Η ισοσκελής "ΠΕΝΤΑΛΦΑ" των Πυθαγορείων... Ποιος είναι ο κρυφός συμβολισμός της;

 


 «Πυθαγόρας» σύμφωνα με τους αρχαίους Αχαιούς Έλληνες θα πει «εργαλείο που γεννά ροή χρήσιμου υλικού πού εξέρχεται μετά από πίεση κομματιάσματος επί άλλου υλικού» και προσδιόριζε τον «μύλο παραγωγής ελαιολάδου από ελιές, με πέτρα κυλιόμενη που περιστρέφει ημίονος, εντός κυκλικού δοχείου, είτε πέτρινο, είτε ξύλινο». Αυτός ίσως ήταν και ο λόγος, πού πολλούς αρχαίους Έλληνες έκανε, να ισχυρίζονται, ότι είδαν συγχρόνως την ίδια ημέρα τον «Πυθαγόρα» σε διάφορα μέρη της Ελλάδος, της μεγάλης Ελλάδος (νότιας Ιταλίας), αλλά και στην Αίγυπτο.

 Αργότερα «Πυθαγόρας» λεγόταν κάθε «παραγωγός χρήσιμης σκέψεως και υλικού». Σύμφωνα με αυτά, είναι δυνατόν να υπήρξαν πολλοί «Πυθαγόρας» στην αρχαία Ελλάδα, αλλά να ήταν τόσο άσημοι, ώστε δεν άξιζε να αναφερθούν στην ιστορία των Ελλήνων. Αντίθετα, σαν ο πιο περίφημος Πυθαγόρας παγκοσμίως και αυτός που προώθησε την επιστήμη και την φιλοσοφία στην Ελλάδα και σε όλον τον κόσμο, αναφέρεται ο Πυθαγόρας ο Σάμιος.Ο Πυθαγόρας ο Σάμιος, φιλόσοφος και μαθηματικός, σύμφωνα με πληροφορίες από άλλους συγγραφείς, επειδή τα ΔΙΚΑ του γραπτά τα έκαψαν θρησκόληπτοι, ήταν υιός του Μνησάρχου και της Πυθαϊδος γεννηθείς το 570 π.Χ. και δολοφονηθείς το 496 π.Χ. σε ηλικία 74 χρονών, από τον θρησκόληπτο Κίλωνα και την ομάδα του.
Για τον θάνατό του μάλιστα έκαναν και έναν μύθο, σύμφωνα με τον οποίον οι διώκτες του, τον εντόπισαν σε αγρό με κουκιά, τα οποία θεωρούσε o Πυθαγόρας ότι παράγουν δηλητήριο και δεν ήθελε να τα διασχίσει. (Πράγματι η μεγάλη βρώση πράσινων κουκιών (παραγωγή αζώτου), επιφέρει θάνατο σε μικρά παιδιά).
Την ίδια χρονολογία ο θρησκόληπτος Κίλωνας και η ομάδα του, πού πίστευαν στα «Ηλύσια παρά Άδη (παρά-άδεισο) πεδία και τάρταρα κόλασης», ενώ ο Πυθαγόρας στην «Μετεμψύχωση και ενσάρκωση πνεύματος προγόνου σε απογόνους », συνέλαβε και τα υπόλοιπα μέλη της σχολής του Πυθαγόρα και τους θανάτωσε χωρίς δίκη.
Όμως από την δολοφονία, γλίτωσαν μερικοί μαθητές του και σαν πιο ξακουστοί από αυτούς ήταν ο Άρχιππος, ο Φιλόλαος, ο Λύσις και άλλοι. Όσα αυτοί οι επιζώντες έγραψαν αργότερα και δίδαξαν, από την φιλοσοφία του Πυθαγόρα, τα κατέστρεψαν αρχαίοι θρησκόληπτοι (δωδεκάθεου) και όσα απέμειναν σε βιβλιοθήκες τύπου Αλεξάνδρειας, τα κατέστρεψαν οι χριστιανοί θρησκόληπτοι με τις φωτιές που έβαζαν στις Ελληνικές βιβλιοθήκες.
Ο Πυθαγόρας σαν πολιτικός και ερευνητής, εφάρμοσε το δημοκρατικό σύστημα αξιοκρατίας «των ΒΑΘΜΙΔΩΝ κλειστού κύκλου μυημένων», το οποίο μετά από 2600 περίπου χρόνια και στην εποχή μας, αργά αλλά σταθερά, προωθείται, με τα κόμματα. Στο πολιτικό σύστημα του Πυθαγόρα, για να ανέβει αξιοκρατικά κάποιος σε βαθμίδες, έπρεπε να αποδείξει ότι αξίζει σε διάρκεια χρόνου και να πιστεύει στην αναγέννηση φυτών, ζώων και ανθρώπων στην φύση, μέσα από την δική του γενεαλογία έκαστου, όπως και σήμερα από την επιστήμη γίνεται αποδεκτό. 

Ο Πυθαγόρας σαν μαθηματικός και ερευνητής, επειδή θεωρούσε ότι ήταν ο ίδιος ξαναγεννηθείς προγονός του, αναζήτησε μέσα από την γνώση των αρχαίων του προγόνων και τα έργα των προγόνων του, την ΣΟΦΙΑ της ΦΥΣΕΩΣ. Πίστευε όπως και οι αρχαίοι αυτού Αχαιοί πρόγονοι (σαν αναγεννηθείς), στην σοφία της φύσεως και θεώρησε ότι αυτή εκφράζεται με πολύ μικρούς (σήμερα, ίσως κβάντα, κβάρτς), απόλυτους αριθμούς, πολλαπλάσια ενός ιδίου αριθμού, που προστιθέμενοι κάνουν την φύση και τα όντα επί της γης και το διάστημα.
Την θεωρία του την ονόμασε «Αριθμός και αριθμοί». Επίσης ερεύνησε τα ισόπλευρα πολύεδρα και έβγαλε από πολλαπλασιασμούς σε αυτά, αθροίσεις, αφαιρέσεις και διαιρέσεις αυτών, πολύτιμα συμπεράσματα. Ερεύνησε την «ΠΕΝΤΑΛΦΑ» πού είχε για έμβλημα στην σχολή του και βρήκε την «χρυσή τομή». Ερεύνησε το ορθογώνιο τρίγωνο και βρήκε τον περίφημο νόμο «το τετράγωνο της υποτεινούσης ενός ορθογωνίου τριγώνου ισούται με το άθροισμα των τετραγώνων των δύο καθέτων πλευρών αυτού» με τον οποίον λύνονται πλήθος γεωμετρικών προβλημάτων και πολλά άλλα.
Ο Πυθαγόρας σαν φυσικός και ερευνητής, ανακάλυψε τους νόμους της μουσικής σε συνάρτηση με τα μήκη των χορδών των οργάνων, κυρίως της κιθάρας και καθόρισε τους τόνους ανάλογα με το μήκος της χορδής. Ο Πυθαγόρας αντίθετα με ότι γράφουν πολλοί, έγραψε πολλά συγγράμματα, όμως επειδή και στους αρχαίους θρησκόληπτους, δεν άρεσαν αυτά πού έγραφε, αλλά ούτε και στους νεώτερους χριστιανούς συνέφερε, τα έκαψαν αυτοί, όπου και αν τα βρήκανε, με συνέπεια σήμερα να ισχυρίζονται παρόμοιοι άνθρωποι θρησκόληπτοι, ότι ο Πυθαγόρας δεν έγραψε τίποτα.
Όμως 
 και από την Ελληνική διάλεκτο τον αρχαιότατων Αχαιών, όπου «αριθμός» σημαίνει «Κομμάτι από συγκολλημένο υλικό δεν είναι αυτό το στοιχείο», (αλλά απόλυτο και σωστό υλικό πού μαζί με άλλα κάνει σύνολα «Αριθμών»), συμπεραίνουμε ότι, ο Πυθαγόρας δίδαξε σαν την αρχή του παντός την ΜΟΝΑΔΑ και τα «Τέλεια σύνολα». Επίσης από την θεωρία του Πυθαγόρα της «Μετεμψύχωσης και Μετενσάρκωσης πνεύματος» σε απογόνους συγγενείς, βγαίνει σαν τεκμηρίωση, ότι εκτιμούσε αφάνταστα την οικογένεια, σέβονταν τα τέκνα οικογενείας του σαν προγόνους του αλλά και σαν απογόνους του εαυτού του και αγαπούσε αφάνταστα την φυλή του στην οποία αναγεννιόνταν σαν σύνολο, οι άνθρωποί του. Επίσης θεωρούσε ότι τα τέκνα καθενός είτε από επίσημο γάμο προέρχονταν, είτε από παλλακίδα έπρεπε να έχουν τα αυτά δικαιώματα σαν αναγεννημένοι απόγονοι και πρέσβευε να καταργηθεί η κατώτερη θέση της παλλακίδας, πράγμα που δεν άρεσε στους φασιστοειδείς πολιτικούς της εποχής του.
Έμβλημα του Πυθαγόρα και κατά επέκταση των πυθαγορείων ήταν όπως και παραπάνω γράφτηκε η «ΙΣΟΣΚΕΛΗ ΠΕΝΤΑΛΦΑ» των Ελλήνων Αχαιών κτιστών, την οποία έχουμε και εμείς σαν ΕΜΒΛΗΜΑ της πρώτης σελίδας μας, θεωρώντας τους εαυτούς μας συνεχιστές του έργου του Πυθαγόρα και των μαθητών του και ως προς την πίστη στην «Μετεμψύχωση και Μετενσάρκωση πνεύματος» σε απογόνους συγγενείς, αλλά και σαν ΤΙΜΗ που πρέπει να αποδίδομε στην ΥΛΙΚΗ σοφία της ΦΥΣΕΩΣ που θαυμάζουμε και πιστεύομε.
Η "ΙΣΟΣΚΕΛΗ ΠΕΝΤΑΛΦΑ", ΕΡΓΑΛΕΙΟ ΤΩΝ ΑΧΑΙΩΝ ΚΤΙΣΤΩΝ.

Η "ισοσκελή πεντάλφα" ήταν το "ΜΕΓΑΛΕΙΩΔΕΣ" εργαλείο των αρχαιότατων Ελλήνων Αχαιών κτιστών. Την «ισοσκελή Πεντάλφα» κατασκεύαζαν οι Έλληνες Αχαιοί με πέντε ΙΣΟΜΗΚΗ καδρόνια περίπου 30 πόντους, τα οποία στις άκρες τους είχαν γωνιάσει με γωνία 18΄μοιρών. Μετά ένωναν στις άκρες τα ΙΣΟΜΗΚΗ, πέντε καδρόνια και σχημάτιζαν έτσι την «Ισόπλευρη Πεντάλφα», σαν εργαλείο κτιστών. Με την "Πεντάλφα" σαν εργαλείο είχαν οι Έλληνες κτίστες (τέκτονες στην Αχαϊκή), όλες τις χρειαζούμενες γωνίες, σε μοίρες. Είχαν την 36΄ μοίρες γωνία στις εξωτερικές γωνίες της "Πεντάλφα", η οποία γωνία 36΄ μοιρών, πολλαπλασιαζόμενη με το 10 έκανε τις 360΄ μοίρες ενός Κύκλου ή αντίθετα μοίραζε τον κύκλο σε 10 ΙΣΑ τμήματα μοιρών, των 36΄ μοιρών το καθένα.
Με την "Πεντάλφα" σαν εργαλείο είχαν οι Έλληνες κτίστες  την 72΄ μοιρών γωνία, στις "χιαστές" εσωτερικές (η οποία 72΄ μοίρες γωνία ήταν και της κορυφής των πυραμίδων). Με την "Πεντάλφα" σαν εργαλείο είχαν οι Έλληνες κτίστες  την 108΄ μοίρες γωνία στις χιαστές εξωτερικές, (όπου 108΄ μοίρες είναι η γωνία στέγης του Παρθενώνα και του «θησαυρού των Αθηναίων στους Δελφούς», όπως και το μισό αυτής 108/2=54΄ μοίρες γωνία είναι η οριζόντια γωνία εδάφους προς την πλευρά των πυραμίδων). 
Επίσης με την "Πεντάλφα" σαν εργαλείο είχαν τις 180΄ μοίρες στις ευθείες. Επίσης είχαν στην "Πεντάλφα" την "Χρυσή τομή (τέλεια αναλογία κατασκευής αντικειμένου)" των καλλιτεχνημάτων, των σωμάτων των ζώων και των φυτών της ΦΥΣΕΩΣ, στον λόγο τομής σε μια από της πλευρές του, όπως τέμνεται από τις άλλες, από αρχή και τέλος ΑΔ/ΑΓ=φ=ΑΓ/ΑΒ=φ, κτλ (της Πυθαγόρειας σχολής, τα πέντε δάκτυλα, τα πέντε σχίσματα νεύρων σε φύλα).

Με την "Πεντάλφα" σαν εργαλείο είχαν οι Έλληνες κτίστες (τέκτονες) με ένα σχοινί και βαρίδι, στην κορυφή μίας εξωτερικής γωνίας, την γνώση της "οριζόντιας ευθείας", την γνώση της "καθέτου ευθείας στην οριζόντιο ευθεία" και την γνώση των 90΄ μοιρών στις γωνίες των κτισμάτων τους, όταν η ευθεία του σχοινιού του βαριδιού, από την άνω εξωτερική γωνία της «ΠΕΝΤΑΛΦΑ» έτεμνε την κορυφή της κατώτερης εσωτερικής γωνίας της «ΠΕΝΤΑΛΦΑ». Με την "Πεντάλφα" ,οι Έλληνες είχαν την γνώση, ότι ο τείχος κτίζεται κάθετος προς την γη. Αυτό συνέβαινε όταν ακουμπούσαν τις επόμενες γωνίες της "Πεντάλφα", από αυτήν του βαριδιού, στον τοίχο, τότε η ευθεία του βαριδιού, σε σωστή κτίση τοίχου, είναι παράλληλη της εξωτερικής πλευράς της "ΠΕΝΤΑΛΦΑΣ". Αργότερα οι αμόρφωτοι θρησκόληπτοι απαγόρευσαν την "Πεντ΄ΑΛΦΑ" και οι κτίστες τώρα χρησιμοποιούν ένα υποπροϊόν αυτής, το "ΑΛΦΑ΄δι".
Η "ΙΣΟΣΚΕΛΗ ΠΕΝΤΑΛΦΑ", Η "ΧΡΥΣΗ ΤΟΜΗ Φ" ΚΑΙ ΤΟ ΠΕΝΤΑΠΛΕΥΡΟ ΔΩΔΕΚΑΕΔΡΟ, ΣΑΝ ΕΡΓΑΛΕΙΟ ΤΗΣ ΦΥΣΕΩΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΡΙΘΜΩΝ ΜΕΤΡΗΣΗΣ ΧΡΟΝΟΥ, ΕΠΙΦΑΝΕΙΩΝ.
Οι φιλόσοφοι μαθητές του Πυθαγόρα όπως γράψαμε παραπάνω, αλλά και ο Ευκλείδης μελέτησαν την ΠΕΝΤΑΛΦΑ των κτιστών Αχαιών Ελλήνων και βρήκαν την 72΄ μοίρες γωνία στις χιαστές (γωνία πυραμίδων κορυφής), την 108΄ μοίρες γωνία (108/2=54΄ γωνία πυραμίδων πλευρών-οριζόντιας, γης), που η ΠΕΝΤΑΛΦΑ έβγαζε στο λόγο διαιρέσεως ολων των ισοσκελών πλευρών της, την "χρυσή τομή".  Αργότερα την χρυσή τομή την χρησιμοποίησε και ο Φειδίας και από το αρχικό γράμμα αυτού και προς Τιμή του «η χρυσή τομή» των Αχαιών Ελλήνων κτιστών με την ΠΕΝΤΑΛΦΑ, ονομάσθηκε με το γράμμα «Φ» διεθνώς. Ο Φειδίας με γνώμονα την «χρυσή τομή» των Αχαιών Ελλήνων κτιστών της ΠΕΝΤΑΛΦΑ, έκτισε τον Παρθενώνα και την στέγη αυτού έκανε με την γωνία 108΄μοιρών της ΠΕΝΤΑΛΦΑ, καθώς και τον «θησαυρό των Αθηναίων» στους Δελφούς έκανε με την ίδια γωνία στέγης των 108΄μοιρών της ΠΕΝΤΑΛΦΑ.
Επί πλέον η ΠΕΝΤΑΛΦΑ το ιερό σχήμα του Πυθαγόρα, με ένωση των κορυφών της από πέντε ευθείες έκανε το ΙΣΟΠΛΕΥΡΟ πεντάγωνο, πού σαν πολύεδρο κάνει το ΔΩΔΕΚΑΕΔΡΟ των Θεών, των αρχαίων Ελλήνων σαν την μεγαλύτερη τελειότητα. Όταν στις γωνίες των πολυέδρων συναντάται, ο αυτός αριθμός γωνιών πλευρών, τότε ονομάζονταν από τους Αχαιούς Έλληνες «Ιερά σχήματα Πυθαγορείων» και εμπεριέχουν εντός τους, ολους τους αριθμούς που έχουν σχέση με το χρόνο, με την ύλη, την ζωή, και τους νόμους της φυσεως και αυτά είναι μονο πέντε. Αργότερα οι χριστιανοί τα ονόμασαν «Πλατωνικά», διότι δεν άρεσαν που ο Πυθαγόρας δίδασκε την «Μετεμψύχωση και Μετενσάρκωση σε συγγενείς» και τα ονόμασαν «κοσμικά, σύμπαντος, ουράνια» ή «Αρχιμήδου».
Επιπλέον από το ισόπλευρο ΠΕΝΤΑΠΛΕΥΡΟ (πεντάλφα)- ΔΩΔΕΚΑΕΔΡΟ (θεών) βγαίνουν οι « 12 ΜΗΝΕΣ (δώδεκα πλευρές)». Επιπλέον από το ισόπλευρο ΠΕΝΤΑΠΛΕΥΡΟ (πεντάλφα)- ΔΩΔΕΚΑΕΔΡΟ (θεών) βγαίνουν οι «30 ΗΜΕΡΕΣ του μήνα (30 αιχμές δωδεκάεδρου)». Επιπλέον από το ισόπλευρο ΠΕΝΤΑΠΛΕΥΡΟ (πεντάλφα)- ΔΩΔΕΚΑΕΔΡΟ (θεών) βγαίνει το «ΕΤΟΣ των Αχαιών Ελλήνων (12 μήνες επί 30 ημέρες κάθε μήνα των αρχαίων Ελλήνων, συν τις εορτές της ΦΩΤΙΑΣ πού ήταν 5 ημέρες και κάθε Ολυμπιάδα 6 ημέρες = 365 ή 366 ημέρες). Επιπλέον από το ισόπλευρο ΠΕΝΤΑΠΛΕΥΡΟ (πεντάλφα)- ΔΩΔΕΚΑΕΔΡΟ (θεών) βγαίνουν οι 12 ΏΡΕΣ της ημέρας (12 έδρες) και νύχτας (12 έδρες) και σαν δυαδικό πολύεδρο οι 24 ΩΡΕΣ ημερονυχτίου. Επιπλέον από το ισόπλευρο ΠΕΝΤΑΠΛΕΥΡΟ (πεντάλφα)- ΔΩΔΕΚΑΕΔΡΟ (θεών) βγαίνουν τα λεπτά της ώρας (5 πλευρές επί 12 έδρες ίσον 60΄ λεπτά). Επιπλέον από το ισόπλευρο ΠΕΝΤΑΠΛΕΥΡΟ (πεντάλφα)- ΔΩΔΕΚΑΕΔΡΟ (θεών) βγαίνουν τα δευτερόλεπτα (5 πλευρές επί 12 έδρες ίσον 60΄ λεπτά επί τον εαυτό τους 3600΄΄, όπου μας δίνουν σε δέκατα, τις μοίρες του Κύκλου 360,0΄ και ΠΑΛΙ. Επιπλέον από το ισόπλευρο ΠΕΝΤΑΠΛΕΥΡΟ (πεντάλφα)- ΔΩΔΕΚΑΕΔΡΟ (θεών) βγαίνουν οι «τρεις διαστάσεις υλικών (συνάντηση τριών πλευρών σε κάθε κορυφή). Επιπλέον από το ισόπλευρο ΠΕΝΤΑΠΛΕΥΡΟ (πεντάλφα)- ΔΩΔΕΚΑΕΔΡΟ (θεών) βγαίνουν και τα «20 αμινοξέα (γωνίες)» που παράγουν την ζωή (φυτών και ζώων). Επιπλέον το ισόπλευρο ΠΕΝΤΑΠΛΕΥΡΟ (πεντάλφα)- ΔΩΔΕΚΑΕΔΡΟ (θεών), είναι το ΤΕΛΕΙΟ ισοσκελή πολύπλευρο που εμπεριέχεται σε ΣΦΑΙΡΑ (σχήμα τελειότητας, διαστήματος, γης) και η επιφάνεια σφαίρας περνά από ΟΛΕΣ τις γωνίες και ακουμπά ΟΛΕΣ τις πλευρές του. Επιπλέον το ισόπλευρο ΠΕΝΤΑΠΛΕΥΡΟ (πεντάλφα)- ΔΩΔΕΚΑΕΔΡΟ (θεών), είναι σε ΔΥΑΔΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ με το ισόπλευρο εικοσάεδρο, ενώ το ισόπλευρο εξάεδρο είναι σε δυαδικό σύστημα με το ισόπλευρο οκτάεδρο και το ισόπλευρο τετράεδρο είναι σε δυαδικό σύστημα με τον εαυτό του. 

Δείτε κάτι που δεν ξέρατε για την ελληνική γλώσσα

 

Η ελληνική γλώσσα δεν είναι τυχαία... 

Χτίστηκε πάνω στα μαθηματικά, και αυτό που ελάχιστοι ακόμα ξέρουν είναι ότι κάθε λέξη στην ελληνική έχει μαθηματικό υπόβαθρο.

 Τα γράμματα στην Ελληνική γλώσσα δεν είναι στείρα σύμβολα. Όρθια, ανάποδα με ειδικό τονισμό, αποτελούσαν το σύνολο των 1620 συμβόλων που χρησιμοποιούνταν στην Αρμονία (Μουσική στα νεοΕλληνικά). Η πιο σημαντική τους ιδιότητα είναι ότι το κάθε γράμμα έχει μια αριθμητική τιμή/αξία, κάθε γράμμα είναι ένας αριθμός, οπότε κατ επέκταση και κάθε λέξη είναι ένας αριθμός. Μια τεράστια γνώση κλειδωμένη-κωδικοποιημένη μέσα λέξεις λόγω της μαθηματικών τιμών που έχουν. 

Ένας από τους Πρωτοπόρους επί του θέματος ήταν ο μέγιστος Πυθαγόρας. Οι αριθμοί, τα σχήματα, η αρμονία και τα άστρα έχουν κάτι κοινό, έτσι αντίστοιχα τα μαθηματικά (αριθμοί) η γεωμετρία (σχήματα) η αρμονία(μουσική) και η αστρο-νομία (αστήρ=α-χωρίς- στήριγμα + φυσικοί νόμοιπου τα διέπουν) ήταν αδελφές επιστήμες κατά τον Πυθαγόρα, που με την συγκεκριμένη σειρά που αναφέραμε ήταν η σκάλα για την εξέλιξη (=εκ -του- έλικος, DNA) του νου-ψυχής προς τον Δημιουργό. 

Έναν Δημιουργό που δημιούργησε βάσει αυτών των τεσσάρων επιστημών. 27 σύμβολα-αριθμοί με αριθμητική αξία συνθέτουν το Ελληνικό Αλφάβητο, 3 ομάδες από 9 σύμβολα-αριθμούς η κάθε ομάδα, με άθροισμα κάθε ομάδας 45, 450, 4.500.

ΑΛΦΑ = 1+30+500+1= 532 =>5+3+2= 10 => 1+0= 1
ΕΝ = 5+50 = 55 => 5+5 = 10 => 1+0= 1
ΟΜΙΚΡΟΝ = 70+40+10+20+100+70+50= 360, όσες και οι μοίρες του κύκλου

Για να είμαστε σε θέση να κατανοήσουμε τα νοήματα των εννοιών των λέξεων της Αρχαίας Ελληνικής γλώσσης πρέπει πρωτίστως να γνωρίζουμε κάποια πράγματα για την ίδια την Ελληνική γλώσσα.

Η αρχαία ελληνική γλώσσα είναι η μοναδική η οποία δεν είναι βασισμένη στο ότι κάποιοι απλά καθίσαν και συμφώνησαν να ονομάζουν ένα αντικείμενο «χ» ή «ψ» όπως όλες οι υπόλοιπες στείρες γλώσσες του κόσμου. Η Ελληνική γλώσσα είναι ένα μαθηματικό αριστούργημα το οποίο θα προσπαθήσουμε να προσεγγίσουμε.

Η αρχή των πάντων είναι το ίδιο το Ελληνικό Αλφάβητο (το οποίο φυσικά δεν το πήραμε από κάποιον άλλον όπως θα δούμε παρακάτω διότι εκ των πραγμάτων δεν γίνεται). Τα γράμματα του Ελληνικού αλφαβήτου στο σύνολο τους ήταν 33 όσοι και οι σπόνδυλοι, οι 5 τελευταίοι σπόνδυλοι (που παίζουν τον ρόλο της κεραίας) έχουν άμεση σχέση με τον εγκέφαλο και αντιστοιχούν στα 5 τελευταία άρρητα γράμματα τα οποία γνώριζαν μόνο οι ιερείς* ένα από αυτά ήταν η Σώστικα (ή Γαμμάδιον) η οποία στα λατινικά έγινε swstika και οι Ναζί το έκλεψαν και την ονομάσανε Σβάστικα. Το σύμβολο αυτό είναι του ζωογόνου Ηλίου (Απόλλωνα), οι Ναζί το αντέστρεψαν για να συμβολίσουν το αντίθετο του ζωογόνου Ήλιου, δηλαδή του σκοτεινού θανάτου.

Υπήρχαν ακόμα κάποια γράμματα τα οποία στην πάροδο του χρόνου καταργήθηκαν όπως το Δίγαμμα (F), Κόππα (Q), Στίγμα (S’), Σαμπί (ϡ)

Ο Πυθαγόρας μας ενημερώνει για τα 3 επίπεδα της Ελληνικής γλώσσας τα οποία είναι τα εξής:


1. ομιλών
2. Σημαίνον (α. σήμα, β. σημαινόμενο)
3. Κρύπτον (α. διαστήματα β. κραδασμός γ. λεξάριθμος δ. τονάριθμος)
-Το πρώτο είναι η ομιλία
-Το δεύτερο είναι η σχέση του σήματος με το σημαινόμενο που θα αναλύσουμε παρακάτω
-Το τρίτο είναι το διάστημα (απόσταση & χρόνος), ο κραδασμός (που αφυπνίζει τον εγκέφαλο μέσω ιδιοσυχνοτήτων από τους δημιουργηθέντες παλμούς – Παλλάδα Αθηνά) ο λεξάριθμος (σχέση γραμμάτων και λέξεων με αριθμούς) και ο τονάριθμος (σχέση γραμμάτων και λέξεων με μουσικούς τόνους)


Το κάθε γράμμα αντιστοιχούσε σε έναν αριθμό, αλλά και σε έναν μουσικό τόνο άρα γράμμα=αριθμός=τόνος (μουσικός), πράγμα που φανερώνει ότι στη γλώσσα μας πίσω από τα γράμματα-λέξεις υπάρχουν αριθμοί (λεξάριθμοι) και μουσικοί φθόγγοι (τονάριθμοι).

Οι 4 αδελφές επιστήμες κατά τον Πυθαγόρα ήταν:


1. Αριθμοί (μαθηματικά)
2. Σχήματα (Γεωμετρία)
3. Μουσική (Αρμονία)
4. Αστρονομία

Οι επιστήμες αυτές είναι αλληλένδετες και βρίσκονται η μια μέσα στην άλλην όπως οι Ρωσικές μπαμπούσκες. Συνδυάστε τώρα το αλφάβητο που εσωκλείει αριθμούς και μουσικούς τόνους με τις 4 αυτές επιστήμες.


1.Αστρονομία= αστηρ + νόμος, α-στηρ = αυτό που δεν στηρίζεται, άρα αστρονομία= οι συμπαντικοί νόμοι που διέπουν αυτό που δεν στηρίζεται κάπου, οι οποίοι έχουν να κάνουν με την μουσική (αρμονία), σχήματα (γεωμετρία) αριθμούς (μαθηματικά) και όλα αυτά με τον Αιθέρα ο οποίος περιβάλει τις ουράνιες σφαίρες.


2.Ο Πυθαγόρας άκουγε την αρμονία (μουσική) των ουρανίων Σφαιρών άρα μιλάμε μια γλώσσα η οποία έχει να κάνει με την ροή του σύμπαντος.


Η Ελληνική γλώσσα είναι η μοναδική η οποία μπορεί να χρησιμοποιηθεί για Η/Υ λόγω της μαθηματικότητας και μουσικότητας όχι μόνο του Αλφαβήτου-λέξεων, αλλά και των μαθηματικών εννοιών που γεννώνται π.χ. η λέξη ΘΕΣΙΣ γίνεται: συνΘεσις, επίΘεσις, κατάΘεσις, υπόΘεσις, εκΘεσις, πρόσΘεσις, πρόΘεσις, ανάΘεσις, διάΘεσις, αντίΘεσις κτλ κτλ αν τώρα αυτές τις λέξεις τις μεταφράσουμε στα Αγγλικά είναι εντελώς άσχετες μεταξύ τους.


Το ότι δεν γίνεται το Αλφάβητο να είναι αντιγραμμένο από κάπου αλλού φαίνεται από το ότι εν έτη 2300 π.Χ. (με μελέτες της Τζιροπούλου και άλλων και όχι το 800 π.Χ.) ο Όμηρος ήδη έχει στην διάθεση του 6.500.000 πρωτογενής λέξεις (πρώτο πρόσωπο ενεστώτα & ενικού αριθμού) τις οποίες αν τις πολλαπλασιάσουμε Χ72 που είναι οι κλήσεις, θα βγάλουμε ένα τεράστιο αριθμό ο οποίος δεν είναι ο τελικός, διότι μην ξεχνάμε ότι η Ελληνική γλώσσα δεν είναι στείρα, ΓΕΝΝΑ.


ΑΝ συγκρίνουμε τώρα π.χ. την Αγγλική γλώσσα που έχει 80.000 λέξεις εκ των οποίων το 80% είναι Ελληνικές όπως μας ενημερώνει το Πανεπιστήμιο της Ουαλίας, και μετρήσουμε ότι αυτή η στείρα γλώσσα εξελίσσεται 1000 χρόνια, μπορούμε αβίαστα να βγάλουμε το συμπέρασμα ότι ο Όμηρος παραλαμβάνει μια γλώσσα η οποία έχει βάθος στον χρόνο 100.000 π.Χ? 500.000 π.Χ.? ποιος ξέρει…
Όμως η απόλυτη απόδειξη είναι η ίδια η μαθηματικότητα της, η οποία δεν υπάρχει σε καμία άλλη γλώσσα του πλανήτη. Μην ξεχνάμε ακόμα το ότι ο Δημιουργός χρησιμοποιεί μαθηματικά για την δημιουργία, άρα η γλώσσα μας έχει αναγκαστικά σχέση με την πηγή (root-0/1).


Πριν όμως από το «Κρύπτον» υπάρχει το «Σημαίνον», δηλαδή η σύνδεση των λέξεων με τις έννοιες αυτών. Είπανε νωρίτερα ότι οι ξένες διάλεκτοι ορίστηκαν κατόπιν συμφωνίας, δηλαδή κάποιοι συμφώνησαν ότι το τάδε αντικείμενο θα το ονομάσουν «Χ», κάτι που κάνει τις γλώσσες στείρες, άρα δεν μπορούν να γεννήσουν νέες λέξεις, άρα δεν υπάρχει μαθηματικότητα, άρα δεν δύναται να περιγράψουν νέες έννοιες που υπάρχουν στην φύση, με αποτέλεσμα ο εγκέφαλος εφόσον δεν μπορεί να περιγράψει μέσω των νέων λέξεων καινούριες έννοιες μένει στο σκοτάδι, έτσι οι νευρώνες του εγκεφάλου δεν γεννούν νέους εν αντιθέσει με όσους χρησιμοποιούν την Ελληνική.

 Πως θα μπορούσε π.χ. ο Άγγλος ή ο Γάλλος ή ο Χ, Υ με μια λέξη που έχει 10 έννοιες να περιγράψει με ακρίβεια άρα και σαφήνεια μια βαθύτερη έννοια; πόσο μάλλον τις πολλαπλές πλευρές αυτής; δεν μπορεί, να λοιπόν το γιατί όλα ξεκίνησαν εδώ. Το Σημαίνον λοιπόν είναι η σύνδεση του σήματος με το σημαινόμενο, δηλαδή η ίδια η λέξη είναι δημιουργημένη με τέτοιο τρόπο που περιγράφει την έννοια που εσωκλείνει μέσα της.


Παράδειγμα: Η ονοματοδοσία της λέξης ΚΑΡΥΟΝ (Καρύδι) προέρχεται από μια παρατήρηση της φύσης (όπως όλες οι λέξεις), δηλαδή όταν δυο κερασφόρα ζώα (Κριοί, τράγοι κτλ) τρα.κάρ.ουν με τα κέρ.ατα τους ακούγεται το «κρακ» ή «καρ», ο ήχος αυτός έδωσε το όνομα «κέρας» (κέρατο) το κέρας έδωσε το όνομα κράτα ή κάρα (κεφάλι) και το υποκοριστικό αυτού το Κάρυον (μικρό κεφάλι). το Κάρυον (καρύδι) μοιάζει καταπληκτικά με το ανθρώπινο κεφάλι και το εσωτερικό του με εγκέφαλο.
Το Υ είναι η ρίζα του ρήματος ΥΩ (βρέχω) όπου υπάρχει το Υ υπάρχει κοιλότητα (ή κυρτότητα) δηλαδή θηλυκώνει κάτι, η βροχή (υγρό στοιχείο) μπαίνει (θηλυκώνεται) μέσα στην γη.


Το μουσικό – αριθμητικό αλφάβητο δημιουργεί μουσικο – μαθηματικές λέξεις οι οποίες περιγράφουν αντίστοιχες έννοιες, οι οποίες προέρχονται από την παρατήρηση της φύσεως δηλαδή της Δημιουργίας άρα κατ επέκταση του ίδιου του Δημιουργού, αλλά η ερώτηση είναι πόσες χιλιετίες μπορεί να χρειάστηκαν για να δημιουργηθεί αυτό το τέλειο μαθηματικό σύμπλεγμα που τα γράμματα είναι αριθμοί και συνάμα μουσικοί τόνοι και οι λέξεις δηλαδή το σύνολο των αριθμών και των μουσικών τόνων κρύβουν μέσα τους εκτός από σύνθετες μουσικές αρμονίες, έννοιες οι οποίες δεν είναι καθόλου τυχαίες αλλά κατόπιν εκτενέστατης παρατηρήσεως της φύσης;


Ευλόγως λοιπόν ο Αντισθένης μας υπενθυμίζει «Αρχή σοφίας η των ονομάτων επίσκεψις»

ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΚΑΡΚΙΝΟΣ - ΔΙΑΙΤΑ “ΠΙΚΡΩΝ και ΩΜΩΝ ΟΥΣΙΩΝ” ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΚΑΡΚΙΝΟΥ

 

Έχει υποστηριχθεί, ότι με τον αποκλεισμό από τη διατροφή μας των πικρών ουσιών αποκλείσαμε μια από τις 4 βασικές γεύσεις: αλμυρό, ξινό, πικρό, γλυκό.

 

 

Πολλοί έχουν απορρίψει και το ξινό έχοντας πλέον μόνον το αλμυρό και το γλυκό. Έτσι έχει χαθεί η ισορροπία.

Ο γιατρός Αλκμαίωνας ασχολήθηκε με την ανατομία και την φυσιολογία και να διατυπώσει  τις αντιλήψεις του για την υγεία και την ασθένεια, που υιοθέτησε και ο Ιπποκράτης ως εξής:

 

«Εκείνο που διατηρεί την υγεία είναι ισομερής κατανομή και ακριβής μείξις μέσα στο σώμα των δυνάμεων (=ισονομία) του ξηρού, του υγρού, του κρύου, του γλυκού, του πικρού, του ξινού και του αλμυρού.

Την Αρρώστια την προκαλεί η επικράτηση του ενός=μοναρχία). Η θεραπεία επιτυγχάνεται με την αποκατάσταση της διαταραχθείσης ισορροπίας, με τη μέθοδο της αντίθετης από την πλεονάζουσα δύναμη».


Η ακριβής μείξις, η ισονομία, η συμμετρία, η αρμονία, βρίσκονται επίσης στη βάση των Πυθαγορείων και του Ιπποκράτη. Γράφει ο Ιπποκράτης:

“Μέσα στον άνθρωπο υπάρχει το πικρό, το αλμυρό, το γλυκό, το ξινό, το στυφό και το άνοστο. Τα συστατικά αυτά όταν αναμειγνύονται και ενώνονται μεταξύ τους, ούτε φαίνονται ούτε βλάπτουν τον άνθρωπο. Όταν όμως κάποιο απ΄όλα διαχωριστεί και μείνει μόνο του τότε φαίνεται να προκαλεί βλάβη”.

Αν τρώμε πολλά γλυκά και υδρογονάνθρακες και έχει γίνει το σώμα μας σοκολάτα και ζαχαροπλαστείο, έχει επέλθει ανισορροπία. Την επικράτηση των γλυκών σε βάρος του πικρού θα την πληρώσουμε και μάλιστα ακριβά. Οι όγκοι είναι γεμάτοι από ζάχαρη. Αυτό απέδειξε ο Warburg. Το 2001 ένα ιατρικό συνέδριο στην Καρλσρούη της Γερμανίας, επιβεβαίωσε την παροιμία: «ότι είναι πικρό στο στόμα, είναι καλό στο στομάχι». Τονίστηκε ότι οι πικρές ουσίες, συμβάλλουν αποφασιστικά στη συνολική διαδικασία της πέψης:


-Οι κινήσεις του στομάχου και του εντέρου εντείνονται και επιταχύνεται η προώθηση της τροφής.
-Διεγείρουν την έκκριση χολής και παγκρέατος,


-Βελτιώνουν την πέψη των λευκωμάτων, πρωτεϊνών και λιπών.
-Μειώνεται η αίσθηση του φουσκώματος και εμποδίζονται οι διαδικασίες ζύμωσης και σήψης που συντελούνται στο έντερο.


-Μέσω της βελτίωσης απορρόφησης της βιταμίνης Β12, οι πικρές ουσίες υποστηρίζουν την παραγωγή αίματος, προάγουν την απορρόφηση των λιποδιαλυτών στοιχείων, όπως και του σιδήρου.

-Οι πικρές ουσίες υποστηρίζουν και τη δημιουργία βάσεων (αλκαλικό υψηλό ΡΗ) στον οργανισμό, δρώντας μ΄αυτό τον τρόπο ενάντια στην υπεροξείδωση του αίματος. Σε περίπτωση συστηματικής λήψης των πικρών ουσιών:

1) Δυναμώνει το συκώτι. Το συκώτι θέλει πικρά για να λειτουργήσει. Η χολή που παράγεται στο συκώτι είναι πικρή. Πως λοιπόν θα έχουμε παραγωγή πρώτης ποιότητας χολής, να διαλύει τα λίπη, αν δεν τρώμε πικρά; Τροφοδοτώντας με ζάχαρη το συκώτι δεν παράγουμε πικρή χολή.


2) Βελτιώνεται ο μεταβολισμός και με τον τρόπο αυτό μειώνεται και η χοληστερίνη. Με τα πικρά μειώνονται και οι τιμές του σακχάρου. Το σάκχαρο προέρχεται από την κατάχρηση υδατανθράκων, όχι από την κατάχρηση πικρών ουσιών και η “θεραπεία γίνεται με τα αντίθετα”, έλεγε ο Ιπποκράτης. Πικρές ουσίες, όπως η Clucosonalat Sinigrin, είναι αντικαρκινικές.

 

Πως δρουν οι πικρές ουσίες;
Το κέντρο για τον καρκίνο είναι το συκώτι. Το συκώτι είναι για τον καρκίνο, ότι η καρδιά για το κυκλοφορικό. Το συκώτι είναι το κέντρο. Δυνατό συκώτι διώχνει τον καρκίνο. Ζαχαροποιημένο και σοκολατοποιημένο συκώτι=καρκίνος. Η άμυνα και ο τερματοφύλακας του οργανισμού εναντίον του καρκίνου βρίσκονται στο συκώτι και το συκώτι θέλει πικρά για να λειτουργήσει σωστά, να αποθηκεύσει τις βιταμίνες.

Γιατί δεν παρουσιάζεται καρκίνος στο λεπτό έντερο;

Ρωτήστε κάποιο γιατρό. Πολλοί δεν γνωρίζουν. Άλλοι απαντούν το ΡΗ, η μεγάλη ποσότητα γ–σφαιρίνης (επηρεάζεται από το σελήνιο) ή λόγω της ταχείας διέλευσης…Η απάντηση βρίσκεται στο γεγονός, ότι –σύμφωνα με τη φυσιολογία- στο λεπτό έντερο χύνονται οι εκκρίσεις της χολής και του παγκρέατος που κάνουν αλκαλικό το ΡΗ του λεπτού εντέρου. Τα παγκρεατικά ένζυμα (θρυψίνη, χυμοθρυψίνη) και η χολή, είναι βασικής σημασίας για το “περίεργο” γεγονός, ότι στο λεπτό έντερο δεν εμφανίζεται σχεδόν ποτέ καρκίνος.

Ο συνδυασμός και των δύο.


Γιατί και στο πάγκρεας και στο χοληδόχο πόρο εμφανίζεται καρκίνος; Να θέσω διαφορετικά το ερώτημα. Αν είναι το ΡΗ ή η γ-σφαιρίνη η αιτία της μη προσβολής του λεπτού εντέρου, γιατί δεν αυξάνουμε τις γ–σφαιρίνες ή δεν διορθώνουμε το ΡΗ του οργανισμού σε αλκαλικό; Ας θυμηθούμε τον Otto Warburg.


Η τριάδα των χαρακτηριστικών των καρκινικών κυττάρων.
1) μεγάλη κατανάλωση γλυκόζης (γαλακτικό οξύ),
2) έλλειψη οξυγόνου,
3) χαμηλό (όξινο) ΡΗ.


Πράγματι στο λεπτό έντερο υπάρχει αλκαλικό ΡΗ. Τα ένζυμα είναι πολύ ευαίσθητα. Η θερμοκρασία τα καταστρέφει εντελώς. Για να έχουμε λοιπόν πολλά ένζυμα, πρέπει να καταναλώνουμε ωμές τροφές. Έτσι θα ανεβάζουμε το επίπεδο των πεπτικών ενζύμων του εντέρου και θα έχουμε περισσότερα παγκρεατικά ένζυμα. Τουλάχιστον το 50% των τροφών ενός καρκινοπαθή πρέπει να είναι ωμές, για άριστη λειτουργία των παγκρεατικών ενζύμων.

Να τρώτε τρία αμύγδαλα την ημέρα και δεν θα πάθετε ποτέ καρκίνο. Το αμυγδαλέλαιο λαμβάνεται από τους καρπούς του αμυγδάλου. Πλούσιο σε βιταμίνες Α, Ε, Β1, Β2, Β6, Β17 και ιχνοστοιχεία. Η βιταμίνη Β17 δεν είναι βιταμίνη. Είναι η παλιά ονομασία της αμυγδαλίνης. Η αμυγδαλίνη είναι το πικρό συστατικό των αμυγδάλων και μια πιθανή τοξίνη αφού μπορεί να απελευθερώσει κυανίδη στον οργανισμό. Η αμυγδαλίνη θεωρείται ότι έχει αντικαρκινικές ιδιότητες, αλλά αυτό δεν έχει αποδειχθεί επιστημονικά. Η Β17 που περιέχεται στο κουκούτσι του βερίκοκου, στα πικραμύγδαλα και τα αμύγδαλα, αποτελείται από δύο σάκχαρα (γλυκόζη) ένα βενζελδαύδη και ένα κυάνιο συνδεδεμένα μεταξύ τους. Όπως ο καθένας γνωρίζει, το κυάνιο είναι υψηλά τοξικό και σε μεγάλες ποσότητες θανατηφόρο. Όμως σ΄αυτή τη φυσική του μορφή είναι χημικά αδρανές.

Υπάρχει μία ουσία, που μπορεί να ξεκλειδώσει το μόριο της βιταμίνης Β17 και να απελευθερώσει το κυάνιο του βερίκοκου. Η ουσία αυτή είναι το ένζυμο beta glucosidase (βήτα γλυκοσιδάση), που το καλούμε, “το ένζυμο που ξεκλειδώνει”. Όταν η βιταμίνη Β17, έρχεται σε επαφή μ΄ αυτό το ένζυμο, όχι μόνο απελευθερώνεται το κυάνιο, αλλά και η βενζελδαϊδη, η οποία είναι πολύ τοξική από μόνη της. Αυτές οι δύο ουσίες μαζί έχουν δηλητηριώδη ισχύ 100 φορές περισσότερο απ΄όσο κάθε μια χωριστά. Αυτό καλείται συνεργιακό αποτέλεσμα. Ευτυχώς, το ένζυμο αυτό δεν βρίσκεται οπουδήποτε στον οργανισμό μας σε επικίνδυνο βαθμό, εκτός από τα καρκινικά κύτταρα. Κάποτε δε 100 φορές περισσότερο απ΄ότι στα περιβάλλοντα υγιή κύτταρα

. Αποτέλεσμα: Το δηλητήριο που απελευθερώνεται από το κουκούτσι του βερίκοκου και το αμύγδαλο στοχεύουν στα καρκινικά κύτταρα μόνο και τα σκοτώνουν.

Υπάρχει επίσης ένα άλλο ένζυμο, που καλείται ροδανάση. Το ονομάζουνε προστατευτικό ένζυμο, για την ικανότητά του να προστατεύει και να ουδετεροποιεί το κυάνιο μετατρέποντάς το σε υποπροϊόντα ωφέλιμα για την υγεία. Αυτό το ένζυμο απαντάται σε μεγάλες ποσότητες σε κάθε σημείο του οργανισμού μας, εκτός από τα καρκινικά κύτταρα, τα οποία δεν προστατεύονται. Με λίγα λόγια η ροδανάση προστατεύει τους ιστούς από το κυάνιο ενώ δεν υπάρχει στα καρκινικά κύτταρα. Β γλυκοσιδάση απελευθερώνει το κυάνιο που σκοτώνει τον καρκίνο. Βρίσκεται στα καρκινικά κύτταρα, δεν βρίσκεται στα υγιή.

Αρχίζουμε σε περιπτώσεις διαγνωσμένου καρκίνου με 5 (κουκούτσια βερίκοκου) την ημέρα για την πρώτη βδομάδα, με 10 τη δεύτερη και χωρίς περιορισμό στη συνέχεια. Η όρεξη, η πέψη, ο μεταβολισμός, θα βελτιωθούν.


- Τρώτε άφοβα κάθε μέρα από λίγα κουκούτσια βερίκοκου και αμύγδαλα.
- Πίνετε χυμό σιταρόχορτου που είναι πλούσιο σε αμυγδαλίνη.
Τα καρκινικά κύτταρα έχουν όξινο (χαμηλό ΡΗ). Το ΡΗ το ισορροπεί το ασβέστιο, η βιταμίνη D, το μαγνήσιο, το κάλιο, και το βόριο.


- Το λεμόνι βοηθά στην απορρόφηση του ασβεστίου. Καταναλώνετε πολύ λεμόνι κάθε μέρα, όπως συστήνει η αντικαρκινική δίαιτα Μοερμαν στην Ολλανδία.
- Τρώτε χέλια (τεράστια πηγή βιταμίνης Δ 5000 ΙΘ (μονάδες) στα 100 γραμ.
- Φρούτα, ειδικά σταφύλι (τεράστια πηγή καλίου).


- Λαχανικά (μπρόκολο, λάχανο, μωβ– άσπρο) καρότα, λαχανίδες (τεράστια πηγή αφομοιώσιμου ασβεστίου), βλήτα (επίσης τεράστια πηγή ασβεστίου, βορίου), μαϊντανό (ειδικά για καρκίνο του πνεύμονα, ρόκα (ειδικά για καρκίνο των νεφρών), ραδίκια (με το ζουμί τους). Η υποξία (χαμηλό οξυγόνο), είναι χαρακτηριστικό της καρκινογένεσης. H χλωροφύλλη δίνει το οξυγόνο στα φυτά.

Σύμφωνα με το μεγάλο γιατρό Max Gerson που θεράπευσε τον νομπελίστα Αλμπερτ Σβάϊτσερ και αποδεδειγμένα 50 καρκινοπαθείς σύμφωνα με τις ακτινογραφίες τους πριν και μετά τη θεραπεία.
- Οι πράσινοι χυμοί, τουλάχιστον 5 την ημέρα, δίνουν το απαιτούμενο οξυγόνο και υγεία στα κύτταρα. Έχουμε έτσι απόπτωση (θάνατο, κυτταρική αυτοκτονία) των καρκινικών κυττάρων. Οι χυμοί της τσουκνίδας, φύλλων ελιάς, σέλινου, μαϊντανού και καρότου παίζουν σημαντικό ρόλο.


- Τρώτε άφθονο σκόρδο και κρεμμύδι μέχρι «σκασμού». Σκοτώνει τα καρκινικά κύτταρα. Γιατί τεράστιες ποσότητες; Υπάρχουν πολλοί σκουπιδιάρηδες στον οργανισμό μας που τον καθαρίζουν από τις τοξίνες και τα δηλητήρια. Το γκλοκουρονικό οξύ, είναι ένα απ΄ αυτά. Έχετε ακούσει κάτι για την εξέταση Β-γλυκουρονιδάση; Ρωτείστε το γιατρό σας. Στα βιβλία της καρδιολογίας αναφέρεται ως εξέταση στο εγκεφαλονωτιαίο υγρό και πως συναντάται υψηλή σε σε αδενοκαρκινώματα, λεμφώματα, καρκινώματα από πλακώδη κύτταρα κ.λ.π.

Τι κάνει η γλυκουρονιδάση; Καταστέλλει τη σύζευξη μεταξύ τοξίνης και του σκουπιδιάρη γλυκουρινικού οξέως με αποτέλεσμα οι τοξίνες να παραμένουν στον οργανισμό. Όσο περισσότερο σκόρδο και κρεμμύδι καταναλώνουμε, τόσο περισσότερο καταστέλλεται η δράση της β-γλυκουρουνιδάσης και αποβάλλονται οι τοξίνες από τον οργανισμό.
- Το ασβέστιο παίζει επίσης σημαντικότατο ρόλο στη μείωση της δραστηριότητας της β-γλυκουρονιδάσης. Από την άλλη μεριά το γλυκουρονικό οξύ χρειάζεται μήλα μπρόκολα, ραπάνια, λάχανο (ειδικά μωβ), χαμομήλι.

- Επίσης τα κρεμμύδια μειώνουν σημαντικά τη γλυκόζη, και την ινσουλίνη στη γλυκόζη. Το γλυκουρανικό οξύ συζεύγνυται με τη χολερυθρίνη από το ένζυμο UDT GT και απεκρίνεται στη χολή. Έχουμε καλύτερη λειτουργία της χολής και του συκωτιού. Ο γιατρός Χαβάκης έγραφε πως στην Τρασυλβανία, όπου οι κάτοικοι που στη διατροφή τους έχουν σε μεγάλη θέση τα κρεμμύδια, ο καρκίνος είναι σχεδόν άγνωστος.

Επειδή η δράση των κρεμμυδιών στο σάκχαρο είναι γνωστή και στην ιατρική (βλέπε Βιοϊατρική, Κλινική Χημεία Ευάγγελος Σπανός, τόμος Α, σελ. 9). Είναι αδιανόητο, οι καρκινοπαθείς και οι διαβητικοί να μην τρώνε πολλά κρεμμύδια. Ειδικά αν οι διαβητικοί τρώνε αρκετά φρέσκα κρεμμύδια, πέφτει ο δείκτης του σακχάρου. Επίσης αν κάθε πρωί στίβουν ξερά κρεμμύδια και πίνουν μισό φλιτζάνι πέφτουν αισθητά η χοληστερίνη και το σάκχαρο.


Ο δεύτερος ρόλος του κρεμμυδιού είναι ότι παρεμβαίνει στην τυροσίνη κινάση. Το κρεμμύδι, το μήλο και το γκρέιπφρουτ, περιέχουν κουερσετίνη, ένα βιοφλανοειδές. Η κουερσετίνη είναι σημαντικότατη, γιατί σταματά τη δράση μιας κατηγορίας ενζύμων που λέγονται κινάσες της τυροσίνης. Tα ένζυμα αυτά βρίσκονται στην κυτταρική μεμβράνη και στο εσωτερικό της και όταν ενεργοποιούνται εντέλουν τα καρκινικά κύτταρα να διασπαστούν και έτσι προκαλούνται οι μεταστάσεις. Για να μην δίδονται εντολές διαίρεσεις του κυττάρου και έτσι να αποτρέπονται οι μεταστάσεις, το μήνυμα είναι: τρώτε άφθονα κρεμμύδια.

Είχε άδικο ο Ιπποκράτης , όταν έγραφε:


«Πιστεύω, ότι για να ασκήσει αποτελεσματικά το επάγγελμά του ένας γιατρός, είναι ανάγκη να γνωρίζει και μάλιστα να προσπαθήσει σκληρά να μάθει, όλα τα περί φύσης, δηλαδή ποιά επίδραση ασκούν στον άνθρωπο, ή τροφή, το ποτό και οι διάφορες συνήθειες σε κάθε άτομο ξεχωριστά. Δεν αρκεί να νομίζει απλά, ότι το τυρί είναι κακή τροφή, επειδή προκαλεί πόνο σε όποιον καταναλώνει μεγάλες ποσότητες. Πρέπει να μάθει, τι πόνο προκαλεί, για ποια αιτία και για ποιό, από όσα υπάρχουν μέσα στο σώμα είναι ακατάλληλο. Γιατί υπάρχουν πολλές άλλες τροφές και ποτά που είναι από τη φύση τους βλαβερά και επιδρούν στον άνθρωπο με ποικίλους τρόπους. Κάποιοι μπορούν να φάνε μεγάλες ποσότητες τυρί, χωρίς να τους πειράξει καθόλου. Αντίθετα τονώνει θαυμάσια όσους ωφελεί. Άλλοι όμως το αφομοιώνουν δύσκολα. Οι οργανισμοί είναι διαφορετικοί. Η γνώση αυτών θα θεράπευε τον άνθρωπο από τις αρρώστιες».


Έχουν αρκετές γνώσεις οι γιατροί για τη θεραπευτική αξία των τροφών; Τι διδάσκονται για τη θεραπευτική τους δύναμη;

Περιορίστε την Αποκαρβοξυλάση της ορνιθίνης (ODC).


Η Αποκαρβοξυλάση της ορνιθίνης είναι το ένζυμο κλειδί στη σύνθεση των πολυαμινών και παίζει σημαντικό ρόλο στη διαίρεση και ανάπτυξη του κυττάρου. Επανερχόμαστε στο μεγάλο ρόλο του συκωτιού. Η εξίσωση, συκώτι=καρκίνος και καρκίνος=συκώτι, παίζει και εδώ το ρόλο της. Η αποκαρβοξυλάση της ορνιθίνης, είναι ηπατικό ένζυμο. Αν το σταματήσουμε, σταματούμε και την ανάπτυξη των όγκων. Η αποκαρβοξυλάση της ορνιθίνης κάνει πολύ παρέα με την ινσουλίνη. Είναι στενές, πολύ στενές φιλενάδες. Επηρεάζοντας τις πολυαμίνες, προκαλούν αύξηση των όγκων, μεταστάσεις, αύξηση του βάρους. Επίσης ο συνδυασμός ινσουλίνης με σωματομεδίνες (IGF1 και IGF2) είναι θανατηφόρος. Οι σωματομεδίνες (IGF1 και IGF2) μοιάζουν με την προϊσουλίνη και παίζουν σημαντικότατο ρόλο στη ρύθμιση του πολλαπλασιασμού και της λειτουργίας των κυττάρων. Σε υπογλυκαιμία, σχετιζόμενη με όγκο η (IGF1) είναι υψηλή. Ο όγκος έχει καταναλώσει, όλο το σάκχαρο και ζητάει και άλλο. Γι΄αυτό έχουμε υπογλυκαιμία. Η IGF1, είναι ο κύριος παράγοντας για τη διέγερση των λιποκυττάρων, επιτάχυνση της ανάπτυξης των όγκων και πρόκλησης φλεγμονών. Η ινσουλίνη συνοδεύεται από την IGF1, που διεγείρει την κυτταρική ανάπτυξη. Μεγάλη αύξηση της ινσουλίνης και των σωματομεδινών, διεγείρουν την αύξηση των καρκινικών κυττάρων, αλλά και την ικανότητά τους να κάνουν μεταστάσεις.

Μεγάλη κατανάλωση ζάχαρης, συνδέεται με αύξηση της ινσουλίνης με την παρέα της IGF σε μια προσπάθεια του οργανισμού να ρίξει το σάκχαρο. Τη σκυτάλη μετά την ινσουλίνη, παίρνουν οι σωματομεδίνες και αποκαρβοξυλάση της οπνιθίνης. Αποτέλεσμα: Μεταστάσεις, αυξήσεις των όγκων. Ας δούμε μερικές έρευνες. Η S. Hankinson της ιατρικής σχολής του Χάρβαρντ, απέδειξε, ότι από μια ομάδα γυναικών, ηλικίας κάτω των πενήντα, εκείνες με το υψηλότερο IGF, είχαν εφτά φορές περισσότερες πιθανότητες να εμφανίσουν καρκίνο του μαστού. Ομάδες ερευνητών από το Xάβαρντ, το Mac Gill κ.λ.π. έδειξαν το ίδιο αποτέλεσμα στον καρκίνο του προστάτη με 9 φορές μεγαλύτερη πιθανότητα στους άνδρες που είχαν ψηλές σωματομεδίνες. Άλλες μελέτες έχουν δείξει παρόμοια αποτελέσματα στον καρκίνο του παγκρέατος, του παχέος εντέρου, των ωοθηκών κ.λ.π. Πως μειώνουμε την ινσουλίνη και τις φίλες της τις σωματομεδίνες;



- Κόβοντας με το μαχαίρι στους καρκινοπαθείς γλυκά, πατάτες, ψωμιά και γενικά τις επεξεργασμένες τροφές. Η εξέταση ινσουλίνης και σωματομεδινών (IGF1 και IGF2) είναι απαραίτητες. Έρευνες έχουν δείξει, ότι η πλήρης αποχή από τροφές πλούσιες σε υδατάνθρακες μειώνει θεαματικά τα επίπεδα ινσουλίνης και IGF.



- Για την αναστολή της ODC (αποκαρβοξυλάση της ορνιθίνης), το σκόρδο, το τσάι, το ρόδι ο χυμός από φύλα ελιάς, τα καρύδια, τα κρεμμύδια, τα κεράσια και όλα τα πικρά παίζουν σημαντικότατο ρόλο.
Όταν πέσουν η ινσουλίνη και οι σωματομεδίνες, ο οργανισμός αποβάλλει τα σάκχαρα. Το σώμα–ζαχαροπλαστείο, διώχνει τον καρκίνο πετώντας τα στοιχεία που τον θρέφουν.
ΒΑΣΙΣΜΕΝΟ ΣΕ ΚΕΙΜΕΝΟ ΠΟΥ ΕΙΔΑΜΕ ΣΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ: ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ-ΕΡΕΥΝΑ
bioathens

Πλάτων - Οι αρετές της Ιδανικής Πολιτείας

 


Οι απόψεις του Πλάτωνος για την ιδεώδη πολιτεία, η οποία διασφαλίζει στον πολίτη της τον άριστον βίον, εκθέτονται στον διάλογό του που τιτλοφορείται Πολιτεία.


Με το παρόν θα εξετάσουμε το χωρίο 427c-445e από το τέταρτο βιβλίο της «Πολιτείας» και θα επιχειρήσουμε, σε πρώτη φάση, να προσδιορίσουμε τις αρετές της πόλεως και το περιεχόμενό τους.
Έπειτα θα σκιαγραφήσουμε τα μέρη της ψυχής και θα ασχοληθούμε με την παραλληλότητα των αρετών της πόλεως με αυτές της ψυχής.


Τέλος, θα αναφερθούμε στην πλατωνική εικόνα της δικαιοσύνης, τόσο στην κοινωνική όσο και στην ατομική της διάσταση, σε συνδυασμό με την ευδαιμονία πόλεως και ατόμου. Η ανάπτυξη θα γίνει σε τρεις ενότητες. Θα ακολουθήσουν τα συμπεράσματα.


ΟΙ ΑΡΕΤΕΣ ΤΗΣ ΠΟΛΕΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΤΟΥΣ
Στον στίχο 427e10 της Πολιτείας η ιδεώδης πολιτεία ενσαρκώνει τις τέσσερις θεμελιώδεις αρετές. Χαρακτηρίζεται από Σοφία, Ανδρεία, Σωφροσύνη και Δικαιοσύνη. Η πόλη είναι σοφή, επειδή οι άρχοντές της (οι φιλόσοφοι-βασιλείς) είναι σοφοί και την καθοδηγούν προς το Αγαθόν.
Είναι επίσης ανδρεία, για τον λόγο του ότι οι φύλακες-επίκουροι είναι ανδρείοι και μπορούν να υπερασπιστούν αφενός μεν τη εδαφική της ακεραιότητα αφετέρου δε τις αξίες που προβάλλει το εκπαιδευτικό της σύστημα. 


Χαρακτηρίζεται από σωφροσύνη, για το γεγονός ότι ανάμεσα στις τρεις τάξεις βασιλεύει η αρμονία, προκύπτουσα από την υποταγή της κατώτερης στις ανώτερες. Είναι ακόμη δίκαιη, επειδή το κάθε στοιχείο εκπληρώνει τη λειτουργία του δίχως να παρακωλύει την αντίστοιχη λειτουργία των άλλων.


Εξετάζοντας, τώρα, εις βάθος κάθε μία από τις παραπάνω αρετές, θα ξεκινήσουμε από την Σοφία. Στον στίχο 428b1 ο Πλάτων, διά στόματος του Σωκράτους, την αναφέρει ως το πρώτο πράγμα το οποίο διακρίνεται καθαρά αναφορικά με το αντικείμενο της συζητήσεως τους. 


Η Σοφία διαφαίνεται από την δυνατότητα της ορθής κρίσεως, από μέρους της πόλεως. Αυτό φυσικά είναι απόρροια της γνώσης την οποία κατέχουν οι κεφαλές αυτής. Βεβαίως, η διευκρίνιση για τους κυβερνήτες δίδεται παρακάτω, όταν γίνεται διαχωρισμός των ειδών της γνώσης που δύναται να κατέχουν οι διάφορες τάξεις.


Έτσι, σύμφωνα με το παράδειγμα που δίδεται, η ξυλουργική γνώση δεν δύναται σε καμία των περιπτώσεων να χαρακτηριστεί σοφή. Κατά τον ίδιο τρόπο αποκλείει από την Σοφία την κατοχή οποιασδήποτε τέχνης, για να καταλήξει στην ορθή κρίση των επικεφαλής της πολιτείας, οι οποίοι θεωρούνται ως οι καθ’ ύλην αρμόδιοι να κατέχουν την αληθινή σοφία. Τους ονομάζει, μάλιστα, ως τέλειους φύλακες της πόλης. Οι ίδιοι αποτελούν, όπως είναι φυσικό άλλωστε, την πλέον ολιγάριθμη κοινωνική ομάδα και βάσει της γνώσεως, η οποία είναι δοσμένη από τη φύση, άρχουν στους υπολοίπους. (Στίχοι 428b1-429a7).


Συνεχίζοντας την αναδίφησή μας στις πλατωνικές αρετές της ιδανικής πολιτείας θα συναντήσουμε στον στίχο 429a8 την αναφορά του συγγραφέως στην Ανδρεία. Εδώ βλέπουμε ότι ο μεν Σωκράτης εξακολουθεί να φιλοσοφεί, να επιχειρηματολογεί και να απευθύνει ρητορικές ερωτήσεις στον Γλαύκωνα, όπου μέσω αυτών συμπεραίνει κάποια πράγματα. 


Από την άλλη ο Γλαύκων ακούει, μετά της δεούσης προσοχής, τα λεγόμενα του Σωκράτους για τη Ανδρεία, την οποία αντιλαμβάνεται ως ένα είδος σωτηρίας. Στο σημείο αυτό, για την καλύτερη κατανόηση της λειτουργίας της Ανδρείας, παρατίθεται μία παρομοίωση των βαφέων, των βαφών και του βαψίματος με τους στρατιώτες, καθώς και τις αντιλήψεις που τους περνούν μέσα από την εκπαίδευσή τους. 


Με μία επιδέξια προσέγγιση, παρατηρούμε ότι συνδέει το άνθος, δηλαδή την λαμπρότητα, την στιλπνότητα του χρώματος, το οποίο αν χρησιμοποιηθεί στην βαφή καλά, γίνεται ανεξίτηλο και δεν αφαιρείται, με τους νέους που θα υπηρετήσουν την θητεία τους, εκπαιδευόμενοι με μουσική και γυμναστική. 


Ταυτοχρόνως, οι νέοι αυτοί οπλίτες θα δέχονται τους νόμους σαν βαφή της ψυχής. Εξάλλου, ο χαρακτήρας που έχουν αποκτήσει, όπως και η ανατροφή που τους έχει δοθεί, τους κάνουν ικανούς να υπακούουν και να διαφυλάττουν την «βαφή» τους. (Στίχοι 429a8-430c6).


Μετά την Ανδρεία ακολουθεί η αναφορά του συγγραφέως, πάντα εντός του διαλογικού πλαισίου, στην Σωφροσύνη στον στίχο 430d1 . 


Εδώ η αρετή της σωφροσύνης εκλαμβάνεται ως ένα είδος αυτοκυριαρχίας και νομιμοφροσύνης. Η αυτοκυριαρχία συνίσταται στην χαλιναγώγηση ορισμένων απολαύσεων και επιθυμιών. Εκείνος που θα το καταφέρει θεωρείται ανώτερος του εαυτού του. Κατά τον ίδιο τρόπο, όποιος αδυνατεί να επιβληθεί του κακού του εαυτού και κυριαρχηθεί από αυτόν θεωρείται χειρότερος και χαρακτηρίζεται ακόλαστος. 


Αποδεικνύεται, επομένως, κατώτερος των περιστάσεων. Η αυτή κατάσταση λαμβάνει χώρα και στην πόλη. Θεωρείται ανώτερη του εαυτού της όταν συμβαίνει να κυριαρχεί το πλέον εκλεκτό κομμάτι της.
Οι λίγοι ικανοί έχουν την δυνατότητα να ελέγξουν, μέσω του ορθού λογισμού τον οποίο έχουν, τις επιθυμίες των πολλών, ακόμη και των πλέον ασήμαντων. Με αυτόν τον τρόπο η κοινωνία ξεπερνά τις απολαύσεις και τις επιθυμίες και ανυψώνεται σε άλλες σφαίρες.


Αναφορικά με την νομιμοφροσύνη, τούτη επιτυγχάνεται όταν τόσο οι κυβερνώντες όσο και οι κυβερνώμενοι τυγχάνουν της ιδίας γνώμης ως προς το ποιοι είναι σωστό και δίκαιο να άρχουν της πόλεως. 


Κατά συνέπεια, η έννοια της σωφροσύνης εκτείνεται σε όλη την πολιτεία, αποτελώντας το στοιχείο εκείνο της ομοφωνίας και της αρμονικής συνύπαρξης των τάξεων που την απαρτίζουν. (Στίχοι 430d1-432b1).


Μετά λοιπόν και την παρουσίαση της σωφροσύνης ερχόμαστε στην αρετή που απέμεινε και η οποία δεν άλλη από την Δικαιοσύνη (στίχος 432b5 ). Είναι αλήθεια ότι το μείζον θέμα που συζητείται στην Πολιτεία είναι η δικαιοσύνη. Το αναφέρει, άλλωστε, ξεκάθαρα ο Σωκράτης στον 433a. 


Αποτελεί τον θεμέλιο λίθο, βάσει του οποίου θεμελιώνεται όλο το οικοδόμημα της ιδανικής Πλατωνικής Πολιτείας. Βασική αρχή της δικαιοσύνης, όπως την αντιλαμβάνεται ο Πλάτων, αποτελεί το αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι μέσα στην πολιτεία, κάθε πολίτης και κάθε τάξη ασχολείται και εργάζεται μόνον στον τομέα του και αποκλειστικά με το αντικείμενό του. 


Ο Σωκράτης την ορίζει ως την ενασχόληση κάποιου με το οικείον του, δηλαδή τη δουλειά του. Αυτό θα τον αποτρέψει με το να ασχολείται με ανάρμοστες εργασίες. Ειδικά η πολυπραγμοσύνη (434b7), ανάμεσα στις τάξεις που αποτελούν την πόλη, θεωρείται ζημιογόνος. 


Φθάνει δε, μέχρι του σημείου να την χαρακτηρίσει κακούργημα. Το σκεπτικό είναι ότι ο καθένας προσφέρει αυτό που δύναται από το πόστο του, ενώ παράλληλα συνεισφέρει στην αρμονική συνύπαρξη και στην κοινωνική πρόοδο. (Στίχοι 432b5-434c6).


Πηγές: istorikathemata.com, ellinonpaligenesia

Τι είναι το σπαθόλαδο το γιατρικό των αρχαίων Σπαρτιατών που κατακτά τις ΗΠΑ;

 

Τις ευεργετικές ιδιότητες του σπαθόλαδου, το οποίο χρησιμοποιούσαν οι αρχαίοι Σπαρτιάτες για να θεραπεύσουν τις πληγές τους μετά τις μάχες, ανακάλυψαν οι Αμερικανοί. 

 

Το συγκεκριμένο προϊόν κάνει θραύση το τελευταίο διάστημα στις ΗΠΑ με πολλούς να υποστηρίζουν ότι συμβάλλει στην αντιμετώπιση της κατάθλιψης.

 

 

Οι αρχαίοι Σπαρτιάτες, το χρησιμοποιούσαν προκειμένου να θεραπεύσουν τις πληγές τους μετά τις μάχες, αλλά και το έλκος του στομάχου και την κατάθλιψη.
Το βάλσαμο διακρίνεται, όχι μόνο για το έντονο κίτρινο χρώμα του, αλλά και για τις πολλές θεραπευτικές του ιδιότητες αντισηπτικές, αντιοξειδωτικές, αντιφλεγμονώδεις, στυπτικές και επουλωτικές, ενώ βοηθά σημαντικά στην αντιμετώπιση της ισχιαλγίας, των ρευματικών πόνων και των πόνων των αρθρώσεων κι έχει άριστες επουλωτικές ιδιότητες.
Το σπαθόλαδο, αποτελείται κυρίως από το σπαθόχορτο (γνωστό και ως βαλσαμόχορτο), το οποίο ανθίζει κάθε Μάιο για έναν μήνα και έχει ιδιότητες αντικαταθλιπτικού. Ο τρόπος παρασκευής του, δεν είναι γνωστός στο ευρύ κοινό, ωστόσο στην Ελληνική επαρχεία το χρησιμοποιούσαν για διάφορα μικροπροβλήματα υγείας.
Το σπαθόχορτο από το 1997, έχει εξαπλωθεί στις ΗΠΑ όπου καταγράφει υψηλές πωλήσεις, ύστερα από σχετικό πρόγραμμα του ABC News, καθώς αποτέλεσε το εναλλακτικό «πρόζακ» για την ήπια και μέτρια κατάθλιψη, αλλά και στη Γερμανία όπου χρησιμοποιείται ως αντισπασμωδικό αλλά και για την αντιμετώπιση αϋπνιών, συνίσταται από τους γιατρούς για την καταπολέμηση της μελαγχολίας.

Η μυστηριώδης φυλή των Dzopas: ΓΙΑΤΙ ΕΧΟΥΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΡΑΦΗ;

 

Για περισσότερα από 40 χρόνια, μυστήριο καλύπτει την επονομαζόμενη φυλή Dzopas, που εντοπίζεται κάπου στα σύνορα μεταξύ Κίνας και Θιβέτ. Εξωγήινοι που ζουν πλάι μας ή απλά μια πολύ διαφορετική από εμάς φυλή;

Οι Dzopas βρέθηκαν να κατέχουν το παρακάτω δίσκο από μια συλλογή 716 δίσκων . Οι δίσκοι αυτοί ονομάζονται τα εξωγήινα πιάτα με τα Ελληνικά γράμματα. Η χρονολογία κατασκευής του δίσκου είναι χιλιάδες χρόνια προ Χριστού.

Το υλικό με το οποίο είναι κατασκευασμένος ο δίσκος είναι άγνωστο. Δεν υπάρχει τέτοιο υλικό στη γη. Είναι πιο σκληρό κι από το διαμάντι.

Η φυλή των Dzopas του Θιβέτ μιλάει για τον πλανήτη «Ε» και περιγράφουν τον Σείριο, και λένε για τον λαό του ηλίου τους Έλληνες.

Ο δίσκος των Dzopas κάθε μισή ώρα χάνει βάρος το οποίο ανακτεί την άλλη
μισή ώρα,και από το εσωτερικό του εκπέμπει παράξενους ήχους. Ο αρχηγός των Dzopas είπε στους επιστήμονες που μελετούν το δίσκο ότι το 25.000 π.Χ. περίπου, οι κάτοικοι του πλανήτη «Ε», οι Έλληνες , κατέκτησαν τη γη που είχε βαρύτητα διπλάσια από αυτή του δικού τους πλανήτη. Στο δίσκο διακρίνεται ο εξωγήινος (βέλος), ένας κάστορας και ένα σαυροειδές

Βουνά Bayankara - Ula. Σύνορα Κίνας και Θιβέτ. Μια ομάδα αρχαιολόγων διερευνά εξονυχιστικά ένα δίκτυο πολύπλοκων σπηλιών που συνδέονται μεταξύ τους με στοές όταν βρίσκεται μπροστά σε μια εντυπωσιακή ανακάλυψη. Μέσα στις σπηλιές βρίσκουν μια ατέλειωτη σειρά τάφων, ο ένας δίπλα από τον άλλον, όπου οι σκελετοί ανταποκρίνονται σε πλάσματα με ανώτερο ύψος 1,30 μ. και με ένα εκπληκτικό χαρακτηριστικό : υπερμεγέθη κρανία.

Οι πρώτες σκέψεις που ακολούθησαν ήταν να πρόκειται για ένα άγνωστο μέχρι εκείνη την στιγμή είδος πιθήκου. Ένας όμως από τους επικεφαλής της αποστολής, ο Κινέζος αρχαιολόγος Δρ. Chi Pu Tei, απέκλεισε αυτή την θεωρία, με το σκεπτικό ότι είναι αδιανόητο οι πίθηκοι να θάβονται ο ένας δίπλα στον άλλο.

Τα μέλη της αποστολής συνέχισαν την αναζήτηση και την εξερεύνηση των στοών, όταν μια δεύτερη έκπληξη ήρθε να προστεθεί στην προηγούμενη. Δίπλα από ένα θαμμένο σκελετό ένας μεγάλος πέτρινος δίσκος με μια τρύπα στο κέντρο του. Ο μισός ήταν θαμμένος στο έδαφος και ο υπόλοιπος ξεχώριζε πάνω από αυτό. Το δεύτερο αυτό εύρημα ήρθε να κορυφώσει το μυστήριο, για το τι τελικά ήταν όλο αυτό που είχαν ανακαλύψει. Γύρω από την τρύπα υπήρχε μια σπειροειδής χάραξη που στο πλαίσιό της ακτινοβολούσε, και που μια προσεκτικότερη ματιά έδειχνε ότι στο εσωτερικό της υπήρχε μια σειρά από γραφικούς χαρακτήρες (σαν ιερογλυφικά), που έδιναν την εντύπωση ενός κειμένου. Έκπληκτοι διαπιστώνουν ότι μαζί με κάθε νεκρό έχει θαφτεί και ένας τέτοιος δίσκος. Συνολικά ο αριθμός τους είναι 716.

Παράλληλα, μέσα στις σπηλιές και πάνω στα πετρώματα βρέθηκαν πλήθος από χαράξεις συμβόλων και παραστάσεων πλανητών που περιέπλεξαν το μυστήριο. Φαίνεται ότι αυτοί που τις δημιούργησαν ήθελαν να αποδώσουν την κίνηση του ήλιου, της σελήνης καθώς και πλήθος άλλων ουράνιων σωμάτων που τα ένωναν μεταξύ τους με μια λεπτή χάραξη, προφανώς για να συμβολίσουν την αλληλεπίδρασή τους.

Η αδυναμία επί 20 χρόνια να κατανοηθεί το τι ήταν αυτό που βρέθηκε (τόσο οι σκελετοί όσο και οι δίσκοι ), ατόνησε το όποιο ενδιαφέρον γι΄ αυτήν την ανακάλυψη και οι δίσκοι περιέπεσαν συσσωρευμένοι σε μια γωνιά στο μουσείο του Πεκίνου. Το επόμενο όμως διάστημα ένας καθηγητής, ο Δρ. Tsum Um Nui, εργάστηκε σχολαστικά πάνω στους δίσκους, και όπως αργότερα ισχυρίστηκε πως εξετάζοντας τους περισσότερους από αυτούς και συνδέοντας με την δική του μέθοδο το περιεχόμενο τους, κατάφερε να αποκρυπτογραφήσει τα σύμβολα της ιερογλυφικής μορφής (ίσως γραφής), που βρίσκονταν μέσα στις αυλακώσεις. Ο Δρ. Tsum Um Nui ζήτησε το 1963 την άδεια από την Ακαδημία του Πεκίνου να δημοσιοποιήσει τα αποτελέσματα των ερευνών του, αλλά κάτι τέτοιο του απαγορεύτηκε. Δύο όμως χρόνια αργότερα, το 1965 δόθηκε η άδεια στον καθηγητή και στους τέσσερις συνεργάτες του να τα δημοσιοποιήσουν.

Η ανακοίνωσή τους εξέπληξε, καθώς αυτά ανάγουν σε μια ιστορία πριν 12000 χρόνια και κάνουν λόγο για το πέρασμα μια εξωγήινης φυλής από τον πλανήτη μας, τους Dzopas και την αναγκαστική κατοίκησή της σ΄ αυτόν. Αρχικά, οι κάτοικοι της περιοχής πανικοβλήθηκαν στην θέα αυτών των άγνωστων εισβολέων που ήρθαν με ένα ιπτάμενο όχημα ξεπροβάλλοντας μέσα από τα σύννεφα και πανικόβλητοι κατέφυγαν στις βαθιές σπηλιές των βουνών για να προφυλαχθούν. Μάλιστα μέσα στα κείμενα αναφερόταν ότι σε πολλές περιπτώσεις με την παρεξηγημένη αίσθηση του κινδύνου που νόμιζαν ότι διέτρεχαν οι ντόπιοι επιτέθηκαν και θανάτωσαν κάποιους από αυτούς. Με την πάροδο του χρόνου αντιλήφθηκαν ότι η παρουσία των ξένων δεν ήταν απειλή και αποδέχτηκαν την συνύπαρξη μαζί τους.

Οι δίσκοι "μιλούν" για την αιώνια καταδίκη που ένιωθαν για τους εαυτούς τους αυτοί οι επισκέπτες καθώς θεωρούσαν δεδομένο ότι δεν θα είχαν ποτέ την δυνατότητα να γυρίσουν στον πλανήτη τους, ύστερα από την καταστροφή του οχήματος που επέβαιναν.Οι ερευνητές δεν στάθηκαν μόνο στην αποκρυπτογράφηση των κειμένων των δίσκων, αλλά με συνεχείς επισκέψεις στην περιοχή των βουνών Bayankara Ula, προσπάθησαν να συγκεντρώσουν - αν υπήρχαν - ανεξάρτητες πληροφορίες και στοιχεία για το αντικείμενο της αναζήτησής τους. Και πράγματι, ακόμα και εκείνη την συγκεκριμένη χρονική στιγμή, ήταν σε γνώση των κατοίκων των χωριών που κρέμονταν στις πλαγιές των βουνών, ο μύθος για τα άγνωστα άτομα που ήρθαν από ψηλά.

Το μακρινό παρελθόν δεν έσβησε τον μύθο για τα κοντά, αδύναμα, κίτρινου δέρματος πλάσματα που στην αρχή τρομοκράτησαν αλλά αργότερα έζησαν αρμονικά με τις άλλες φυλές των βουνών. Διακρίνονταν για την άσχημη έως απωθητική εμφάνισή τους, με κυριότερα χαρακτηριστικά, το πολύ μεγάλο κρανίο και τα πολύ κοντά σώματα. Και ήρθε η ανακάλυψη των σκελετών για να επιβεβαιώσει τα λεγόμενα του μύθου, και να δημιουργεί ουσιαστικά ερωτήματα για το αν πρέπει να αναφερόμαστε σε μύθο ή ένα ιστορικό γεγονός.

Η ανακοίνωση των αποτελεσμάτων από την ομάδα του Δρ. Tsum Um Nui ήρθε να ταράξει αρνητικά τα νερά στους επιστημονικούς κύκλους. Ο καθηγητής και η ομάδα του τέθηκαν στο περιθώριο, χλευάστηκαν και διαπομπεύτηκαν. Κάτω από αυτές τις συνθήκες ο καθηγητής Tsum εγκατέλειψε την Κίνα και κατέφυγε στην Ιαπωνία όπου και πέθανε το 1965.

Το τέλος του καθηγητή Tsum δεν έκλεισε το θέμα παρά την αδιαφορία του Κινεζικού κατεστημένου. Σοβιετικοί επιστήμονες είδαν τους δίσκους στο μουσείο της Κίνας, και ζήτησαν κάποιους από αυτούς να τους πάρουν στη Μόσχα για περισσότερες έρευνες και αναλύσεις. Η Κίνα δέχτηκε το αίτημα, έστειλε μερικούς από τους δίσκους (προφανώς υπήρξε ανταλλαγή ευρημάτων), και οι Σοβιετικοί προέβησαν σε σχολαστικές και λεπτομερείς έρευνες. Αφού προχώρησαν σε μια προσεκτική και λεπτομερή αποκόλληση όλων των ξένων σωμάτων που με την πάροδο των αιώνων "κάθισαν " πάνω στους δίσκους, τους τοποθέτησαν πάνω σε μια ειδική περιστρεφόμενη πλάκα.

Όπως καταγράφτηκε, οι δίσκοι άρχισαν να πάλλονται έντονα και να παράγουν ήχους με έναν ασυνήθιστο ρυθμό, κάτι που έδινε την εντύπωση ότι μέσα από τους δίσκους περνούσε ηλεκτρισμός. Μέρος των ερευνών και των πειραμάτων από τους Σοβιετικούς δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό Σπούτκιν από τον Δρ. Vyatchslav Saizev, όπου μεταξύ των άλλων αναφέρει ότι οι δίσκοι των Dzopas πρέπει να ήταν μέρος ενός ευρύτερου ηλεκτρικού κυκλώματος άγνωστης χρήσης, και κάποια στιγμή εκτέθηκαν σε υψηλές τάσεις, στα πλαίσια της λειτουργίας του.

Ήταν αρκετοί οι ερευνητές που προσπάθησαν να εξετάσουν και να ερμηνεύσουν τους δίσκους των Dzopas, και να ανακαλύψουν το βαθύ παρελθόν αυτής της μυστηριώδους φυλής. Σκόνταφταν όμως σε αυτή την προσπάθειά τους, στο κομμουνιστικό καθεστώς της Κίνας και στο απομονωτισμό της επιστημονικής έρευνας, που ακολουθούσε και αυτή την μοναχική πορεία της χώρας σε όλες τις πτυχές της πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής της ζωής.

Ανάμεσα στους επιστήμονες που ασχολήθηκαν (στα περιθώρια που τους άφηνε το καθεστώς και πάντα με βάση ότι το Κινεζικό επιστημονικό κατεστημένο έκανε τα πάντα τόσο για να διαψεύσει όσο και να εξαφανίσει τελείως τα ίχνη των δίσκων και της ανακάλυψης των σκελετών), περιλαμβάνονται ο μηχανικός ο Αυστριακός μηχανικός Ερνεστ Βέγκερερ (φωτογράφισε το 1974 δύο δίσκους στο μουσείο Μπάνπο στην πόλη Ζιάν), και ο Ελβετός συγγραφέας Εριχ Φον Νταίνεκεν , που μέσα από τα έργα του δίνει νέες διαστάσεις στην ήδη υπάρχουσα πίστη σε μεγάλη μερίδα των λαών, περί ύπαρξη άλλων κατοικημένων πλανητών και επίσκεψη κάποιων από τους κατοίκους τους στη γη.Ο Έβανς, εντυπωσιασμένος και με μεγάλο πάθος για την έρευνα και την αναζήτηση άγνωστων πολιτισμών, ήταν από αυτούς που επισκέφτηκαν την περιοχή. Μετέβη σ' αυτή το 1947. Αν και είχε την υποστήριξη του 12 χρονου τότε Λάμα, που του έδωσε εφόδια και συνοδεία ανδρών, εγκαταλείφθηκε στην πορεία από αυτούς, αλλά κατάφερε μόνος του, μέσα από αντιξοότητες και κακουχίες να φτάσει τον στόχο του και να αντικρίσει του κατοίκους αυτής την άγνωστης φυλής, σε απρόσιτα σημεία της οροσειράς. Κατοίκους που το ύψος τους έφτανε μόλις το 1,30 μ.

Ο Έβανς συμβίωσε για αρκετό διάστημα μαζί τους, έμαθε την γλώσσα τους σε τέτοιο βαθμό ώστε να μάθει πολλά για την ιστορία αυτής της φυλής, και να μπορέσει να ακούσει από τον θρησκευτικό της ηγέτη Lourgan La, για τα δύο ταξίδια που πραγματοποίησαν οι προγονοί τους από τον δικό τους πλανήτη στη γη. Το ένα πριν από 20.000 χρόνια, και το άλλο το 1014 μ,χ. Το δεύτερο ήταν και το μοιραίο γι' αυτούς, αφού η καταστροφή του διαστημόπλοιού τους, τους παγίδευσε για πάντα στην γη. Οι Ντζόπας αναβίωσαν στον βαθμό που μπόρεσαν τον πολιτισμό τους, και οι απόγονοί τους είναι οι σημερινοί κάτοικοι του χωριού.

Ο Έβανς, όταν ανέβαινε τις ψηλές οροσειρές για να φτάσει στο όνειρό του, αρχικά είχε τις επιφυλάξεις και τους προβληματισμούς του για αυτό που θα συναντούσε. Στον γυρισμό όμως και με τα όσα άκουσε και είδε στην διάρκεια αυτής της μοναδικής, συγκλονιστικής εμπειρίας του, είχε βαθιά πια μέσα του την πεποίθηση για την αλήθεια της ιστορίας και του παρελθόντος των Dzopas.

Η διαφοροποίηση στις χρονικές στιγμές που πραγματοποιήθηκαν οι αποστολές των Dzopas στην γη, όπως ήξερε μέχρι εκείνη την ώρα (και η αναφορά δύο αποστολών), δεν κλόνισε αυτήν του την πεποίθηση, καθώς εκτίμησε ότι το μακρό χρονικό διάστημα που συνέβησαν ήταν πολύ πιθανό να έχει μπερδέψει τα γεγονότα στο πέρασμα τους από γενιά σε γενιά (αυτή η διαφοροποίηση ήταν και η αιτία κάποιοι ερευνητές να μιλούν για δύο διαφορετικές φυλές).

Τα όσα αφηγήθηκε ο Έβανς, αμφισβητήθηκαν έντονα και δεν ήταν λίγοι αυτοί που μίλησαν για προϊόν της φαντασίας του. Πάντως σε αναπάντητο ερώτημα εξακολουθεί να μένει η φωτογραφία που βρέθηκε μετά τον θάνατό του, ανάμεσα στα συγγράμματα του, που φαίνεται να εικονίζει ένα κοντόσωμο περίεργο ζευγάρι που το είχε σημειώσει σαν το βασιλικό ζεύγος της μυστηριώδους φυλής (ο άνδρας 1,20 μ. ψηλός περίπου και η γυναίκα 1,10).

Σε εργαστηριακό επίπεδο ο Εβανς χρησιμοποίησε σε μια σειρά πειραμάτων τον δίσκο, όπου έκπληκτος διαπίστωσε ότι αυτό το μυστηριώδες, ερχόμενο από το παρελθόν αντικείμενο ( η ηλικία του προσδιορίστηκε σε χιλιάδες χρόνια ), δεν είχε σταθερό βάρος αλλά αυτό αυξομειωνόταν με μια συχνότητα που έκλεινε κύκλο περίπου κάθε τρισήμισι ώρες. Τα συμπεράσματα αυτής της έρευνας δημοσιεύτηκαν 4 χρόνια μετά το θάνατο του, το 1978, σε μια μελέτη υπό το τίτλο "Η εξορία των θεών του ήλιου".

Το μυστήριο της φυλής των Dzopas, εξακολουθεί να παραμένει και αυτό διότι στην ανθρωπογεωγραφία της Κινεζικής επικράτειας, η φυλή αυτή φαίνεται σαν να μην υπάρχει. Αυτό όμως δεν σημαίνει άρνηση και αποκλεισμό της ύπαρξή της από τους ερευνητές, καθώς δεν είναι η μόνη φυλή που από την πλευρά της Κινεζικής κυβέρνησης τυγχάνει για λόγους εθνολογικούς αυτής της αντιμετώπισης. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η ανακάλυψη μόλις το 1995 μια ανύπαρκτης και άγνωστης μέχρι εκείνη την στιγμή φυλής με πληθυσμό 120 ατόμων και με ύψος 0,65 έως 1 μέτρο. Και αυτή η φυλή βρέθηκε στο ίδια περιοχή που φαίνεται να ζουν και οι απόγονοι των Dzopaz. Την οροσειρά Bayankara-Ula.

Αν και oi ανθρώπινες δραστηριότητες έχουν απλωθεί σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης, τις θάλασσες, τα ψηλά βουνά, τις ερήμους, τα βαθιά δάση, τις αφιλόξενες ζούγκλες και τα απομακρυσμένα νησιά, εν τούτοις οι ερευνητές επιστήμονες και ανθρωπολόγοι, βρίσκονται πολύ συχνά απέναντι σε εκπληκτικές ανακαλύψεις. Άγνωστες φυλές, διαφορετικοί άνθρωποι, ξεχωριστοί πολιτισμοί, που πολλοί από αυτούς κρύβουν ερμητικά κλεισμένα και ασφυκτικά φυλαγμένα τα μυστικά τους. Μυστικά που αν κάποια στιγμή αποκρυπτογραφηθούν, ίσως αλλάξει όλη η γνώση για την ιστορία της ανθρωπότητας και την ιστορία του πλανήτη μας όπως την ξέραμε μέχρι τώρα. Ίσως η μυστηριώδης φυλή των Dzopas αποτελεί έναν από τους πιο σημαντικούς κρίκους σε αυτή την εξέλιξη, και ταυτόχρονα την πιστοποίηση για την ύπαρξη και ενός ακόμα είδους ευφυούς πλάσματος πάνω στον πλανήτη μας. Που συμβιώνει δίπλα μας, μαζί μας, για χιλιάδες χρόνια...

Πηγή: http://filostratos.pblogs.gr/2012/09/h-mysthriwdhs-fylh-twn-dzopas-giati-ehoyn-ellhnikh-grafh.html
http://mystikaperasmata.gr/

Η Μάχη της Σελλασίας (222 π.Χ.) – Η πτώση της Σπάρτης

 

Η μάχη της Σελλασίας πραγματοποιήθηκε το 222 π.Χ. ανάμεσα στους Σπαρτιάτες του Κλεομένη και τους Μακεδόνες του Αντιγόνου Δώσωνα στη Σελλασία της Λακωνίας. 

Η μεταρρυθμιστική προσπάθεια του Άγι Δ’
Ο Άγις Δ’ ήταν βασιλιάς της Σπάρτης που ανήλθε στο θρόνο της το 245 π.Χ. και ήταν γιος του Ευδαμίδα Β’. Έκανε μεγάλες αλλαγές στο πολιτικό σύστημα της Σπάρτης, αλλά ο συμβασιλέας του, ο Λεωνίδας Β’ τον ανέτρεψε στα σχέδιά του και οι αντιπάλοι του ακύρωσαν τις μεταρρυθμίσεις του και τον σκότωσαν.


Η μεταρρυθμιστική προσπάθεια του Κλεομένη Γ’
Ο Κλεομένης Γ΄ ήταν βασιλιάς της Σπάρτης, γιος του Λεωνίδα Β’ που ανήλθε στο θρόνο το 235 π.Χ. Έκανε και αυτός μεγάλες μεταρυθμίσεις. Επανένταξε τους νόμους του Λυκούργου, εκπαίδευσε το στρατό του με τα πρότυπα της μακεδονικής φάλαγγας, πρότεινε αναδασμό της γης και απελευθέρωση των ειλώτων. Έτσι οι πολίτες έφτασαν τους 4.000 από τους 700 που ήταν.


Ο πόλεμος με την Αχαϊκή Συμπολιτεία
Ο Κλεομένης με τους νόμους αυτούς προκάλεσε έντονη ανησυχία στις γύρω πόλεις και περισσότερο στην ανερχόμενη Αχαϊκή Συμπολιτεία. Ο Κλεομένης όμως εισέβαλλε στη Μεγαλόπολη και κατάφερε να τη λαφυραγωγήσει και να φύγει ανένόχλητος. Αμέσως μετά κατέλαβε τη Μαντίνεια και έδιωξε τους Αχαιούς. Αργότερα κατευθύνθηκε προς την Τεγέα και τις Φερές για να συγκρουστεί με τους Αχαιούς. Εκείνη τότε την εποχή στρατηγός των Αχαιών ήταν ο Υπερβάτας ο οποίος συγκέντρωσε 5.000 – 6.000 στρατιώτες και συγκρούστηκε με τον Κλεομένη στη Δύμη. Νικητής εξήλθε ο Κλεομένης και οι Αχαιοί του ζήτησαν ειρήνη. Ο Κλεομένης δεχόταν την ειρήνη με όρο να γίνει ο αρχηγός της Αχαϊκής Συμπολιτείας. Οι Αχαιοί δέχτηκαν, αλλά την κρίσιμη ημέρα της συνάντησης των Αχαιών με τον Κλεομένη για την υπογραφή των όρων της συνθήκης ο δεύτερος αρρώστησε. Την ευκαιρία δεν την έχασε ο Άρατος που τότε μετά το θάνατο του Υπέρβατου ήταν στρατηγός της Αχαϊκής Συμπολιτείας. Έτσι προσεταιρίστηκε τους Μακεδόνες που τότε βασιλιάς τους ήταν ο Αντίγονος Γ’ ο Δώσων. Ο Αντίγονος τότε έστειλε στην Πελοπόννησο 20.000 πεζούς και 1.400 ιππείς. Μετά από συγκρούσεις στο Άργος, στα Μέγαρα και στη Μεγαλόπολη ο Κλεομένης έχασε τις κτήσεις του εκτός της Σπάρτης.


Πριν τη μάχη
Ο μακεδονικός μαζί με τον αχαϊκό στρατό κατευθύνονταν προς τη Σπάρτη. Οι σπαρτιατικές δυνάμεις που φρουρούσαν τα σύνορα, συναντήθηκαν και αντιπαρατέθηκαν στον αντίπαλο στρατό στην περιοχή της Σελλασίας.


Οι δυνάμεις των Μακεδόνων και των Αχαιών 
Ο Αντίγονος Γ΄ Δώσων παρέταξε απέναντι από τους Σπαρτιάτες 27.600 πεζούς και 1.200 ιππείς. Οι Αχαιοί ανάμεσα σε αυτό το στράτευμα παρέταξαν 3.000 πεζούς και 300 ιππείς. Φαίνεται το πρόβλημα της Αχαϊκής Συμπολιτείας να παρατάξει πολλούς πεζούς σε μια μάχη.


Οι δυνάμεις των Σπαρτιατών
Ο Κλεομένης κατάφερε να παρατάξει έναν αριθμό 20.000 οπλιτών και να απελευθερώσει πολλούς δούλους. Ακόμη κατάφερε να πάρει 1.000 μισθοφόρους.


Οι παράταξεις των αντιπάλων
Η παράταξη των Μακεδόνων και των Αχαιών 
Οι Μακεδόνες και οι Αχαιοί ήταν απέναντι από το λόφο Εύα. Στο δεξιό άκρο ήταν παρατεταγμένα τμήματα συμμάχων, στο σύνολό τους ψιλοί. Στο κέντρο, είχαν τοποθετηθεί οι Αχαιοί και πίσω το ιππικό τους. Αριστερά είχε ταχθεί ο Αντίγονος επικεφαλής της μακεδονικής φάλαγγας υπό την κάλυψη ελαφρά οπλισμένων.


Η παράταξη των Σπαρτιατών 
Η παράταξη του Κλεομένη είχε ταχθεί στο λόφο Εύα. Αριστερά τάχθηκαν οι συμμάχοι και οι περίοικοι υπό τον Ευκλείδα, αδερφό και συμβασιλέα του Κλεομένη. Στο δεξιό άκρο βρισκόταν ο ίδιος ο Κλεομένης, αρχηγός των Σπαρτιατών οπλιτών. Στο κέντρο είχαν ταχθεί οι ιππείς, οι ελαφρά οπλισμένοι και οι μισθοφόροι.

Η μάχη

Η μάχη άρχισε με την επίθεση των Μακεδόνων κατά των Σπαρτιατών. Οι Σπαρτιάτες όμως κατάφεραν και απώθησαν τους Μακεδόνες. Όμως οι Μακεδόνες κατάφεραν να διεισδύσουν στην παράταξη των Σπαρτιατών από μια προδοσία ενός αξιωματικού του Κλεομένη, του Δαμοτέλη. Οι Ιλλύριοι και οι Ακαρνάνες σύμμαχοι των Μακεδόνων επιτέθηκαν στο ακάλυπτο άκρο των Σπαρτιατών και τούς πλευροκόπησαν στο λόφο Εύα. Όμως στο δεξιό άκρο, ο Κλεομένης αιφνιδίασε τους αντιπάλους του και ο Αντίγονος σταμάτησε την επίθεσή του στο αριστερό άκρο για να αντιμετωπίσει το δεξιό. Τότε το αριστερό άκρο των Σπαρτιατών υπό τον Ευκλειδα ανασυντάχθηκε και επιτέθηκε και εκείνο κατά των Μακεδόνων. Η μάχη μέχρι τότε ήταν υπέρ των Σπαρτιατών. Ο Φιλοποίμην όμως, ο αρχηγός των Αχαιών, διέταξε την επίθεση των ιππέων στο αριστερό άκρο των Σπαρτιατών. Ο Ευκλείδας δεν κατάφερε να συγκρατήσει την επίθεση των Μακεδόνων ιππέων και οι Σπαρτιάτες υποχώρησαν. Ο Ευκλείδας πολεμούσε απελπισμένα και πέθανε σαν αληθινός Σπαρτιάτης πάνω στη μάχη. Οι νεκροί για τους Σπαρτιάτες ήταν 5.800. Οι Μακεδόνες πρέπει να είχαν 1.000 νεκρούς.


Η σημασία της μάχης 
Τη σημασία της μάχης οι Έλληνες την κατάλαβαν πολύ αργότερα με τους Ρωμαίους. Ο Κλεομένης ίσως μπορούσε να ενώσει τους Έλληνες απέναντι στους Ρωμαίους με κυριότερο λόγο τους νόμους του.
Η τοποθεσία της μάχης απείχε περίπου 15 χιλιόμετρα της Σπάρτης και αποτελούσε φυλάκιό της. Σήμερα είναι χωριό με πληθυσμό περίπου 550 κατοίκων.

ΠΗΓΗ

Τα μυστικά του Παρθενώνα – Ντοκιμαντέρ

 

Τα μυστικά του Παρθενώνα

 

Το εκπληκτικό αυτο ντοκιμαντέρ του PBS με τίτλο: “Secrets of the Parthenon” (τα μυστικά του Παρθενώνα) αναλύει τον τρόπο που χτίστηκε ο περίφημος Παρθενώνας και καταγράφει λεπτό προς λεπτό τις προσπάθειες των τελευταίων δεκαετιών για την αναστήλωση του, απο τους καλύτερους επιστήμονες του κόσμου, διεισδύοντας στα βάθη του ιερού αυτού βράχου της Ακροπόλεως.


Απολαύστε το εκπληκτικό αυτό ντοκιμαντέρ, διάρκειας μίας ώρας και γνωρίστε “Τα μυστικά του Παρθενώνα”

ΑΧΙΛΛΕΙΟΣ ΑΣΠΙΔΑ

 

Η περιγραφή της ασπίδας που κατασκεύασε για τον Αχιλλέα οΉφαιστος, μαρτυρεί την ύπαρξη στοιχείων προηγμένης τεχνολογίας (στιχ. 474-481) και όχι μόνο:


Σκληρόν χαλκόν, κασσίτερον, πολύτιμο χρυσάφι και ασήμι, βάζει στη φωτιά, κατόπιν μέγ’ αμόνι εις τον κορμόν τοποθετεί και στο δεξί του χέρι σφύραν αδράχνει δυνατήν και το διλάβην στ’ άλλο. Κι έπλασε πρώτα δυνατήν ασπίδα και μεγάλην όλην με τέχνην και τριπλόν λαμπρόν τριγύρω κύκλον με πέντε διπλές έγινε η ασπίδα και σ’ εκείνην λογιών εικόνες έπλαθε με την σοφήν του γνώσιν.

 

Για τους γνώστες της Επιστήμης των Υλικών οι παραπάνω στίχοι περιγράφουν μια πολύστρωτη κατασκευή από πέντε επάλληλα στρώματα, των οποίων οι μηχανικές ιδιότητες διαφέρουν πολύ μεταξύ τους, και παρουσιάζουν μέγιστη αντίσταση σε δυναμική διάτρηση.

Η συμπεριφορά της ασπίδας περιγράφεται (Υ 259-272) στη μάχη του Αχιλλέα με τον Αινεία. Το δόρυ του τελευταίου αποδεικνύεται ανίκανο να διαπεράσει τη θεϊκή ασπίδα: Κατόρθωσε μόνο να τρυπήσει τα δύο πρώτα στρώματα, ενώ τα τρία που απέμεναν απέκρουσαν το δόρυ. Οι αντικρουστικές ιδιότητες της ασπίδας του Αχιλλέα επιβεβαιώνονται από την περιγραφή της μονομαχίας του με τον Αστεροπαίο (Φ 161-165) και επίσης της μονομαχίας του με τον Έκτορα (Χ 289-291).

Ο κ. Παϊπέτης κατέγραψε τα εξής: «(α) Η ασπίδα απετελείτο από μια συγκεκριμένη διαδοχή στρώσεων από υλικά με πολύ διαφορετικές μηχανικές ιδιότητες, από τα οποία το ισχυρότερο ήταν ο σκληρός ορείχαλκος. (β) Ο συνδυασμός των υλικών αυτών, με τον τρόπο που περιγράφεται στην “Ιλιάδα”, δεν επέτρεψε στο δόρυ του Εκτορα να τη διατρήσει, καθώς αυτό στη μία περίπτωση αποκρούστηκε-αναπήδησε προς την αντίθετη κατεύθυνση, ενώ στην άλλη μπόρεσε να διατρήσει μόνο τα δύο πρώτα στρώματα (ορείχαλκου – κασσίτερου) και στη συνέχεια σταμάτησε στο στρώμα χρυσού. (γ) Αν οι στρώσεις της κατασκευής απετελούντο μόνο από τον σκληρό ορείχαλκο και υπό τις ίδιες συνθήκες κρούσης, η ασπίδα θα διετρύετο. 

Το γεγονός αυτό οφείλεται στην τελείως διαφορετική συμπεριφορά των υλικών υπό στατική και δυναμική φόρτιση. Το πρόβλημα μιας αμυντικής διάταξης, όπως η ασπίδα, είναι να κατορθώσει να καταστρέψει την κινητική ενέργεια του ταχέως κινούμενου βλητικού στοιχείου (να τη μεταβάλει δηλαδή σε θερμότητα) και όχι απλά να αντέξει την επιβολή ενός μεγάλου στατικού φορτίου. 


Την ικανότητα αυτή δεν την έχει από μόνος του ο σκληρός ορείχαλκος, ο οποίος και ελάχιστα παραμορφώνεται σε σχέση με τα άλλα υλικά και μικρή ικανότητα απόσβεσης έχει. Αντίθετα, ο κασσίτερος αλλά και κυρίως ο μαλακός (καθαρός) χρυσός, καθώς παραμορφώνονται πλαστικά προκαλούν απόσβεση της κίνησης καταστρέφοντας την κινητική ενέργεια του δόρατος. Επιπλέον η πολύστρωτη κατασκευή συμβάλλει με κάποιο ποσοστό απόσβεσης λόγω τριβής μεταξύ των στρώσεων, που όμως δεν είναι ο κύριος μηχανισμός απόσβεσης στην παρούσα περίπτωση. 


Με βάση τις παρατηρήσεις αυτές επιβεβαιώνεται η υπόθεση ότι ο κατασκευαστής της ασπίδας είχε εξαιρετικά βαθιά γνώση των δυναμικών-μηχανικών ιδιοτήτων των πολύστρωτων σύνθετων κατασκευών, δηλαδή στοιχείων που χρησιμοποιούνται ευρύτατα στη σύγχρονη τεχνολογία». 


ΠΗΓΗ

Ὁ Ἥλιος καὶ ὁ Ἀέρας

 

Ὁ Ἀέρας θύμωσε, μὲ τὸν Ἥλιο μάλωσε.

  Ὁ Ἀέρας ἔλεγε: – Εἶμαι δυνατότερος! Καὶ ὁ Ἥλιος ἔλεγε: – Σὲ περνῶ στὴ δύναμη!

Ἕνας γέρος γεωργὸς μὲ τὴ μαύρη κάπα του στὸ χωράφι πήγαινε.

Ὁ Ἀέρας λάλησε: – Ὅποιος ἔχει δύναμη παίρνει ἀπὸ τὸν γέροντα τὴ χονδρὴ τὴν κάπα του!

Φύσησε, ξεφύσησεν, ἔσκασε στὸ φύσημα, ἄδικος ὁ κόπος του.

Κρύωσεν ὁ γέροντας καὶ διπλὰ τυλίχθηκε στὴ χονδρὴ τὴν κάπα του.

Μὰ κι ὁ Ἥλιος λάλησε: – Ὅποιος ἔχει δύναμη παίρνει ἀπὸ τὸ γέροντα τὴ χονδρὴ τὴν κάπα του!

Ἔφεξεν ὁλόλαμπρος, καλοσύνη σκόρπισε, κι ἔβγαλεν ὁ γέροντας τὴ χονδρὴ τὴν κάπα του.

Πάλι ξαναλάλησε: – Ἄκουσε καὶ μάθε το, σὲ περνῶ στὴ δύναμη, γιατὶ πᾶς μὲ τὸ κακὸ κι ἐγὼ πάω μὲ τὸ καλό!