.



Ο θάνατος του αρχηγού τους προκάλεσε σύγχυση στους Θηβαίους, με αποτέλεσμα η μάχη να λήξει χωρίς νικητή. Τυπικά, νικητές ήταν οι Θηβαίοι, επειδή πρώτοι οι Λακεδαιμόνιοι έκαναν αίτηση ανακωχής για την ταφή των νεκρών, έπειτα από πολλούς δισταγμούς. Σύμφωνα με τις ελληνικές αντιλήψεις, αίτηση ανακωχής σήμαινε και αναγνώριση ήττας. Ανάμεσα στους νεκρούς ήταν και ο Αθηναίος ιππέας Γρύλλος, γιος του σπουδαίου ιστορικού Ξενοφώντα, ο οποίος εισφέρει πολλές πληροφορίες για τη μάχη, στο έργο του Ελληνικά.



Η Μάχη της Μαντινείας με την τροπή που πήρε σήμανε το τέλος της Θηβαϊκής Ηγεμονίας. Κατέδειξε, ακόμη, ότι όλες οι μεγάλες δυνάμεις του Ελλαδικού χώρου είχαν παρακμάσει οριστικά, με αποτέλεσμα να ανοίξει ο δρόμος για την επικράτηση των Μακεδόνων του Φιλίππου Β'.

ΠΗΓΗ

Αρχαία Ελληνικά ονόματα ανδρών και γυναικών

 




Τα κυριότερα από τα αρχαία Ελληνικά ονόματα ανδρών και γυναικών.



Α
ΑΒΔΗΡΟΣ - ΑΓΑΜΕΜΝΩΝ - ΑΓΑΠΗΝΩΡ - ΑΓΑΥΗ - ΑΓΕΥΣ - ΑΓΗΝΩΡ - ΑΓΟΡΑΚΡΙΤΟΣ - ΑΓΗΣΙΛΑΟΣ - ΑΓΙΣ - ΑΓΛΑΊΑ - ΑΓΝΟΔΙΚΗ - ΑΓΝΩ - ΑΓΝΩΝ - ΑΔΜΗΤΟΣ - ΑΔΡΑΣΤΕΙΑ - ΑΔΩΝΙΣ - ΑΕΘΛΙΟΣ - ΑΕΛΛΩ - ΑΕΡΟΠΗ -ΑΕΡΟΠΟΣ - ΑΕΤΙΩΝ - ΑΘΗΝΑ - ΑΘΗΝΙΩΝ - ΑΙΑΣ - ΑΙΓΙΝΑ - ΑΘΗΝΑΪΣ - ΑΙΓΕΥΣ - ΑΙΓΙΣΘΟΣ - ΑΙΓΛΗ - ΑΙΓΥΠΤΟΣ - ΑΙΘΡΑ - ΑΙΑΚΟΣ - ΑΙΘΗΡ - ΑΙΛΙΑΝΟΣ - ΑΙΜΩΝ - ΑΙΟΛΟΣ - ΑΙΣΧΥΛΟΣ -ΑΙΣΩΠΟΣ - ΑΙΩΡΑ - ΑΚΑΔΗΜΟΣ - ΑΚΤΑΙΗ - ΑΚΤΑΙΟΣ -ΑΚΤΩΡ - ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ - ΑΛΘΑΙΑ - ΑΛΚΑΙΟΣ - ΑΛΚΑΜΕΝΗΣ - ΑΛΚΗΣΤΗ - ΑΛΚΕΙΔΗΣ - ΑΛΚΕΤΑΣ - ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ - ΑΛΚΙΝΟΟΣ - ΑΛΚΜΕΝΗΣ - ΑΛΚΜΗΝΗ - ΑΛΚΥΟΝΗ - ΑΜΥΝΤΑΣ - ΑΜΦΙΘΟΗ - ΑΜΦΙΤΡΙΤΗ - ΑΜΦΙΚΤΥΩΝ - ΑΜΦΙΤΡΥΩΝ - ΑΝΑΚΡΕΩΝ - ΑΝΑΞΑΓΟΡΑΣ - ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ - ΑΝΔΡΟΜΑΧΗ - ΑΝΔΡΟΝΙΔΗΣ - ΑΝΤΕΙΑ - ΑΝΤΑΙΟΣ - ΑΝΤΙΓΟΝΗ - ΑΝΤΙΓΟΝΟΣ - ΑΝΤΙΜΑΧΗ - ΑΝΤΙΜΑΧΟΣ - ΑΝΤΙΝΟΟΣ - ΑΝΤΙΟΠΗ - ΑΝΤΙΠΑΤΡΟΣ - ΑΝΤΙΦΩΝ - ΑΠΕΛΛΗΣ - ΑΠΟΛΛΟΔΩΡΟΣ - ΑΠΟΛΛΩΝΕΙΟΣ - ΑΡΓΟΣ - ΑΡΕΤΗ - ΑΡΙΑΔΝΗ - ΑΡΕΙΑΝΟΣ - ΑΡΙΣΤΑΡΧΟΣ - ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ -ΑΡΙΣΤΟΒΟΥΛΟΣ - ΑΡΙΣΤΟΓΕΙΤΩΝ - ΑΡΙΣΤΕΑΣ - ΑΡΙΣΤΟΔΙΚΟΣ - ΑΡΙΣΤΟΜΑΧΟΣ - ΑΡΙΣΤΟΜΕΝΗΣ- ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ - ΑΡΙΩΝ - ΑΡΚΑΣ - ΑΡΚΤΟΥΡΟΣ - ΑΡΜΟΔΙΟΣ - ΑΡΜΟΝΙΑ - ΑΡΠΙΝΑ - ΑΡΤΕΜΙΣ - ΑΡΧΙΛΟΧΟΣ - ΑΣΚΛΗΠΙΟΣ - ΑΣΠΑΣΙΑ - ΑΣΩΠΟΣ - ΑΤΤΑΛΟΣ - ΑΤΘΙΣ - ΑΤΡΕΥΣ - ΑΥΓΗ - ΑΥΞΩ - ΑΥΡΑ - ΑΦΡΟΔΙΣΙΑΣ - ΑΧΙΛΛΕΥΣ ...



Β
ΒΑΥΒΩ - ΒΑΦΗΣ - ΒΑΦΥΚΛΗΣ - ΒΑΚΙΣ - ΒΑΚΧΟΣ - ΒΑΚΧΥΛΙΔΗΣ- ΒΕΛΛΕΡΕΦΟΝΤΗΣ - ΒΕΡΕΝΙΚΗ - ΒΙΑΣ - ΒΟΙΩΤΟΣ - ΒΙΩΝ - ΒΟΙΩ - ΒΟΡΕΑΣ - ΒΟΤΡΥΣ - ΒΡΑΣΙΔΑΣ - ΒΡΙΣΗΙΣ - ΒΡΟΝΤΗΣ - ΒΡΟΝΤΙΝΟΣ - ΒΡΟΤΕΑΣ - ΒΡΥΑΣ - ΒΡΥΜΗ - ΒΡΥΣΩΝ - ΒΥΖΑΣ - ΒΩΡΟΣ ... ...



Γ
ΓΑΙΑ - ΓΑΛΑΤΕΙΑ - ΓΑΛΗΝΗ - ΓΑΛΗΝΟΣ - ΓΑΝΥΜΗΔΗΣ - ΓΑΥΑΝΗΣ - ΓΕΙΤΩΝ - ΓΕΛΩΣ - ΓΕΜΙΝΟΣ - ΓΗ - ΓΗΡΥΟΝΗΣ - ΓΛΑΥΚΗ - ΓΛΑΥΚΙΑΣ - ΓΛΑΥΚΙΔΗΣ - ΓΛΑΥΚΟΣ - ΓΛΥΚΩΝ - ΓΝΗΣΙΠΠΟΣ - ΓΟΡΓΙΑΣ - ΓΟΡΓΟΣ - ΓΟΡΓΩ - ΓΡΑΙΚΟΣ - ΓΡΥΛΟΣ - ΓΡΥΝΕΙΟΣ - ΓΥΓΗΣ - ΓΥΗΣ - ΓΥΠΑΙΕΥΣ - ΓΥΛΙΠΠΟΣ ...



Δ
ΔΑΕΙΡΑ - ΔΑΙΔΑΛΟΣ - ΔΑΜΑΣΙΑΣ - ΔΑΜΑΣ - ΔΑΜΑΣΚΙΟΣ - ΔΑΜΑΣΤΗΣ - ΔΑΜΙΣ - ΔΑΜΟΚΛΗΣ - ΔΑΜΟΦΩΝ - ΔΑΜΩΝ - ΔΑΜΟΦΙΛΗ - ΔΑΝΑΗ - ΔΑΝΑΟΣ - ΔΑΡΔΑΝΟΣ - ΔΑΦΝΗ - ΔΑΦΝΗΣ - ΔΕΙΝΟΚΡΑΤΗΣ - ΔΕΙΝΟΣΤΡΑΤΟΣ - ΔΕΙΝΩ - ΔΕΙΝΩΝ - ΔΕΛΦΙΩΝ - ΔΕΞΙΠΠΟΣ - ΔΕΥΚΑΛΙΩΝ - ΔΗΛΙΟΣ - ΔΗΜΑΡΑΤΟΣ - ΔΗΜΗΤΡΑ - ΔΗΜΟΔΟΚΟΣ - ΔΗΜΟΚΙΔΗΣ - ΔΗΜΟΚΡΑΤΗΣ - ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΣ -ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ - ΔΗΜΟΦΙΛΗ - ΔΗΜΟΦΩΝ - ΔΗΜΟΧΑΡΗΣ - ΔΙΑΓΟΡΑΣ - ΔΙΗΑΝΕΙΡΑ - ΔΙΗΔΑΜΕΙΑ - ΔΙΚΑΙΑΡΧΟΣ - ΔΙΚΤΥΣ - ΔΙΝΩΝ - ΔΙΟΓΕΝΗΣ - ΔΙΟΔΩΡΟΣ - ΔΙΟΚΛΗΣ - ΔΙΟΜΙΔΗΣ - ΔΙΟΝΥΣΟΣ - ΔΙΟΣΚΟΥΡΙΔΗΣ - ΔΙΟΤΙΜΑ - ΔΙΟΦΑΝΗ - ΔΙΟΦΑΝΤΗ - ΔΙΟΦΑΝΤΟΣ - ΔΙΟΧΑΝΤΗ - ΔΙΦΙΛΗ - ΔΙΦΙΛΟΣ - ΔΙΩΝΗ - ΔΙΩΝ - ΔΙΩΞΙΠΠΗ - ΔΟΥΡΙΣ - ΔΡΥΑ - ΔΡΥΚΑΛΟΣ - ΔΡΥΟΠΗ - ΔΥΜΑΣ - ΔΥΝΑΜΕΝΗ -ΔΩΡΟΣ - ΔΩΤΩ ...



Ε
ΕΙΡΗΝΗ - ΕΚΑΒΗ - ΕΚΑΛΗ - ΕΚΑΤΑΙΟΣ - ΕΚΑΤΗ - ΕΚΤΩΡ - ΕΛΑΤΟΣ - ΕΛΕΝΗ - ΕΛΕΝΟΣ - ΕΛΙΚΗ - ΕΛΛΑΝΙΚΟΣ - ΕΛΛΗ - ΕΛΛΗΝ - ΕΜΠΕΔΟΚΛΗΣ - ΕΝΑΡΕΤΗ - ΕΝΙΠΠΕΥΣ - ΕΝΥΩ - ΕΠΑΜΕΙΝΩΝΔΑΣ - ΕΠΑΦΟΣ - ΕΠΙΓΕΝΗΣ - ΕΠΙΔΙΚΟΣ - ΕΠΙΚΟΥΡΟΣ - ΕΠΙΚΤΗΤΟΣ - ΕΠΙΜΕΝΙΔΗΣ - ΕΠΙΖΗΛΟΣ - ΕΡΑΣΤΟΣ - ΕΡΑΤΩ - ΕΡΑΤΟΣΘΕΝΗΣ - ΕΡΓΙΝΟΣ - ΕΡΓΟΤΙΜΟΣ - ΕΡΕΧΘΕΥΣ - ΕΡΙΦΥΛΗ - ΕΡΜΑΙΟΣ -ΕΡΜΕΙΑΣ - ΕΡΥΜΑΝΘΟΣ - ΕΡΜΗΣ - ΕΡΜΙΟΝΗ - ΕΡΜΟΔΩΡΟΣ - ΕΡΣΗ - ΕΡΥΞΙΑΣ - ΕΡΥΞΙΜΑΧΟΣ - ΕΡΩΣ - ΕΤΕΟΚΛΗΣ - ΕΤΟΙΜΟΚΛΗΣ - ΕΥΑΓΟΡΑΣ - ΕΥΑΛΙΟΣ - ΕΥΑΝΘΗΣ - ΕΥΓΕΩΝ - ΕΥΔΗΜΟΣ - ΕΥΔΟΞΙΑ - ΕΥΔΟΞΟΣ - ΕΥΔΩΡΑ - ΕΥΝΙΚΗ - ΕΥΝΟΜΟΣ - ΕΥΗΝΟΣ - ΕΣΤΙΑ - ΕΥΘΑΛΕΙΟΣ - ΕΥΘΥΔΗΜΟΣ - ΕΥΘΥΚΛΗΣ - ΕΥΘΥΜΙΔΗΣ - ΕΥΘΥΝΟΥΣ - ΕΥΚΛΕΑΣ - ΕΥΚΛΕΙΔΗΣ - ΕΥΚΡΑΤΙΔΗΣ - ΕΥΜΑΙΟΣ - ΕΥΜΑΧΟΣ - ΕΥΜΕΝΗΣ - ΕΥΜΗΛΟΣ - ΕΥΜΟΛΠΗ - ΕΥΜΟΛΠΟΣ - ΕΥΝΙΚΗ - ΕΥΝΟΜΟΣ - ΕΥΠΑΛΙΝΟΣ - ΕΥΠΕΙΘΗΣ - ΕΥΠΟΛΕΜΟΣ - ΕΥΠΟΛΙΣ - ΕΥΡΥΔΙΚΗ - ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ - ΕΥΡΙΑΔΗΣ - ΕΥΡΥΑΛΗ - ΕΥΡΥΑΛΟΣ - ΕΥΡΥΒΙΑΔΗΣ- ΕΥΡΥΔΑΜΑΣ - ΕΥΡΥΚΛΕΙΑ- ΕΥΡΥΛΟΧΟΣ - ΕΥΡΥΝΟΜΗ - ΕΥΡΥΣΘΕΥΣ - ΕΥΡΩΠΗ - ΕΥΤΕΡΠΗ - ΕΥΦΡΟΣΥΝΗ - ΕΥΧΑΡΗΣ - ΕΥΦΟΡΙΩΝ - ΕΦΙΠΠΟΣ - ΕΦΡΟΝΙΟΣ - ΕΧΕΚΡΑΤΗΣ - ΕΧΙΔΝΑ ...



Ζ
ΖΑΓΡΕΥΣ - ΖΑΛΕΥΚΟΣ - ΖΕΦΥΡΟΣ - ΖΕΥΞΙΔΑΜΟΣ - ΖΕΥΞΙΠΠΟΣ - ΖΗΘΟΣ - ΖΗΛΟΣ - ΖΗΝΙΣ - ΖΗΝΟΒΙΟΣ - ΖΗΝΟΔΟΤΟΣ - ΖΗΝΟΔΩΡΟΣ - ΖΗΝΩΝ - ΖΗΤΗΣ - ΖΩΙΛΟΣ - ΖΩΝΑΙΟΣ - ΖΩΟΓΟΝΟΣ - ΖΩΤΙΑΤΗΣ - ΖΩΣΙΜΟΣ ...



H
ΗΒΗ - ΗΓΕΛΟΧΟΣ - ΗΓΗΜΩΝ - ΗΓΗΣΑΝΔΡΟΣ - ΗΓΗΣΙΑΝΑΞ - ΗΓΗΣΙΑΣ - ΗΓΗΣΙΠΠΟΣ - ΗΓΗΤΩΡ - ΗΓΙΑΣ - ΗΕΤΙΩΝ -ΗΛΕΚΤΡΑ - ΗΛΕΚΤΡΙΩΝ - ΗΛΙΟΔΩΡΟΣ - ΗΛΙΟΣ - ΗΝΙΟΧΟΣ - ΗΠΙΟΝΗ - ΗΡΑ - ΗΡΑΚΛΕΙΔΗΣ - ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ - ΗΡΑΚΛΗΣ - ΗΡΕΑΣ - ΗΡΙΓΟΝΗ - ΗΡΙΛΛΟΣ - ΗΡΙΝΝΑ - ΗΡΟΔΟΤΟΣ - ΗΡΟΔΩΡΟΣ - ΗΡΟΦΙΛΗ - ΗΡΟΦΙΛΟΣ - ΗΡΩ - ΗΡΩΝ - ΗΣΙΟΔΟΣ - ΗΣΙΟΝΗ - ΗΦΑΙΣΤΙΩΝ - ΗΦΑΙΣΤΟΣ - ΗΧΩ - ΗΩ...



Θ
ΘΑΛΕΙΑ - ΘΑΛΗΣ - ΘΑΛΗΤΑΣ - ΘΑΛΛΩ - ΘΑΜΥΡΙΣ - ΘΑΡΥΠΟΣ - ΘΕΑΓΕΝΗΣ - ΘΕΑΝΩ - ΘΕΛΞΙΩΠΗ - ΘΕΜΙΣ - ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ - ΘΕΟΔΗΓΙΟΣ - ΘΕΟΚΛΗΣ - ΘΕΟΚΡΙΤΟΣ - ΘΕΟΦΡΑΣΤΟΣ - ΘΕΟΞΕΝΙΟΣ - ΘΕΟΔΩΡΟΣ - ΘΕΡΣΙΠΠΟΣ - ΘΕΡΣΙΤΗΣ - ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ - ΘΕΣΠΙΣ - ΘΕΣΙΟΣ - ΘΕΤΙΣ - ΘΕΥΔΙΟΣ - ΘΕΩΝ - ΘΗΒΑΪΣ - ΘΗΡΙΑΜΕΝΗΣ - ΘΗΣΕΥΣ - ΘΟΗ - ΘΟΥΚΙΔΙΔΗΣ - ΘΡΑΣΥΒΟΥΛΟΣ - ΘΡΑΣΥΛΛΟΣ - ΘΡΑΣΥΜΑΧΟΣ - ΘΥΕΣΤΗΣ - ΘΥΙΑ - ΘΥΜΟΧΑΡΗΣ - ΘΥΡΣΗ - ΘΥΩΝΗ ...



Ι
ΙΑΚΧΟΣ - ΙΑΜΒΛΙΧΟΣ - ΙΑΜΟΣ - ΙΑΠΕΤΟΣ - ΙΑΣΩ - ΙΑΣΩΝ - ΙΑΣΙΩΝ - ΙΒΥΚΟΣ - ΙΔΑΙΑ ΙΔΑΙΟΣ - ΙΔΟΜΕΝΕΥΣ - ΙΕΡΑΞ - ΙΕΡΟΚΛΗΣ - ΙΘΑΚΟΣ - ΙΘΥΚΛΗΣ - ΙΚΑΡΙΟΣ - ΙΚΕΤΑΣ - ΙΚΤΙΝΟΣ- ΙΛΙΟΝΗ -ΙΛΛΟΣ - ΙΛΛΥΡΙΟΣ - ΙΜΒΡΙΟΣ - ΙΝΑΧΟΣ - ΙΝΩ - ΙΞΙΟΝΗ - ΙΞΙΩΝ - ΙΟΒΑΤΗΣ - ΙΟΚΑΣΤΗ - ΙΟΛΛΑΣ - ΙΟΛΗ - ΙΟΝΗ - ΙΠΠΑΡΧΟΣ - ΙΠΠΗ - ΙΠΠΙΑΣ - ΙΠΠΟΔΑΜΕΙΑ - ΙΠΠΟΚΡΑΤΗΣ - ΙΠΠΟΛΥΤΟΣ - ΙΠΠΩΝ - ΙΠΠΟΣΘΕΝΗΣ - ΙΡΙΣ - ΙΣΑΙΟΣ - ΙΣΑΝΔΡΟΣ - ΙΣΘΜΙΟΝΙΚΗΣ - ΙΣΙΔΩΡΟΣ - ΙΣΜΥΝΗ - ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ - ΙΣΤΡΟΣ - ΙΤΗ - ΙΤΥΣ - ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ - ΙΦΙΚΡΑΤΕΙΑ - ΙΦΙΚΡΑΤΗΣ - ΙΦΙΤΟΣ - ΙΩΛΚΙΟΣ - ΙΩ - ΙΩΝ ...



Κ
ΚΑΔΜΟΣ - ΚΑΛΑΜΙΣ - ΚΑΛΑΣ -ΚΑΛΛΙΑΣ - ΚΑΛΛΙΔΙΚΗ - ΚΑΛΛΙΚΛΗΣ - ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ - ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΣ - ΚΑΛΛΙΝΟΣ - ΚΑΛΛΙΜΑΧΟΣ - ΚΑΛΛΙΜΕΔΩΝ - ΚΑΛΛΙΠΑΤΕΙΡΑ - ΚΑΛΛΙΟΠΗ - ΚΑΛΛΙΠΠΟΣ - ΚΑΛΛΙΣΘΕΝΗΣ - ΚΑΛΛΙΡΟΗ - ΚΑΛΛΙΣΤΡΑΤΟΣ - ΚΑΛΛΙΣΤΩ - ΚΑΛΥΨΩ - ΚΑΡΑΝΟΣ - ΚΑΡΝΕΑΔΗΣ - ΚΑΡΠΟΣ - ΚΑΡΠΩ - ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ - ΚΑΣΣΑΝΔΡΟΣ - ΚΑΣΤΩΡ - ΚΕΚΡΩΨ - ΚΕΛΕΟΣ - ΚΕΝΤΑΥΡΟΣ -ΚΗΦΕΥΣ - ΚΗΦΙΣΟΔΩΡΟΣ - ΚΙΜΩΝ - ΚΙΝΗΣΙΑΣ - ΚΙΝΥΡΑ - ΚΙΝΥΡΙΣ - ΚΙΡΚΗ - ΚΙΣΙΟΣ - ΚΛΕΑΡΧΟΣ - ΚΛΕΙΝΙΟΣ - ΚΛΕΙΣΘΕΝΗΣ - ΚΛΕΙΤΟΣ - ΚΛΕΙΩ - ΚΛΕΟΒΟΥΛΟΣ - ΚΛΕΟΔΑΙΟΣ - ΚΛΕΟΔΑΜΟΣ - ΚΛΕΟΔΑΜΟΣ - ΚΛΕΟΜΗΔΗΣ - ΚΛΕΟΜΕΝΗΣ - ΚΛΕΟΠΑΤΡΑ - ΚΛΕΩΝ - ΚΛΙΤΙΑΣ - ΚΛΥΜΕΝΗ - ΚΛΥΤΑΙΜΝΗΣΤΡΑ - ΚΛΥΤΙΔΗΣ - ΚΛΥΤΟΣ - ΚΛΩΘΩ - ΚΝΗΜΟΣ - ΚΟΔΡΟΣ - ΚΟΙΝΟΣ - ΚΟΝΩΝ - ΚΟΡΕΝΝΑ - ΚΟΡΙΝΝΑ - ΚΟΡΙΝΝΟΣ - ΚΟΡΥΔΩΝ - ΚΟΥΡΟΣ - ΚΡΑΝΑΟΣ - ΚΡΑΤΗΣ - ΚΡΑΤΙΝΟΣ - ΚΡΑΤΥΛΟΣ - ΚΡΕΩΝ - ΚΡΙΤΙΑΣ - ΚΡΙΤΟΔΗΜΟΣ - ΚΡΙΤΟΛΑΟΣ - ΚΡΙΤΩΝ - ΚΡΟΝΟΣ - ΚΤΗΣΙΑΣ - ΚΤΗΣΙΒΙΟΣ - ΚΥΒΕΛΗ - ΚΥΔΙΑΣ - ΚΥΔΩΝ - ΚΥΜΟΘΟΗ - ΚΥΝΘΙΑ - ΚΥΨΕΛΟΣ ...



Λ
ΛΑΕΡΤΗΣ - ΛΑΪΟΣ - ΛΑΚΥΔΗΣ - ΛΑΚΩΝ - ΛΑΜΑΧΟΣ - ΛΑΜΠΕΤΙΑ - ΛΑΜΠΡΟΚΛΗΣ - ΛΑΜΠΡΟΣ -ΛΑΜΠΩΝ - ΛΑΟΔΑΜΑΣ - ΛΑΟΔΑΜΕΙΑ - ΛΑΟΔΙΚΗ - ΛΑΟΘΟΗ - ΛΑΟΦΙΛΟΣ - ΛΑΣΟΣ - ΛΑΧΑΡΗΣ - ΛΑΧΕΣΙΣ - ΛΑΧΗΣ - ΛΕΑΝΔΡΟΣ - ΛΕΟΝΤΕΥΣ - ΛΕΠΤΙΝΗΣ - ΛΕΥΚΑΤΗ - ΛΕΥΚΙΠΠΟΣ - ΛΕΥΚΟΘΕΗ - ΛΕΥΚΩΝ - ΛΕΩΔΑΜΑΣ - ΛΕΩΚΡΑΤΗΣ - ΛΕΩΝ - ΛΕΩΝΙΔΑΣ - ΛΕΩΣΘΕΝΗΣ - ΛΕΩΧΑΡΗΣ - ΛΗΔΑ - ΛΗΤΩ - ΛΙΒΥΗ - ΛΙΝΟΣ - ΛΥΚΑΟΝΑΣ - ΛΥΚΑΙΟΣ - ΛΥΚΕΑΣ - ΛΥΚΙΟΣ - ΛΥΚΙΣ - ΛΥΚΟΜΗΔΗΣ - ΛΥΚΟΣ - ΛΥΚΟΥΡΓΟΣ - ΛΥΚΟΦΡΩΝ - ΛΥΚΩΝ - ΛΥΣΙΑΣ - ΛΥΣΙΜΑΧΗ - ΛΥΣΙΜΑΧΟΣ - ΛΥΣΙΠΠΟΣ - ΛΥΣΙΣ - ΛΥΣΙΚΡΑΤΗ - ΛΥΣΑΝΔΡΟΣ ...



Μ
ΜΑΓΝΗΣ - ΜΑΙΑΣ - ΜΑΚΑΡ - ΜΑΚΕΔΩΝ - ΜΑΝΤΙΑΣ - ΜΑΝΤΙΟΣ -ΜΑΝΤΩ - ΜΑΡΣΥΑΣ - ΜΕΓΑΚΛΗΣ - ΜΕΓΑΛΟΣΤΡΑΤΗ - ΜΕΓΑΡΗ - ΜΕΓΑΣ - ΜΕΓΑΣΘΕΝΗΣ - ΜΕΓΙΣΤΙΑΣ - ΜΕΛΑΜΠΟΥΣ - ΜΕΛΑΝΘΙΟΣ - ΜΕΛΑΝΘΩ - ΜΕΛΑΝΙΠΠΙΔΗΣ - ΜΕΛΕΑΓΡΟΣ - ΜΕΛΗΣΙΑΣ - ΜΕΛΙΚΕΡΤΗ - ΜΕΛΙΣΣΟΣ - ΜΕΛΙΤΗ - ΜΕΛΠΟΜΕΝΗ - ΜΕΝΑΝΔΡΟΣ - ΜΕΝΕΔΗΜΟΣ - ΜΕΝΕΚΑΛΟΣ - ΜΕΝΕΚΛΗΣ - ΜΕΝΕΚΡΑΤΗΣ - ΜΕΝΕΛΑΟΣ - ΜΕΝΙΠΠΟΣ - ΜΕΝΤΩΡ - ΜΕΝΩΝ - ΜΕΡΟΠΗ - ΜΕΣΙΝΙΔΗΣ - ΜΕΤΩΝ - ΜΗΔΕΙΑ - ΜΗΔΕΟΣ - ΜΗΡΙΟΝΗ - ΜΗΤΙΣ - ΜΗΤΡΟΔΩΡΟΣ - ΜΗΤΡΟΚΛΗΣ - ΜΗΤΩΝ - ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ - ΜΙΚΩΝ - ΜΙΛΩΝ - ΜΙΜΝΕΡΜΟΣ - ΜΙΝΩΣ - ΜΝΗΜΟΣΥΝΗ - ΜΝΗΣΙΚΛΗΣ - ΜΟΡΦΕΑΣ - ΜΟΣΧΙΝΑ - ΜΟΥΣΑΙΟΣ - ΜΥΚΗΝΗ - ΜΥΛΛΙΑΣ - ΜΥΝΗΣ - ΜΥΡΙΝΗ - ΜΥΡΜΗΞ - ΜΥΡΤΙΛΟΣ -ΜΥΡΤΙΣ - ΜΥΡΩΝ - ΜΥΡΩΝΙΔΗΣ ...



Ν
ΝΑΪΡΧΟΣ -ΝΑΡΚΙΣΟΣ - ΝΑΥΚΛΕΙΔΗΣ - ΝΑΥΚΡΑΤΗΣ - ΝΑΥΜΑΧΙΟΣ - ΝΑΥΠΛΙΟΣ - ΝΑΥΣΙΘΟΗ - ΝΑΥΣΙΚΑ - ΝΑΥΣΙΚΡΑΤΗΣ - ΝΑΥΣΙΜΑΧΟΣ - ΝΑΥΣΙΝΙΚΟΣ - ΝΕΑΡΧΟΣ - ΝΕΔΩΝ - ΝΕΙΟΚΛΗΣ - ΝΕΜΕΣΗ - ΝΕΟΚΡΙΤΟΣ - ΝΕΟΠΤΟΛΕΜΟΣ - ΝΕΟΡΟΣ - ΝΕΣΣΟΣ - ΝΕΣΤΟΡΑΣ - ΝΕΦΕΛΗ - ΝΗΙΣ - ΝΗΡΕΥΣ - ΝΗΡΙΤΗ - ΝΗΡΙΤΟΣ - ΝΗΣΑΙΗ - ΝΗΣΩ - ΝΗΦΑΙΗ - ΝΙΚΑΓΟΡΑΣ - ΝΙΚΑΝΔΡΟΣ - ΝΙΚΑΡΕΤΗ - ΝΙΚΙΑΣ - ΝΙΚΟΔΩΡΟΣ - ΝΙΚΟΚΛΗΣ - ΝΙΚΟΜΑΧΟΣ - ΝΙΚΟΜΗΔΗΣ - ΝΙΚΟΣΘΕΝΗΣ - ΝΙΚΩΝ - ΝΙΟΒΗ - ΝΗΡΕΥΣ - ΝΙΣΑΙΟΣ - ΝΙΣΟΣ - ΝΟΗΜΩΝ - ΝΟΜΙΟΣ - ΝΥΜΦΟΔΩΡΟΣ ...



Ξ
ΞΑΝΘΙΠΗ - ΞΑΝΘΙΠΠΟΣ - ΞΑΝΘΟΣ - ΞΕΝΑΡΧΟΣ - ΞΕΝΙΔΗΣ - ΞΕΝΟΔΑΜΟΣ - ΞΕΝΟΚΛΕΙΑ - ΞΕΝΟΚΛΗΣ - ΞΕΝΟΚΡΑΤΗΣ - ΞΕΝΟΚΡΙΤΟΣ - ΞΕΝΟΦΑΝΗΣ-ΞΕΝΟΦΙΛΟΣ - ΞΕΝΟΔΙΚΗ - ΞΕΝΟΦΩΝ - ΞΕΝΩΝ - ΞΟΥΘΟΣ - ΞΥΝΟΦΡΩΝ ...



Ο
ΟΔΙΟΣ - ΟΔΥΣΣΕΥΣ - ΟΙΑΓΡΟΣ - ΟΙΔΙΠΟΥΣ - ΟΙΝΕΥΣ - ΟΙΝΟΜΑΧΟΣ - ΟΙΝΟΠΙΔΗΣ - ΟΙΝΟΠΙΩΝ - ΟΙΣΤΡΟΣ - ΟΛΥΜΠΙΑΣ - ΟΛΥΜΠΙΟΣ - ΟΛΥΜΠΙΟΔΩΡΟΣ - ΟΛΥΜΠΟΣ - ΟΛΥΝΘΙΟΣ - ΟΜΗΡΟΣ - ΟΝΗΤΩΡ - ΟΝΑΣΙΑΣ - ΟΝΕΙΡΟΣ - ΟΝΟΜΑΚΛΗΣ - ΟΠΙΤΗΣ - ΟΡΕΣΤΗΣ - ΟΡΘΑΙΟΣ - ΟΡΜΕΝΟΣ - ΟΡΟΙΔΟΣ - ΟΡΤΙΛΟΧΟΣ - ΟΡΦΕΥΣ - ΟΦΕΛΕΣΤΗΣ - ΟΦΕΛΤΗΣ - ΟΨΙΜΟΣ - ΟΥΡΑΝΙΑ ...



Π
ΠΑΓΚΡΑΤΗΣ - ΠΑΙΩΝΕΙΟΣ - ΠΑΛΑΜΗΔΗΣ - ΠΑΛΑΙΜΩΝ - ΠΑΛΛΑΔΙΟΣ - ΠΑΛΛΑΣ - ΠΑΜΦΙΛΗ - ΠΑΜΦΥΛΟΣ - ΠΑΝ - ΠΑΝΔΑΡΟΣ - ΠΑΝΔΡΟΣΟΣ - ΠΑΝΔΙΩΝ - ΠΑΝΔΩΡΑ - ΠΑΝΔΩΡΟΣ - ΠΑΠΠΟΣ - ΠΑΡΙΣ - ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ - ΠΑΡΜΕΝΙΩΝ - ΠΑΣΙΘΕΑ - ΠΑΣΙΦΑΗ - ΠΑΤΡΟΚΛΗΣ - ΠΑΤΡΟΚΛΟΣ - ΠΑΥΣΑΝΙΑΣ - ΠΕΙΘΕΑΣ - ΠΕΙΘΩ - ΠΕΙΣΑΝΔΡΟΣ - ΠΕΙΣΙΣΤΡΑΤΟΣ - ΠΕΛΑΣΓΟΣ - ΠΕΛΙΑΣ - ΠΕΛΟΠΙΔΑΣ - ΠΕΛΟΨ - ΠΕΝΘΕΑΣ - ΠΕΡΔΙΚΑΣ - ΠΕΡΙΑΝΔΡΟΣ - ΠΕΡΙΚΛΗΣ - ΠΕΡΣΑΙΟΣ - ΠΕΡΣΕΦΟΝΗ - ΠΕΡΣΕΥΣ - ΠΕΡΣΗΣ - ΠΗΓΑΣΟΣ - ΠΗΛΕΥΣ - ΠΗΝΕΛΟΠΗ - ΠΗΡΩ - ΠΙΓΡΗΣ - ΠΙΕΡΙΩΝ - ΠΙΕΡΟΣ - ΠΙΝΔΑΡΟΣ - ΠΙΤΘΕΥΣ - ΠΙΤΤΑΚΟΣ - ΠΛΑΝΗΤΙΑΔΗΣ - ΠΛΑΤΩΝ - ΠΛΕΙΣΤΟΝΙΚΗΣ - ΠΛΕΙΩΝΗ - ΠΛΗΘΩΝ - ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ - ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ - ΠΛΩΤΩ - ΠΟΘΕΙΝΗ - ΠΟΛΕΜΑΡΧΟΣ - ΠΟΛΥΑΙΝΟΣ - ΠΟΛΥΒΙΟΣ - ΠΟΛΥΓΝΩΤΗΣ - ΠΟΛΥΔΑΜΑΣ - ΠΟΛΥΔΑΜΝΕΙΑ - ΠΟΛΥΔΕΥΚΗΣ - ΠΟΛΥΔΩΡΗ - ΠΟΛΥΔΩΡΟΣ - ΠΟΛΥΚΑΣΤΗ - ΠΟΛΥΚΛΕΙΤΟΣ - ΠΟΛΥΚΡΑΤΗΣ - ΠΟΛΥΜΗΔΗΣ - ΠΟΛΥΜΝΙΑ - ΠΟΛΥΝΕΙΙΚΗΣ - ΠΟΛΥΝΟΗ - ΠΡΑΞΙΘΕΑ - ΠΡΑΞΙΤΕΛΗΣ - ΠΡΟΜΗΦΕΥΣ - ΠΡΩΤΑΓΟΡΑΣ - ΠΡΩΤΕΥΣ - ΠΡΩΤΟΓΕΝΗΣ - ΠΡΩΤΟΓΕΝΕΙΑ - ΠΡΩΤΩ - ΠΤΟΛΕΜΑΙΟΣ - ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ - ΠΥΘΕΥΣ - ΠΥΘΩΝ - ΠΥΡΡΑ - ΠΥΡΡΑΝΘΟΣ - ΠΥΡΡΙΑΣ - ΠΥΡΡΙΜΑΧΟΣ - ΠΥΡΡΟΣ ...



Ρ
ΡΑΔΑΜΑΝΘΥΣ - ΡΕΑ - ΡΟΔΗ - ΡΟΔΙΑ - ΡΟΔΟΣ - ΡΟΔΩΠΗ - ΡΟΙΚΟΣ - ΡΑΜΦΙΑΣ - ΡΕΑ - ΡΗΓΙΛΛΑ - ΡΗΓΙΝΟΣ - ΡΗΝΗ - ΡΗΣΟΣ -ΡΗΤΟΡΙΟΣ - ΡΙΑΝΟΣ - ΡΙΝΩΝ - ΡΟΔΙΑ - ΡΟΔΕΙΑ - ΡΟΔΕΙΑΣ - ΡΟΔΟΧΡΟΥΣ - ΡΟΙΚΟΣ - ΡΩΞΑΝΗ ...




Σ
ΣΑΠΦΩ - ΣΑΡΑΠΙΩΝ - ΣΑΡΠΗΔΩΝ - ΣΑΤΝΙΟΣ - ΣΑΤΥΡΟΣ - ΣΕΙΡΙΟΣ - ΣΕΛΕΥΚΟΣ - ΣΕΜΕΛΗ - ΣΘΕΝΕΛΑΟΣ - ΣΘΕΝΙΔΑΣ - ΣΙΔΗ - ΣΙΚΕΛΗ - ΙΚΕΛΙΔΑΣ - ΣΕΙΛΗΝΟΣ - ΣΙΒΥΛΑ - ΣΙΜΜΙΑΣ - ΣΙΜΩΝΙΔΗΣ - ΣΙΣΥΦΟΣ - ΣΚΑΜΩΝ - ΣΚΙΡΩΝΙΔΗΣ - ΣΚΟΠΑΣ -ΣΚΟΠΕΛΙΑΝΟΣ - ΣΜΙΧΙΑΣ - ΣΟΛΩΝ - ΣΟΦΙΛΟΣ - ΣΟΦΟΚΛΗΣ - ΣΠΕΙΩ - ΣΠΕΥΣΙΠΠΟΣ - ΣΠΙΝΘΑΡΟΣ - ΣΤΑΦΥΛΟΣ - ΣΤΕΦΩΝ - ΣΤΗΣΑΓΟΡΑΣ - ΣΤΗΣΙΧΟΡΟΣ - ΣΤΙΛΠΩΝ - ΣΤΡΑΒΩΝ - ΣΤΡΑΤΟΚΛΗΣ - ΣΤΡΑΤΟΝΙΚΗ - ΣΤΡΑΤΤΙΣ - ΣΤΡΑΤΩΝ - ΣΥΝΕΣΙΟΣ - ΣΥΡΟΣ - ΣΦΟΔΡΙΑΣ - ΣΩΚΡΑΤΗΣ - ΣΩΠΑΤΡΟΣ - ΣΩΦΙΛΟΣ - ΣΩΦΡΩΝ ...




Τ
ΤΑΙΝΑΡΟΣ - ΤΑΛΩΣ - ΤΑΝΤΑΛΟΣ - ΤΑΡΣΗ - ΤΑΫΓΕΤΗ - ΤΕΙΡΕΣΙΑΣ - ΤΕΙΣΙΑΣ - ΤΕΚΤΑΙΟΣ - ΤΕΚΤΩΝ - ΤΕΛΑΜΩΝ - ΤΕΛΑΥΓΗΣ - ΤΕΛΕΣΙΛΛΑ - ΤΕΛΕΣΤΗΣ - ΤΕΛΕΣΤΩ - ΤΕΡΠΑΝΔΡΟΣ - ΤΕΡΨΙΧΟΡΗ - ΤΗΘΥ - ΤΗΛΕΒΟΗΣ - ΤΗΛΕΚΛΕΙΔΗΣ - ΤΗΛΕΜΑΧΟΣ - ΤΗΛΕΦΑΣΣΗ - ΤΗΛΕΦΗ - ΤΗΛΕΦΙΔΗΣ - ΤΗΛΕΦΟΣ - ΤΗΜΕΝΟΣ - ΤΗΡΕΑΣ - ΤΗΡΩ - ΤΙΜΑΓΟΡΑΣ - ΤΙΜΑΙΟΣ - ΤΙΜΑΝΔΡΟΣ - ΤΙΜΑΡΑΤΟΣ - ΤΙΜΑΡΕΤΗ - ΤΙΜΟΣΘΕΝΗΣ - ΤΙΜΟΧΑΡΗΣ - ΤΙΜΩΝ - ΤΙΜΩΝΙΔΗΣ - ΤΟΛΜΑΙΟΣ - ΤΟΛΜΗΔΗΣ - ΤΡΙΠΤΟΛΕΜΟΣ - ΤΡΟΦΩΝΙΟΣ - ΤΡΥΤΩΝ - ΤΥΝΔΑΡΗΣ - ΤΥΡΙΜΜΑΣ - ΤΥΡΤΑΙΟΣ - ΤΥΧΙΟΣ - ΤΥΦΩΝ - ΤΥΦΩΝΗ ...



Υ
ΥΑΓΝΙΣ - ΥΑΚΙΝΘΟΣ - ΥΓΕΙΑ - ΥΔΡΕΑ - ΥΔΡΕΑΣ - ΥΛΛΟΣ - ΥΛΟΤΗΣ - ΥΠΑΤΗΣ - ΥΠΑΤΙΑ - ΥΠΕΡΟΧΗ - ΥΠΕΙΡΟΧΟΣ - ΥΠΕΡΙΔΗΣ - ΥΠΕΡΙΩΝ - ΥΠΕΡΕΙΑ - ΥΠΕΡΤΙΜΟΣ - ΥΠΕΡΒΟΛΟΣ - ΥΨΙΠΥΛΗ ..



Φ
ΦΑΕΘΩΝ - ΦΑΙΔΙΜΟΣ - ΦΑΙΔΡΑ - ΦΑΙΔΡΟΣ - ΦΑΙΔΩΝ - ΦΑΙΣΤΙΟΣ - ΦΑΙΣΤΟΣ - ΦΑΛΑΡΙΣ - ΦΑΛΕΑΣ - ΦΑΝΙΑΣ - ΦΑΝΗΣ - ΦΑΝΟΔΙΚΟΣ - ΦΑΝΟΚΛΗΣ - ΦΑΝΟΣΤΡΑΤΗ - ΦΕΙΔΙΑΣ - ΦΕΙΔΩΝ - ΦΕΡΕΚΥΔΗΣ - ΦΕΡΕΣΥΔΗ - ΦΕΡΟΥΣΑ - ΦΗΜΙΟΣ - ΦΗΜΟΝΟΗ - ΦΘΙΑ - ΦΙΛΑΙΝΙΣ -ΦΙΛΑΡΕΤΗ - ΦΙΛΕΤΑΙΡΟΣ - ΦΙΛΕΥΣ - ΦΙΛΗΜΩΝ -ΦΙΛΗΤΑΣ - ΦΙΛΙΝΟΣ - ΦΙΛΙΠΠΟΣ - ΦΙΛΙΣΚΟΣ - ΦΙΛΙΣΤΟΣ - ΦΙΛΛΙΣ - ΦΙΛΟΔΗΜΟΣ - ΦΙΛΟΚΤΗΤΗΣ - ΦΙΛΟΛΑΟΣ - ΦΙΛΟΜΗΛΑ - ΦΙΛΟΞΕΝΟΣ - ΦΙΛΟΠΟΝΟΣ - ΦΙΛΟΣΤΡΑΤΟΣ - ΦΙΛΩΤΑΣ - ΦΙΛΟΠΟΙΜΗΝ - ΦΙΛΩΝ - ΦΙΛΩΤΕΡΑ - ΦΙΝΕΥΣ - ΦΙΝΤΙΑΣ - ΦΙΝΤΥΣ - ΦΟΙΒΗ - ΦΟΙΒΟΣ - ΦΟΙΝΙΞ - ΦΟΡΜΙΩΝ - ΦΡΙΞΟΣ - ΦΡΟΝΤΙΔΑΣ - ΦΡΟΝΤΙΣ - ΦΡΥΝΗ - ΦΡΥΝΙΧΟΣ - ΦΥΛΑΡΧΟΣ - ΦΥΛΕΥΣ - ΦΥΛΛΙΣ - ΦΥΛΩ - ΦΥΡΣΗ ΦΩΚΙΩΝ - ΦΩΚΥΛΙΔΗΣ ...



Χ
ΧΑΒΡΙΑΣ - ΧΑΙΡΕΑΣ - ΧΑΙΡΕΔΗΜΟΣ - ΧΑΙΡΕΙΑΣ - ΧΑΙΡΕΣΤΡΑΤΟΣ - ΧΑΙΡΗΜΩΝ - ΧΑΛΚΩΝ - ΧΑΡΗΣ - ΧΑΡΙΔΗΜΟΣ - ΧΑΡΙΚΛΗΣ - ΧΑΡΙΛΑΟΣ - ΧΑΡΙΣ - ΧΑΡΙΝΟΣ - ΧΑΡΙΤΩΝ - ΧΑΡΙΣΙΟΣ - ΧΑΡΜΙΔΗΣ - ΧΑΡΜΟΣ - ΧΑΡΩΝ -ΧΕΙΡΩΝ - ΧΕΛΙΔΟΝΑ - ΧΕΡΣΙΑΣ - ΧΕΡΣΙΦΡΩΝ - ΧΕΙΛΩΝ - ΧΙΜΑΙΡΑ - ΧΙΟΝΗ - ΧΙΟΝΙΣ - ΧΙΩΝ - ΧΛΩΡΙΣ - ΧΟΙΡΙΛΟΣ - ΧΡΥΣΑΝΘΙΣ - ΧΡΥΣΗΙΣ - ΧΡΥΣΙΠΠΟΣ - ΧΡΥΣΟΚΟΜΗΣ - ΧΡΥΣΟΘΕΜΙΣ ...



Ψ
ΨΑΛΜΑΧΑΡΗ - ΨΑΛΜΑΧΑΡΗΣ - ΨΑΜΑΘΗ - ΨΑΜΜΗΤΙΧΟΣ ...




Ω
ΩΓΥΓΗΣ - ΩΓΥΓΙΑ - ΩΚΑΛΕΙΑ - ΩΚΕΑΝΙΣ - ΩΚΕΑΝΟΣ - ΩΚΕΛΟΣ - ΩΚΥΠΕΤΗ - ΩΚΥΡΡΟΗ - ΩΚΥΤΗΣ - ΩΛΗΝΟΣ - ΩΜΑΡΗΣ - ΩΡΕΙΘΥΙΑ - ΩΡΙΩΝ - ΩΡΟΣ - ΩΤΟΣ - ΩΦΕΛΙΩΝ ...
ΕΠΕΙΔΗ Ο ΤΙΤΛΟΣ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ ΕΙΝΑΙ "Αρχαία Ελληνικά ονόματα ανδρών και γυναικών" ΚΑΙ ΣΕ ΑΥΤΑ ΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ ΤΩΝ ΘΕΩΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΩ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΟΤΙ ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΜΑΣ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΔΕΝ ΕΔΙΝΑΝ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥΣ ΟΝΟΜΑΤΑ ΘΕΩΝ, ΔΕΝ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΠΟΤΕ ΚΑΠΟΙΟΣ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΟΝΟΜΑΖΟΤΑΝ ΠΟΣΕΙΔΩΝ Ή ΑΘΗΝΑ Ή ΑΠΟΛΛΩΝ ΚΛΠ. ΑΥΤΟ ΓΙΑ ΛΟΓΟΥΣ ΕΥΣΕΒΕΙΑΣ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΘΕΟΥΣ. ΕΔΙΝΑΝ ΟΝΟΜΑΤΑ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΠΕΡΙΕΙΧΑΝ ΣΑΝ ΠΡΩΤΟ ΣΥΝΘΕΤΙΚΟ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΚΑΠΟΙΟΥ ΘΕΟΥ Π.Χ. ΑΠΟΛΛΩΝΕΙΟΣ, ΑΦΡΟΔΙΣΙΑΣ, ΔΙΟΔΩΡΟΣ, ΖΕΥΞΙΠΠΟΣ, ΚΛΠ. ΑΥΤΗ ΔΕ Η ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΙΣΧΥΕΙ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΠΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΜΕ ΤΟ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΔΟΓΜΑ.

ellinikoarxeio

Τα όπλα στην αρχαία Ελλάδα

 



Στην αρχαία Ελλάδα εκτός από τον Άρη τον Θεό του πολέμου έχουμε και όλους τους άλλους λίγο πολύ να παίρνουν μέρος σε μάχες.


 Ο Ήφαιστος αναλάμβανε συνήθως τον εξοπλισμό τους. Μεταξύ όλου του άλλου θεϊκού και κάποιες φορές και ανθρώπινου οπλισμού, έφτιαχνε και τους κεραυνούς του Δία. Παράξενη σύμπτωση είναι ότι κάποια αγάλματα του Δία παρουσιάζουν τον κεραυνό που κρατάει να μοιάζει σε σχήμα και μέγεθος με σύγχρονη ρουκέτα.


Μιας λοιπόν που η εξουσία και τα όπλα πήγαιναν πάντα μαζί, δεν ήταν δύσκολο να βρεθούν τα χρήματα και η πειθώ που θα βοηθούσαν τους επιστήμονες της εποχής να ασχοληθούν με την βελτίωση και εξέλιξη του οπλισμού του στρατού.


Σε όλες σχεδόν τις αρχαίες πόλεις σώζονται τείχη που τις περιέβαλαν, αλλού μικρά αλλού μεγαλύτερα, αλλά παντού φτιαγμένα για να προφυλάσσουν από επιθέσεις εχθρών. Το Σινικό τείχος είναι νομίζω η ογκωδέστερη ανθρώπινη κατασκευή, η μόνη ορατή από όλες τις διαστημικές πτήσεις.

 

Μιας όμως και τα τείχη δεν ήταν πάντα αρκετά αποτελεσματικά, φτιαχνότανε καλού κακού και ακροπόλεις στις οποίες κλεινόταν όσοι χωράγανε (ή όσοι βρισκόταν αρκετά κοντά στην εξουσία) μέχρι να δουν τι θα γίνει με τον πόλεμο μέσα από διπλωματικές πια λύσεις. Έτσι συναντάμε σε όλο τον κόσμο πλήθος «απόρθητων» κάστρων.
Εκτός λοιπόν απ' τα λίγο πολύ γνωστά τόξα, βέλη, ακόντια, σπαθιά, πανοπλίες και ασπίδες ας δούμε τι άλλο χρησιμοποιήθηκε στην αρχαιότητα για μαζικότερους θανάτους.


Καταπέλτες

 

Οι καταπέλτες ήταν μηχανές που μπορούσαν να πετάνε πέτρες, φλεγόμενα υλικά, αλλά και ακόντια και σιδερένιες μπάλες με σκοπό συνήθως την εξ' αποστάσεως καταστροφή τειχών ή και εχθρών. Λειτουργούσαν σχεδόν σαν τεράστια τόξα με μοχλικό σύστημα.

Βαλλίστρες

 

Οι βαλλίστρες είχαν παρόμοια κατασκευή με τους καταπέλτες αλλά χρησιμοποιούντο για να πετυχαίνουν με μεγαλύτερη ακρίβεια τον στόχο με ένα ή και περισσότερα ακόντια. Κατασκευαζόταν και σε φορητή μορφή σαν τόξα μεγαλύτερης ακρίβειας.
Έναν άλλο ενδιαφέρον τύπο καταπέλτη συναντάμε πρώτη φορά στην πολιορκία της Τύρου απ' τον Μέγα Αλέξανδρο. Λεγόταν στροφαλοκαταπέλτης και μπορούσε να ρίχνει μεγάλα βέλη σε απόσταση μεγαλύτερη των 180 μέτρων.
Σοβαρή εξέλιξη στους καταπέλτες και στις βαλλίστρες προσέφερε και ο Αρχιμήδης προσπαθώντας με αυτόν τον τρόπο να προφυλάξει την πόλη που ζούσε (Συρακούσες) απ\' τους πολιορκητές. Τελικά σκοτώθηκε στην άλωση της πόλης.


Πολιορκητικοί κριοί

 

Οι πολιορκητικοί κριοί ήταν μηχανές σχεδιασμένες να καταστρέφουν τείχη αλλά κυρίως να σπάνε κλειστές πύλες. Υπήρχαν από την απλούστατη μορφή του κορμού δένδρού που το μετέφερε και χειριζόταν μια ομάδα στρατιωτών, μέχρι και περίπλοκα τροχήλατα οχήματα που μετέφεραν με την δύναμη ζώων μηχανισμό και στρατό μέχρι τον στόχο.


Χελώνες
«Χελώνες» ονομαζόταν ειδικά οχήματα που μετέφεραν οπλίτες ή και μηχανικούς κοντά στα πολιορκούμενα τείχη. Εκεί ανελάμβαναν συνήθως διάφορες δολιοφθορές όπως να υποσκάψουν τα τείχη δημιουργώντας υπόγεια σήραγγα. Χρειαζόταν φυσικά ιδιαίτερα καλή αντοχή στις βολές των πολιορκούμενων, όπως και επικάλυψη με δέρματα ώστε να γίνονται όσο το δυνατόν πιο άκαυστα.
Πολιορκητικοί πύργοι

 

Πρόκειται για ξύλινους πύργους που μεταφερόταν ή και κατασκευαζόταν δίπλα στα εχθρικά τείχη ώστε να ξεπεράσουν το πρόβλημα ύψους και να προσεγγίσουν το επίπεδο των αμυνομένων, μάλλον όχι για συνομιλίες... Ήταν συνήθως επενδυμένοι με δέρματα ώστε να είναι όσο το δυνατόν άκαυστοι και είχαν ανοίγματα ειδικά για τοξότες, για εφόδους και για χρήση καταπελτών. Το ύψος τους στις κατασκευές που χρησιμοποιούσε ο μέγας Αλέξανδρος έφτανε και τα 50 μέτρα!


Γερανοί

 

Μηχανισμοί γερανών χρησιμοποιούταν πολλές φορές από τους εισβολείς για να προσεγγίσουν το ύψος των τειχών με στρατό. Εντυπωσιακότερη χρήση έκανε ο Αρχιμήδης που κατάφερνε να πιάνει τα καράβια που πολιορκούσαν την πόλη του και είτε να τα ανυψώνει ανατρέποντάς τα, είτε να τα αφήνει να ξαναπέσουν από ύψος στην θάλασσα προκαλώντας τους σοβαρές ζημιές.


Πολεμικά άρματα

 

Στις μάχες χρειαζόταν οχήματα με διαφορετικά χαρακτηριστικά απ\' ότι για καθημερινή χρήση και το αποτέλεσμα ήταν μονοθέσια, διθέσια αλλά και τριθέσια πολεμικά άρματα που σερνόταν από ένα ή και περισσότερα άλογα. Συνήθως ο αρχηγός έπρεπε να μπορεί να μετακινείται με την μέγιστη ταχύτητα όταν κάτι δεν πήγαινε καλά στην μάχη.
Χρησιμοποιήθηκαν επίσης και «οχήματα μεταφοράς προσωπικού» που προσέφεραν κάλυψη στους επιτιθέμενους μέχρι να φτάσουν σε επιθυμητή για την μάχη απόσταση αποφεύγοντας τις βολές των εχθρών.
Γνωστά έμειναν στην ιστορία και τα δρεπανηφόρα άρματα, περσικά κυρίως, που είχαν στερεωμένα στις ρόδες τους μακριά σίδερα κοφτερά σαν σπαθιά, ώστε όχι μόνο να είναι απρόσιτα απ' τους εχθρούς αλλά και καταστροφικά για τους παρακείμενους.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν κάποια αιγυπτιακά άρματα που ήταν εφοδιασμένα με μεταλλικά ελατήρια στην ανάρτηση των τροχών τους, αλλά και με ειδικό τρόπο στερέωσης του άξονά τους στο αμάξωμα με δερμάτινα λουριά, για να πετυχαίνουν την καλύτερη δυνατή ευστάθεια σε μεγάλη ταχύτητα. Σε ένα τάφο στις Θήβες βρέθηκε μάλιστα και σε τοιχογραφία αναπαράσταση γραμμής παραγωγής τέτοιων αρμάτων από εξειδικευμένους τεχνίτες!


Πολεμικά πλοία

 

Ειδικά ναυπηγημένα πλοία εξυπηρετούσαν ανάγκες μάχης. Τα περισσότερα κινούταν με την δύναμη κωπηλατών και χρησιμοποιούσαν τα πανιά για εκτός μάχης βοηθητικές μετακινήσεις. Η τριήρης π.χ. είχε στο πρόσθιο μέρος μεταλλικό έμβολο με το οποίο έπληττε τα εχθρικά πλοία. Εκτός από τις τριήρεις που ήταν σχεδιασμένες για να εμβολίζουν τα αντίπαλα πλοία υπήρχαν και άλλα πλοία σχεδιασμένα για μάχες. Το πρώτο "βομβαρδιστικό" θα μπορούσαμε να πούμε πλοίο ήταν εξοπλισμένο με ανάλογα διασκευασμένους καταπέλτες.
Ο στόλος των Συρακουσών είχε εξοπλισθεί με ειδικά διασκευασμένους καταπέλτες μιας και ο τύραννος των Συρακουσών Διονύσιος ο πρεσβύτερος, παράγγειλε την βελτίωση των καταπελτών που ήταν διαθέσιμοι μέχρι τότε και εξόπλισε μ' αυτούς τα πλοία του. Αυτό του έδωσε σημαντική ναυτική υπεροχή στην Μεσόγειο για μεγάλο χρονικό διάστημα. 'Αλλα πλοία είχαν διασκευαστεί σε πλωτούς πολιορκητικούς πύργους για πολιορκία παραθαλάσσιων τειχών.


Πλωτές γέφυρες
Ο στρατός χρειαζόταν συχνά γρήγορο τρόπο διάβασης ποταμών. Ο μέγας Αλέξανδρος αναφέρεται ότι είχε κατάλληλο τεχνικό προσωπικό ώστε μπορούσε εύκολα να κατασκευάσει πλωτές «λεμβόζευκτες» γέφυρες, όπως έκανε για παράδειγμα στον Ινδό ποταμό στην περιοχή του σημερινού Οχίντ το 326 π.Χ.


Κανόνια

 

Πρώτος ο Αρχιμήδης, βασιζόμενος στην δύναμη συμπίεσης του ατμού, κατασκεύασε εκτός από βαρούλκο κι ένα κανόνι. Απελευθερώνοντας απότομα τον συμπιεσμένο ατμό μέσα σε μια κατάλληλα διαμορφωμένη σωλήνα κατάφερνε να ρίχνει με αυτή μεταλλικά βλήματα σε αρκετά μεγάλες αποστάσεις περίπου 400 μέτρων. Οι διαστάσεις του ατμο-κανονιού ήταν αρκετά μικρές και για φορητή χρήση. Εντύπωση προκαλεί πώς και δεν εξαπλώθηκε απ' τον στρατό μια τέτοια χρήση...
Πολύ αργότερα (νομίζω το 1453 κατά την πολιορκία της Κωνσταντινούπολης) τα κανόνια ξαναεμφανίζονται, με πυρίτιδα πια, ακόμα πιο καταστροφικά.


Φλογοβόλα

 

Τα πλέον γνωστά δούλευαν με το περίφημο «υγρό πύρ» που αν και έγινε γνωστό απ' τους βυζαντινούς πιθανό να ήταν πολύ παλαιότερο. Υπήρχαν διάφορες παραλλαγές στα μεγέθη που χρησιμοποιήθηκαν. Υπήρχαν μικρά φορητά ατομικά μοντέλα αλλά και μεγάλα με διπλή αντλία που χειριζόταν ομάδα στρατιωτών.

 

Η συνταγή για το υγρό πύρ λέγεται ότι κρατήθηκε τόσο καλά κρυμμένη σαν στρατιωτικό απόρρητο που τελικά χάθηκε. Προφανώς περιείχε αρκετά εύφλεκτα υλικά και ίσως σε μεταγενέστερη μορφή και πετρελαιοειδή. (Το πετρέλαιο δεν είναι σύγχρονη ανακάλυψη, οι αρχαίοι αλχημιστές το ανέφεραν σαν «λάδι της πέτρας» και υπάρχουν και άλλες αναφορές. Το ίδιο ισχύει φυσικά για το θειάφι που εξάγεται εύκολα από θειούχα ορυκτά και το νίτρο που μπορεί να εξαχθεί σε μια πρωτόγονη ακάθαρτη μορφή από στάχτες.)
Σε ανάγλυφες παραστάσεις βωμού στην Πέργαμο απεικονίζεται η Εκάτη και η Φοίβη να κρατούν όπλο σαν σωλήνα με φλόγα στο μπροστινό του μέρος και να βάλουν εναντίων Γίγαντα. Κάτι σαν το σύγχρονο «μπαζούκα»! Τα ανάγλυφα αυτά βρίσκονται στο αρχαιολογικό μουσείο του Βερολίνου.
Παρόμοια συσκευή που λειτουργούσε σαν φλογοβόλο ξανασυναντάμε αρκετά αργότερα κοντά στο 1600 μ.Χ. στην Αραβική χερσόνησο. Ήταν κατασκευασμένο από δύο παράλληλους σωλήνες, ο ένας περιείχε το εύφλεκτο υγρό και ο δεύτερος λειτουργούσε σαν αντλία. Αντλούσε υγρό από τον κάτω σωλήνα και το εκτόξευε διαμέσω της αναμμένης φλόγας στο μπροστινό στόμιο. Υπολογίζεται ότι το όπλο είχε εμβέλεια 10 μέτρων τουλάχιστον αλλά και αυτονομία περίπου 10 βολών. Παρόμοια όπλα λέγεται ότι χρησιμοποιήθηκαν αρκετά παλιότερα και από τους βυζαντινούς με το υγρό πυρ.
Μία από τις τελευταίες αναφορές χρήσεως για το υγρό πυρ, είναι όταν το 1016 ο Βασίλειος Βουλγαροκτόνος έβαλε «εκρηκτικά» στα θεμέλια του κάστρου της Χρυσής έξω από την Έδεσσα για να εξαναγκάσει τους πολιορκούμενους Βούλγαρους να παραδοθούν.

Συγκεντρωτικά κάτοπτρα

 

Τα γνωστά κάτοπτρα πρωτο-χρησιμοποιήθηκαν από τον Αρχιμήδη για την πυρπόληση εξ\' αποστάσεως του εχθρικού στόλου με συγκεντρωμένη από πολλά κάτοπτρα ηλιακή ενέργεια, αλλά τα συναντάμε και σε αντίστοιχη απόκρουση ναυτικής πολιορκίας της Κωνσταντινούπολης στην Βυζαντινή περίοδο.



Πυρίτιδα
Η γνώση της πυρίτιδας είναι αρκετά παλιά. Σχεδόν στο 1200 μ.Χ. οι Κινέζοι είχαν αρχίσει να την χρησιμοποιούν τόσο σε πυροτεχνήματα και ρουκέτες όσο και σε πολεμικές επιχειρήσεις σαν εκρηκτικό.
Τα Κινέζικα «ρουκετοβόλα» με χωρητικότητα από 40 μέχρι 100 πολεμικά βέλη, μπορεί να χρησιμοποιήθηκαν από το 1232 μ.Χ. Όπως διακρίνουμε και στην φωτογραφία είχαν και φορητά μοντέλα ώστε να μπορεί να τα χειρισθεί και ένα άτομο μόνο του. Αυτές οι «ρουκέτες» λέγεται ότι είχαν απόσταση βολής 120 μέτρα.



Πυρηνικά όπλα
Στα Ινδικά έπη συναντάμε περιγραφές πυρηνικών καταστροφών και στην Ινδία περιοχές με ασυνήθιστα ψηλή ραδιενέργεια. Μάλλον οι πρόγονοί μας δεν κατάφεραν να αποφύγουν τον πειρασμό χρήσης της καταστροφικής τους ικανότητας...
Στα Ινδικά έπη κάποιος με το όνομα Αουλουκούγια τον 8ο αιώνα π.Χ. κάνει μια περιγραφή που μόνο σήμερα γίνεται κατανοητή ταιριάζοντας σε μεγάλο βαθμό με την σημερινή θεωρία για την πυρηνική μορφή της ύλης, την αντιστοιχία ατομικών συστημάτων με το σύμπαν, σχετικότητα χωροχρόνου, κοσμικές ακτίνες, παγκόσμια έλξη κ.α.
Κάποια ενδιαφέροντα σημεία στα Ινδικά έπη (Maharabata, Ramagiana και Mahavira) αναφέρονται με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες σε κάτι που θυμίζει έντονα πυρηνική έκρηξη, και πρόσφατα σε κάποιο σημείο της Ινδίας παρατηρήθηκαν ασυνήθιστα αυξημένες ποσότητες ραδιενέργειας. Στο Πακιστάν στην κοιλάδα του Ινδού ποταμού βρέθηκαν τα ερείπια των αρχαίων πόλεων Mohenjo Daro και Harapa μεγέθους τέτοιου που θα μπορούσαν να χωρέσουν από ένα εκατομμύριο ανθρώπους η κάθε μία.
Το άγνωστο είδος γραφής που βρέθηκε εκεί είναι ίδιο με των νησιών του Πάσχα που βρίσκονται απομονωμένα στην άλλη άκρη της γης. Ανασκαφές σ\' αυτές τις πόλεις οδήγησαν στην ανακάλυψη ανθρώπινων σκελετών με ιδιαίτερα υψηλό ποσοστό ραδιενέργειας. Δείτε και το τμήμα για τα Βιμάνα.
Όταν οι πόλη Rishi City στο Mohenjo-Daro εκτάφηκε από τους αρχαιολόγους τον τελευταίο αιώνα, βρήκαν σκελετούς απλά να κείτονται σε δρόμους, μερικοί κρατημένοι χέρι με χέρι, σαν να είχε βρει την πόλη μια στιγμιαία καταστροφή. Αυτοί οι σκελετοί είναι από τους πιο ραδιενεργούς από όσους έχουν βρεθεί, σε επίπεδα αντίστοιχα μιας Χιροσίμα και ενός Ναγκασάκι.
Αρχαίες πόλεις με τείχη λιωμένα και υαλοποιημένα βρίσκονται στην Ινδία, Ιρλανδία, Σκοτία, Γαλλία, Τουρκία και άλλα μέρη. Κάποια άλλη πιθανή εξήγηση για την υάλωση πέτρινων τειχών, εκτός από την πυρηνική έκρηξη δεν υπάρχει. Στο Mohenjo Daro ανακαλύφθηκε επίσης και ένα τεράστιο υδραυλικό - αποχετευτικό δίκτυο ανώτερο από το σημερινό της Ινδίας και του Πακιστάν. Οι δρόμοι της πόλης είναι γεμάτοι με «μαύρες γυάλινες μάζες» και οι έρευνες απέδειξαν ότι αυτά ήταν πήλινα κατασκευάσματα που έλιωσαν σε κάποια τρομερή θερμοκρασία.
Περιγραφές στα σανσκριτικά κείμενα αναφέρουν την διάρκεια ενός πολέμου «μία έκρηξη που έλαμψε σαν 100 χιλιάδες ήλιους». Το όπλο αυτό έκανε στάχτη όλη την πόλη Vrishnis, και τις Andhakas. Τα πτώματα ήταν τόσο καμένα που ήταν αγνώριστα. Έκαιγε ελέφαντες, άλογα, στρατιώτες και άρματα με αόρατη φωτιά. Έκανε να πέφτουν τα νύχια και τα μαλλιά, άσπριζε τα φτερώματα των πουλιών, κοκκίνιζε τα πόδια τους και τα τύφλωνε Μετά από λίγο όλα τα τρόφιμα μολύνθηκαν. Οι στρατιώτες έτρεχαν να πλυθούν προσπαθώντας να αποφύγουν τις θανατηφόρες συνέπειες του όπλου. Οι φυλές Vrisnis και Andakas έγιναν στάχτη σχεδόν το 1300 π.Χ.
Φαίνεται σαν η Mahabharata να περιγράφει ένα πυρηνικό πόλεμο! Τέτοιες αναφορές δεν είναι μεμονωμένες, τα ινδικά έπη είναι γεμάτα από τέτοιες περιγραφές με τρομερά όπλα και ιπτάμενα οχήματα. Ένα από τα έπη περιγράφει, δε, πόλεμο στη Σελήνη.
Αποσπάσματα από τα Ινδικά Έπη
«Μια φορά όταν ο βασιλιάς Citaketu ταξίδευε στο εξώτερο διάστημα με ένα σκάφος που του έδωσε ο Vishnu, είδε τον Σίβα...» «Τα βέλη που εκτόξευσε ο Siva έμοιασαν με ακτίνες που βγαίνανε από την σφαίρα του ήλιου και κάλυψαν τα τρία σκάφη που είχαν μείνει, και μετά αυτά χάθηκαν» - Srimad Bhagasvatam, Sixth Canto, Part 3
«... ανάμεσα σε ρουκέτες, πυραύλους, φλογοβόλα χωρίς διακοπή. Ο ουρανός φαινόταν να έχει εκατό ήλιους, εκατό φεγγάρια και εκατό εκατομμύρια άστρα» - The Mahabharata
«Το αεροπλάνο που καθόταν ο Σάλβα ήταν πολύ μυστήριο. Ήταν τόσο παράξενο που μερικές φορές πολλά αεροπλάνα φαίνονταν στον ουρανό και μερικές φορές κανένα. Μερικές φορές το αεροπλάνο ήταν ορατό και μερικές όχι και οι πολεμιστές της δυναστείας του Yadu μπερδεύονταν. \'Αλλοτε βλέπανε το σκάφος στη γη, άλλοτε να πετάει στον ουρανό, άλλοτε στην κορφή ενός λόφου και μερικές φορές να πλέει στο νερό» - Bhaktivedanta, Swami Prabhupada, Krsna
Για περισσότερα: Robert Charroux Η άγνωστη ιστορία των ανθρώπων πριν 100.000 χρόνια
Είναι σχεδόν απίστευτη η επινοητικότητα του ανθρώπου σε εργαλεία καταστροφής. Αναρωτιέται κανείς αν είχαν απελευθερωθεί οι λαοί απ\' την ανάγκη στρατιωτικών δαπανών τόσο σε υλικό όσο και σε έμψυχο δυναμικό, πόσο μπροστά θα μπορούσαμε να είχαμε προχωρήσει στους υπόλοιπους τομείς...
Προς το παρόν λειτουργούμε αντίθετα μιας και οι νεώτερες τεχνολογίες βρίσκουν εύκολη πηγή χρηματοδότησης της έρευνας και εξέλιξής τους μόνο αν έχουν στρατιωτικό ενδιαφέρον. Στην σύγχρονη στρατιωτική έρευνα και ανάπτυξη οφείλουμε (αν και μάλλον τα έχουμε ήδη χρυσοπληρώσει χωρίς να το καταλάβουμε) ένα μεγάλο ποσοστό των τεχνολογικών επιτευγμάτων όπως το internet τα, τα λεπτόκοκκα φιλμ και τα CCD (scanners, ψηφιακές μηχανές); συστήματα ήχου, βελτιωμένα ηλεκτρονικά, τηλεπικοινωνίες, υπολογιστές κλπ.



Αμφικτυονίδες
Αντίθετα στην καταστροφική δύναμη του πολέμου οι Έλληνες κατάφεραν να αντιτάξουν την λογική με τις αμφικτυονίδες στις οποίες συμμετείχαν όλοι οι έλληνες 12 ελληνικά φύλα, Ιλλυριοί, Πελασγοί, Ίωνες, Δωριείς, Θεσσαλοί, Αθηναίοι, Σπαρτιάτες κλπ. Από το 1450 π.Χ. κατάφεραν να βρουν κοινό πλαίσιο συμφωνίας ακόμη και για τους μεταξύ τους πολέμους! Απαγόρευσαν τις ολοκληρωτικές καταστροφές των αντιπάλων όσο και έργων υποδομής όπως το δίκτυο υδρεύσεως.
Αυτό βέβαια δεν ήρθε τυχαία αλλά σαν μια στάση ζωής. Τότε ο φόνος θεωρούταν κάτι αρκετά σοβαρότερο από σήμερα. Σε καμία θεατρική παράσταση δεν επιτρεπόταν να παρουσιαστεί φόνος επί σκηνής. Σήμερα φτάσαμε να βλέπουμε κάθε βράδυ δεκάδες αιμοσταγείς φόνους απ\' τις τηλεοράσεις μας θεωρώντας το σχεδόν φυσικό... Ο πουριτανισμός μας θα απορρίψει μια ερωτική σκηνή απ\' το ξεκίνημα της ανθρώπινης ζωής, αλλά θα αποδεχθεί μια σκηνή θανάτου - εκτέλεσης θανατοποινίτη.
Πότε θα φτάσει το ΝΑΤΟ σε αντίστοιχο επίπεδο όταν δεν ντρέπεται και σήμερα να επιβάλει «εμπάργκο» μέχρι και φαρμάκων και να βομβαρδίζει με ραδιενεργά υλικά για «προστασία των πληθυσμών»... Πότε θα φτάσουμε σαν κοινωνία σε σημείο να μην ζητάμε φόνους απ\' την τηλεόραση; Φυσικά αυτό προϋποθέτει κοινωνία πολιτών και όχι υπηκόων όπως καταντήσαμε σήμερα.
Στην αρχαία Ελλάδα μέγιστη ποινή δεν ήταν η φυλάκιση αλλά η εξορία του πολίτη απ\' την πατρίδα του! Όσο γελοία μας φαίνεται σήμερα μία τέτοια ποινή τόσο είναι τελικά και το ενδιαφέρον μας για την άμεση και ευρύτερη έννοια του όρου πατρίδα στον οποίο ζούμε και προσπαθούμε να ευημερήσουμε...
Εδώ χρειάζεται μια παρατήρηση θαυμασμού για την εφευρετικότητα του ανθρώπου στις μηχανές πολέμου και τρόπους βασανισμού. Οι Αρχαίοι Έλληνες, οι Ινδιάνοι της Κεντρικής Αμερικής και άλλες φυλές μετέθεταν την βία εκτονώνοντάς την σε αγωνίσματα στίβου, εικονικούς πολέμους (war games); πάλη αλλά και αθλήματα όπως το μπάσκετ (εφεύρεση των Ινδιάνων).
Η αλλοτρίωση του σύγχρονοι οπαδού (και όχι φίλαθλου) των σπορ τον καθηλώνει σε μια καρέκλα την ίδια ώρα που τον καλεί να συμμετάσχει στο αγώνισμα. Έτσι έχουμε μια διπλή μετάθεση βίας από εσωτερική σε εγκεφαλική ισοπέδωση. Αλλες κοινωνίες προσπάθησαν να μεταθέσουν τη βία σε άλλα χωράφια, συνήθως θρησκευτικά (Jaggernaut, ανθρωποθυσίες). Θα ήταν υπερβολή τελικά να το θεωρούσαμε κριτήριο αποτίμησης της κοινωνικής εξέλιξης;



Εκεχειρία
Για την τέλεση των αρχαίων Ολυμπιακών αγώνων σταματούσαν οι πόλεμοι και τόσο οι αγωνιζόμενοι όσο και οι θεατές μπορούσαν να περάσουν από αντιμαχόμενες περιοχές με ασφάλεια και να πάνε να συμμετάσχουν στους αγώνες. Η ανακοίνωση της έναρξης της εκεχειρίας για τους ολυμπιακούς αγώνες γινόταν από τους Σπονδοφόρους.
Όποιος δεν συμμορφωνόταν με την εκεχειρία έχανε την μελλοντική βοήθεια των θρησκευτικών μαντείων! Επίσης όσο κρατούσαν οι αγώνες απαγορευόταν η εκτέλεση κάθε θανατικής ποινής. Στο στάδιο που γινόταν οι αγώνες απαγορευόταν η οπλοφορία. Απαγορευόταν μεν στις παντρεμένες γυναίκες η είσοδος, αλλά υπήρχε αγώνας δρόμου γυναικών το Ήραιον προς τιμή της Ήρας.

O Iσοκράτης για την αυτοχθονία των Ελλήνων

 

Ο Ισοκράτης (436-338 π.Χ.), σχετικά με την καταγωγή των Ελλήνων, αναφέρει: "Διότι κατοικούμε αυτήν την χώρα, χωρίς ούτε να εκδιώξουμε άλλους εξ αυτής ούτε να την καταλάβουμε έρημο ούτε να εγκατασταθούμε σε αυτήν ως ανάμεικτος ομάδα από διάφορα ανόμοια φύλα, απεναντίας είναι τόσον ευγενές και γνήσιο το γένος μας, ώστε τη χώρα, στην οποίαν είδαμε το πρώτο φως, εξακολουθούμε συνεχώς να κατοικούμε, διότι είμεθα αυτόχθονες και μόνον εμείς από όλους τούς άλλους έχουμε το δικαίωμα να προσφωνούμε την πόλη μας με τις ίδιες λέξεις, δια των οποίων προσαγορεύομε τούς πλέον γνωστούς συγγενείς". (Ισοκράτης, «Πανηγυρικός», 24 -25)

 

Και στην αρχαία ελληνική: «....Ταύτην γάρ οικούμεν ούχ εταίρους εκβαλόντες ούδην έρημον καταλαβόντες ούδην εκ πολλών εθνών μιγάδες συλλεγέντες, αλλά ούτω καλώς καί γνησίως γεγόναμεν, ώστε εξ ήσπερ έφυμεν, ταύτην έχοντες άπαντα τόν χρόνον διατελούμεν, αυτόχθονες όντες καί τών ονομάτων τοίς αυτοίς οίσπερ τούς οικειωτάτους τήν πόλιν έχοντες προσειπείν: μόνοις γαρ ημιν των Ελλήνωντην αυτήν τροφόν και πατρίδα και μητέρα καλέσαι προσήκει..»

(Ισοκράτης, «Πανηγυρικός», 24-25).

Μαζική σφαγή 2.300 ετών σε αρχαία Ελληνική πόλη

 



Μία μεγάλη σφαγή, που χρονολογείται 2.300 χρόνια εντοπίσθηκε σε αρχαία πόλη της Κριμαίας, που υπήρξε ελληνική αποικία στη Μαύρη Θάλασσα. 



Χερσόνησος ονομάζεται σήμερα και επρόκειτο για μία από τις πόλεις που ίδρυσαν οι αρχαίοι Έλληνες σ΄αυτή την περιοχή με τις τεράστιες γεωργικές εκτάσεις, προκειμένου να εξασφαλίσουν σιτηρά για την επιβίωση των δικών τους πόλεων - κρατών.



Συγκεκριμένα η πόλη ιδρύθηκε τον 6ο π. Χ. αιώνα αλλά σύμφωνα με τους αρχαιολόγους στις αρχές του 3ου αιώνα π. Χ., μεγάλο μέρος του αγροτικού πληθυσμού σκοτώθηκε από ξένους εισβολείς.



Αδιαμφισβήτητη απόδειξη είναι οι σκελετοί των ανθρώπων, που αποκαλύφθηκαν μόλις 40 εκατοστά κάτω από την επιφάνεια του εδάφους ανάμεσα σε ερείπια σπιτιών.



«Αυτή τη στιγμή δουλεύουμε σε μια σκηνή δολοφονίας που χρονολογείται 2.300 χρόνια», αναφέρει χαρακτηριστικά ο επικεφαλής των ερευνών Βλαντιμίρ Στόλμπα, αρχαιολόγος από το Πανεπιστήμιο Aarhus. Για την ακρίβεια πρόκειται για σκελετικά κατάλοιπα μιας ολόκληρης οικογένειας, που προφανώς σκοτώθηκαν μέσα στο σπίτι τους.



Γενικότερα εξάλλου αυτή η αρχαιολογική έρευνα δίνει πολλές πληροφορίες στους επιστήμονες καθώς η διατήρηση των αρχαιοτήτων είναι εξαιρετική. Και αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι πρόκειται για αγροτικές εκτάσεις που δεν καοικήθηκαν στα μεταγενέστερα χρόνια.



«Η εικόνα που προκύπτει από τις ανασκαφές είναι χαρακτηριστική των καθημερινών δραστηριοτήτων των αρχαίων αγροτών και της ζωής τους και του δραματικού θανάτου τους», λέει ο Βλαντιμίρ Στόλμπα, προσθέτοντας:



«Έχουμε βρει απαντήσεις σε πολλά ερωτηματικά, για παράδειγμα πού καλλιεργήθηκαν τα ελληνικά χωράφια σιτηρών, πόσο πυκνοκατοικημένη ήταν η περιοχή και πώς οργανώθηκε, και ακόμη πώς οι αρχαίοι προσαρμόστηκαν στις αλλαγές του πολιτιστικού αλλά και του φυσικού περιβάλλοντος».
Επί του παρόντος ωστόσο ο ίδιος δεν μπορεί να απαντήσει για την εθνικότητα των εισβολέων και γενικότερα για το συγκεκριμένο περιστατικό από ιστορικής πλευράς.



Να σημειωθεί, ότι η Χερσόνησος και η αγροτική περιοχή της εντάχθηκαν πρόσφατα στην λίστα των μνημείων Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO επειδή αποτελεί μοναδικό παράδειγμα του τρόπου με τον οποίο οργανώθηκαν οι αρχαίες ελληνικές πόλεις σε συνδυασμό με την αγροτική περιοχή γύρω τους.


Μαρία Θερμού "Το Βήμα"