Παγκράτιον: Το απόλυτο ελληνικό μαχητικό άθλημα

  

Το Παγκράτιο άθλημα είναι το αρχαιότερο στον κόσμο άθλημα πολεμικών και μαχητικών τεχνών, η αρχή του χάνεται στα βάθη της ελληνικής φυλής. Η σύνθεση του ονόματος του παγκρατίου προσδιορίζει και την ουσία του αθλήματος, Παν + κράτος δηλ. ο τα πάντα κρατών και μεταφορικά αυτός που κατέχει την υπέρτατη δύναμη και γνώση.

Το παγκράτιο χωρίζεται σε δύο κύρια μέρη, στο άνω ή ορθοστάδην και στο κάτω ή αλίνδησιν παγκράτιο. Ορισμένοι προσδιορίζουν αυτή την αρχή στη δωδέκατη χιλιετία π.χ. Μέχρι σήμερα οι παλαιότερες παραστάσεις-μαρτυρίες έχουν βρεθεί σε αρχαίο ρητό του 1700π.χ., στην Αγία Τριάδα στην Κρήτη Ως εφευρέτες του Παγκρατίου αναφέρονται ο Ηρακλής και ο Θησέας. ʼθλημα ιδιαίτερα σκληρό, επιβλητικό, θεαματικό κατεξοχήν αμυντικό, με έντονη την κίνηση και την άμιλλα, με χαρακτηριστική ελευθερία στην εφευρετικότητα κινήσεων και τεχνασμάτων.

Ξεκίνησε ως καθαρά πολεμικό αγώνισμα και διατηρήθηκε ως τέτοιο μόνο στη Σπάρτη, γι αυτό και δεν έγινε αμέσως δεκτό στους Ολυμπιακούς αγώνες, διότι το πνεύμα αυτών των αγώνων είναι ειρηνικό και όχι πολεμικό. Μετά από πολύχρονες προσπάθειες και αφού αφαιρέθηκαν τα στοιχεία πού του έδιναν χαρακτήρα άγριας συμπλοκής και συμπεριλήφθηκε στους Ολυμπιακούς αγώνες, από την 33η Ολυμπιάδα το 648π.χ. και έγινε σε λίγο καιρό όπως αναφέρει ο Φιλόστρατος των εν Ολυμπία το κάλλιστον. Πρώτος νικητής ήταν ο Λύγδαμις από τις Συρακούσες.
Σύμφωνα δε με τον Στοβαίο η πόλη που είχε Ολυμπιονίκη στο Παγκράτιο γκρέμιζε μέρος από τα τείχη της για να τον υποδεχθούν.

Σήμερα το παγκράτιο άθλημα ανανεωμένο και με τις επίμονες προσπάθειες της Ελληνικής Ομοσπονδίας Παγκρατίου Αθλήματος (Ε.Ο.Π.Α.) και της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας (WPAF) έχει αναλάβει την διάδοση του αθλήματος στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο με κύριο στόχο να βρει το Παγκράτιο πάλι την θέση του στους Ολυμπιακούς αγώνες.

Ο ιστορικός Φιλόστρατος αναφέρει το παγκράτιο σαν «το πιο άξιο άθλημα των Ολυμπιάδων και τη σπουδαιότερη προετοιμασία των πολεμιστών». Η ονομασία του προέρχεται από το συνδυασμό των αρχαιοελληνικών λέξεων «παν» και «κράτος» και υποδηλώνει «με όλη τη δύναμη». Ο εκπαιδευμένος στο παγκράτιο ήταν πανίσχυρος. Κατά τον Πλούταρχο αυτός που επινόησε την τεχνική του παγκρατίου ήταν ο Θησέας, που με αυτό νίκησε τον Μινώταυρο, τον άγριο ταύρο που φύλαγε το «Λαβύρινθο» στο ανάκτορο της Κνωσσού, στο Ηράκλειο Κρήτης. Ο περιηγητής Παυσανίας αναφέρει ότι ο ημίθεος Ηρακλή επινόησε το παγκράτιο.

Με την εκστρατεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου στη Μικρά Ασία, Περσία, Ινδία και Θιβέτ, οι στρατιώτες του δίδαξαν το παγκράτιο άθλημα στους λαούς αυτών των Ασιατικών χωρών. Την πατρότητα του παγκρατίου σε όλα τα αγωνίσματα των μαχητικών τεχνών, την έχουν αναγνωρίσει μορφωμένοι ιστορικοί των τεχνών αυτών, όπως ο Μασουτάτσου Ογιάμα, ο ιδρυτής της τεχνικής του αθλήματος «Κιόκου Σιν Κάι» στο σύγγραμμά του «Ζωτικό Καράτε».

"Ασκληπιεία": Οι ναοί-θεραπευτήρια της ελληνικής αρχαιότητας

 

"Ο Απόλλωνας , ο ιδιαίτερος ιατρός των Θεών εκπροσωπούσε τον Ήλιο, φωτοβόλο και Θερμουργό του Σύμπαντος, στον οποίο είχαν αποδώσει εξαιρετικές ιατρικές ιδιότητες. Στον ήλιο απέδιδαν τη σωτηρία της Γης και επομένως εξήρτησαν από τον Ήλιο την προέλευση της Ιατρικής.

Στους πρώτους χρόνους, οι πάσχοντες κατέφευγαν στους ναούς των Θεών επικαλούμενοι την βοήθειά τους για την απαλλαγή τους από τα δεινά για τα οποία θεωρούσαν τους ίδιους τους Θεούς υπεύθυνους.
Στους ναούς αυτούς, όμως, ουσιαστικά δεν γινόταν θεραπείες. Απλά γινόταν επίκληση της θεραπευτικής βοήθειας των Θεών. Κι επειδή κάθε Θεός ή Θεά του Ολύμπιου Πάνθεου και πέρα απ' αυτό σχετιζόταν με συγκεκριμένες ασθένειες κι επομένως με τις αντίστοιχες θεραπείες -σύμφωνα με την πίστη ότι ο Θεός στέλνει τα κακά κι ο Θεός τα παίρνει- φρόντιζαν με θυσίες, σπονδές κλπ. ώστε οι Θεοί να διάκεινται ευμενώς προς τους ίδιους και να τους προστατεύουν.
Αργότερα, οι αρχαίοι Έλληνες δεν αρκέστηκαν στην εξ ύψους βοήθεια αλλά μετέφεραν τις ιατρικές θεότητες από τον Όλυμπο στη Γη για καλύτερα αποτελέσματα. Έτσι, εμφανίσθηκε ο Ασκληπιός, ο οποίος έλαβε θεία υπόσταση ευθύς εξ αρχής. Σύμφωνα, λοιπόν, με την μυθολογία και κατά τον Πίνδαρο, ο Απόλλωνας, Θεός του Ήλιου και η Κορωνίδα από την Λακέρεια της Θεσσαλίας αποκτούν τον Ασκληπιό, το οποίο είναι πρόσωπο ιστορικό που κατατάσσεται ανάμεσα στους ημίθεους για το θαυμάσιο έργο προσφοράς στην ανθρωπότητα, και το οποίο ενσαρκώνει την υψηλή ιδέα της ιατρικής κι επομένως τη δύναμη που έδινε πάντα η Φύση στον άνθρωπο για την καταπολέμηση των νόσων.
Ο πατέρας του Ασκληπιού, ο Απόλλωνας, τον εμπιστεύτηκε στα χέρια του Χείρωνα Κένταυρου, που τον εκπαίδευσε στις πεδιάδες και τα άλση του Πηλίου της Θεσσαλίας. Απ' αυτόν πήρε τις πρώτες αρχές της ιαματικής τέχνης κι έμαθε πολύ καλά τα βότανα, πράγματα που με τη σειρά του δίδαξε στους γιους του Μαχάονα και Ποδαλείριο, ήρωες του Ομήρου που διέπρεψαν σαν στρατηγοί -ιατροί στο Ελληνικό στρατόπεδο ηγούμενοι των Θεσσαλικών λεγεώνων. Ο ίδιος ο Ασκληπιός έδρασε πριν τον Όμηρο και πέθανε σύγχρονα με τον Ηρακλή 53 χρόνια πριν την πτώση της Τροίας.
Το γεγονός ότι πατέρας του Ασκληπιού είναι ο Θεός του Φωτός, του Ήλιου, τονίζει την αναγνώριση της μεγάλης αξίας του Ηλιακού Φωτός από άποψη υγιεινής ήδη από την αρχαιότητα. Το δε γεγονός ότι η γέννηση του Θεού της ιατρικής έγινε από γυναίκα θνητή και πατέρα Θεό δείχνει ότι η Ιατρική δεν είναι εντελώς θεία, δηλ. αλάνθαστη, αλλά μετέχει της ανθρώπινης αδυναμίας. Προέρχεται εκ φύσεως από τους Θεούς, τελειοποιήθηκε με την τέχνη (Χείρωνας) και στηρίζεται ευλαβικά στη μέση. Είναι αναγκαία η τήρηση και των δύο ιδιοτήτων κι αν γίνει κανείς επιλήσμων της θείας καταγωγής -όπως η μάνα του μόλυνε την θεία υπόσταση πηγαίνοντας με τον Αρκάδα Ίσχιδα- τότε επέρχεται η τιμωρία.
Αν η ιατρική ξεχάσει την ανθρώπινη φύση και ατενίσει σε υπέρτερα των δυνάμεων αυτής έργα -που ανήκουν στους Θεούς- (ο Χείρων και ο Ασκληπιός ανάσταιναν και νεκρούς) τότε επέρχεται τιμωρία -τον Ασκληπιό τον κατέκαυσαν. Έτσι, η ιατρική είναι μεν θεία τέχνη, ο λειτουργός όμως αυτής είναι άνθρωπος, επομένως αδυνατεί να βαδίσει εναντίον των φυσικών νόμων.
Τον κανόνα αυτό τον τηρούσαν οι Ασκληπιάδες, το δε πρώτο ίαμα στο Ασκληπιείο της Επιδαύρου, ένα από τα 320 συνολικά Ασκληπιεία ανά τον Ελλαδικό χώρο, ήταν: "Θεός τύχα αγαθά, ιάματα του Απόλλωνος και του Ασκληπιού". Ακόμη και οι λαϊκοί γιατροί παραδέχονταν την επιρροή της θρησκείας και την θεωρούσαν μεγάλο σύμμαχο, όπως φαίνεται από την επιγραφή που αφιέρωσε το σωματείο των Γιατρών στο Ασκληπιείο των Αθηνών και όπου επικαλούνταν την αγαθή τύχη, την Υγεία και τον Ασκληπιό.
Στα Ασκληπιεία, όπου γίνονταν θεραπευτικές εργασίες, η ιατρική περίθαλψη ήταν μυστική και κληρονομική, ο δε Λουκιανός αναφέρει ότι οι μετέχοντες στην θεραπευτική διαδικασία έπαιρναν όρκο σιωπής ότι δεν θα φανέρωναν τα ιατρικά ή άλλα μυστικά τους. Βεβαίως, μόνο οι πρεσβύτεροι ήταν μυημένοι στα απόρρητα, οι νεώτεροι δεν είχαν καν το δικαίωμα να ρωτήσουν. Μόνον οι ανώτεροι στην ιεραρχία ασκούσαν την ιατρική, οι άλλοι περιορίζονταν στις θρησκευτικές θεραπείες οι οποίες παρουσίαζαν στενές σχέσεις με τα Ελευσίνια μυστήρια. Οι μυημένοι είχαν μεταξύ τους επικοινωνία, αλληλογραφία και συνεργασία και πολλές φορές ιερείς από το ένα Ασκληπιείο πήγαιναν σε ένα άλλο για να αντιμετωπισθούν συγκεκριμένες δύσκολες θεραπείες.
Της όλης διαδικασίας προϊστατο ο Πρωθιερέας ή Μεγάλος Ιερέας και τον βοηθούσαν οι Πυροφόροι, που εκτελούσαν χρέη διακόνου και βοηθών στις ιατρικές εργασίες, οι Ιερομνήμονες και οι θεράποντες νοσοκόμοι που ονομάζονταν Ασκληπιάδες. Ανάμεσά τους υπήρχαν και γυναίκες οι οποίες ανήκαν στην τάξη των Νακόρων ή Ζακόρων. Ο Γαληνός λέει ότι πριν από τον Ασκληπιό, η ιατρική ήταν "απολύτως εμπειρική και μόνο δια φυτών εθεραπεύοντο οι άνθρωποι, ενώ αυτός την ανύψωσε σε θεία επιστήμη".
Στα Ασκληπιεία, που επεκράτησαν μετά τον 5ο π.χ. αιώνα, γιάτρευαν με ό,τι μέσα διέθεταν και με μυστικές συνταγές. Οι ιερείς πίστευαν ότι έπρεπε ο άνθρωπος να επιδιώκει την βοήθεια της φύσης το μεν δια της υγιεινής, το δε δια της τεχνικής θεραπείας. Ο Ασκληπιός είχε μεταβιβάσει σ' αυτούς την ιατρική αγωγή δια της χρήσεως των διαφόρων φαρμάκων και χειρουργικών μέσων που παρέμεναν μυστικά. Ο Ιπποκράτης άντλησε πολλά πρακτικά διδάγματα της επιστήμης από πηγές κρυμμένες στα Ασκληπιεία και από την μελέτη των εκεί πινάκων και πλακών. "
Απόσπασμα από το κείμενο της Όλγας Γκουνή "Αρχαία Ελληνικά Ασκληπιεία".
Στην αρχαία Ελλάδα υπήρχαν διάσπαρτοι ναοί-θεραπευτήρια του θεού Ασκληπιού, τα Ασκληπιεία, από τα οποία το πιο ονομαστό ήταν ο Ναός του Ασκληπιού στην Επίδαυρο, το οποίο ήταν για τον Ασκληπιό ότι ήταν για τον Απόλλωνα οι Δελφοί. Ο μύθος θέλει τον Ασκληπιό να έχει γεννηθεί στην Επίδαυρο ''εν θυώδει τεμένει'' (στο τέμενος που ευωδίαζε) και ότι εδώ απόκτησε την περίφημη δύναμή του ως Θεός ''Ιατήρ''. Τη μία θεραπεία ακολουθούσε η άλλη, έως ότου, κατά το μύθο, ανάστησε ακόμα και νεκρούς, όπως τον Ιππόλυπο από την Τροιζήνα.
Μετά τη δύση του ηλίου, έχοντας νηστέψει από κρασί και ορισμένες τροφές και μετά από σύντομο καθαρτήριο λουτρό στο Θόλο, ο ασθενής φορώντας λευκό μανδύα προσέφερε θυσία στον Ασκληπιό και εισερχόταν στο Άβατον, όπου ελάμβανε χώρα η εγκοίμηση. Κατά τη διάρκεια της νύχτας ο ιερέας-ιατρός ντυμένος ως θεός Ασκληπιός επισκεπτόταν και θεράπευε τους μισοκοιμισμένους πιστούς συνοδευόμενος από τις κόρες του, βοηθούς, υπηρέτες, και ένα σκύλο ή φίδι, που συμμετείχαν στη θεραπευτική τελετουργία π.χ. γλείφοντας τις πληγές του αρρώστου.

Ελληνική πόλη ανακαλύφθηκε στην Κίνα!

Μια ελληνική 
πόλη ανακαλύφθηκε στην Κίνα...



Ο αμφορέας αυτός βρέθηκε στην πόλη Νίγια κάπου 640 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά της πόλης Kashgar το 1993. 



Ο Βρετανός εξερευνητής σερ Όρελ Στέιν, περιδιαβάζοντας την Κίνα το 1903 (106 χρόνια πριν) άκουσε από Κινέζους χωρικούς για την ύπαρξη μιας αρχαίας ελληνικής πόλης κάτω από μεγάλους αμμόλοφους. 



Ένα δημοσίευμα αυστραλιανής εφημερίδας τάραξε τα ιστορικά ύδατα, τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 1990. Το δημοσίευμα έλεγε για ελληνικό πολιτισμό σε πόλη της Κίνας. Έτσι έχουμε το παράδοξο ότι αφού ο Μέγας Αλέξανδρος έφθασε μέχρι το Γάγγη ποταμό πως υπάρχουν ελληνικές πόλεις στην Κίνα; Μήπως ο Αλέξανδρος έφθασε μέχρι το εσωτερικό της Κίνας; Ή τουλάχιστον, έφθασαν εκεί στρατεύματά του; 



Αναπάντητα ιστορικά ερωτήματα, αφού δεν υπάρχουν οι ανάλογες ιστορικές πηγές που να τεκμηριώνουν κάτι τέτοιο. 



Κι όμως στην Κίνα βρέθηκε αρχαία ελληνική πόλη. Αυτό μας λέει το δημοσίευμα της Μελβούρνης το 1993.

tsantiri

Διάφορα Αποφθέγματα του Πλάτωνα

Ο Πλάτων γεννήθηκε περίπου στα 428 π.Χ. σε μια αθηναϊκή οικογένεια με πολιτική παράδοση, και πέθανε στα 347 π.Χ. Ο Αριστοτέλης μας πληροφορεί ότι κάποια στιγμή, κατά τη διάρκεια της νεότητάς του, ο Πλάτων ήλθε σε επαφή με τα δόγματα του Κρατύλου, ενός μαθητή του Ηράκλειτου, ο οποίος μαζί με άλλους προσωκρατικούς στοχαστές όπως ο Πυθαγόρας και ο Παρμενίδης έδωσαν στον Πλάτωνα τις βάσεις των μεταφυσικών και επιστημολογικών αναζητήσεων. Καθώς όμως συνάντησε το Σωκράτη προσανατόλισε τις αναζητήσεις του στο φιλοσοφικό ζήτημα της αρετής.

Η πλατωνική φιλοσοφία πραγματεύεται τη φύση του «αισθητού» και του «υπεραισθητού» κόσμου, και αποτελεί το πρώτο στην Ιστορία καθολικό σύστημα. Του συστήματος αυτού η επίδραση στο μεταγενέστερο κόσμο υπήρξε ανυπολόγιστη. Ο φιλοσοφικός στοχασμός του Πλάτωνος αποτέλεσε, αποτελεί και θα αποτελεί διαχρονική βάση έρευνας και πολύπλευρης ανάλυσης των εκάστοτε φιλοσόφων και όχι μόνο.


Ορισμένα Αποφθέγματα του Πλάτωνος:

1) Όλος ο χρυσός που βρίσκεται κάτω ή πάνω από τη γη δεν είναι αρκετός για να δοθεί σε αντάλλαγμα για την αρετή.

2) Το να υπερνικήσει ένας άνθρωπος τον (κατώτερο) εαυτό του είναι η πρώτη και η πιο ευγενής απ’ όλες τις νίκες· το να ηττηθεί από τον (κατώτερο) εαυτό του είναι το πιο αποτροπιαστικό και επονείδιστο πράγμα.

3 ) Υπάρχει η νίκη και υπάρχει η ήττα· η πρώτη και κάλλιστη των νικών και η τελευταία και χείριστη των ηττών που ο άνθρωπος κερδίζει ή υφίσταται, δεν πραγματώνεται στα χέρια ενός άλλου αλλά του ίδιου του εαυτού του.

4) Οι καλές πράξεις παρέχουν δύναμη στον εαυτό μας και εμπνέουν καλές πράξεις και στους άλλους.

5) Οι καλοί άνθρωποι δεν χρειάζονται νόμους για να ενεργούν υπεύθυνα, ενώ οι κακοί άνθρωποι θα βρουν τρόπους να τους παρακάμψουν.

6) Η δικαιοσύνη στη ζωή και στη συμπεριφορά της Πολιτείας είναι δυνατή μόνο εάν πρώτα κατοικεί στις καρδιές και στις ψυχές των πολιτών.

7) Εκείνος που κάνει την αδικία γίνεται πάντα πιο ελεεινός από εκείνον που την υφίσταται.

8) Δύσκολα ένα ανθρώπινο ον είναι ικανό ν’ ακολουθήσει δύο επαγγέλματα ή δύο τέχνες σωστά.

9) Ο κάθε άνθρωπος μπορεί εύκολα να βλάψει, αλλά το καλό σ’ έναν άλλο δε μπορεί να το κάνει ο κάθε άνθρωπος.

10) Η ανθρώπινη συμπεριφορά πηγάζει από τρεις κύριες πηγές: Επιθυμία, συναίσθημα, και γνώση.

11) Εάν ένας άνθρωπος παραμελεί τη μόρφωση, περπατάει κουτσός μέχρι το τέλος της ζωής του.

12) Εάν οι αξίες πρόκειται να έχουν νόημα πρέπει να είναι οικουμενικές.

13) Η άγνοια είναι η ρίζα και ο βλαστός όλων των κακών.

14) Προσήλωσε τον εαυτό σου και στα δύο: τόσο στο παρόν όσο και στην επόμενη ζωή. Χωρίς προσπάθεια δε μπορείς να προκόψεις. Αν και το έδαφος μπορεί να είναι καλό, δεν μπορείς να έχεις καλή σοδειά χωρίς καλλιέργεια.

15) Όπως το λέει και ο χτίστης, οι μεγαλύτερες πέτρες δεν εδράζονται καλά χωρίς τις μικρότερες.

16) Με το άγγιγμα της αγάπης, ο καθένας γίνεται ένας ποιητής.

17) Να είσαι καλοσυνάτος, διότι ο κάθε άνθρωπος που συναντάς αγωνίζεται μια σκληρή μάχη.

18) Καλύτερο είναι το λίγο που έχει γίνει σωστά, παρά το πολύ που έγινε χωρίς τελειότητα.

19) Το κουράγιο είναι ένα είδος σωτηρίας.

20) Κουράγιο σημαίνει να ξέρεις τι να μη φοβάσαι.

21) Η εξαπάτηση δεν είναι τίποτε άλλο από τον ευτελή μιμητισμό της σοφίας.

22) Είναι κοινή παροιμία, και βρίσκεται στο στόμα του καθενός, ότι η ζωή δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια προσωρινή διαμονή.

23) Ο θάνατος δεν είναι το χειρότερο που μπορεί να συμβεί στους ανθρώπους.

24) Κανείς δεν γνωρίζει εάν ο θάνατος, τον οποίο οι άνθρωποι φοβούνται ως το μεγαλύτερο κακό, ίσως είναι το ύψιστο καλό.

25) Όλοι οι άνθρωποι είναι από τη φύση τους ίσοι, φτιαγμένοι όλοι από τον ίδιο πηλό από τον ίδιο Κατασκευαστή· και όσο κι αν εξαπατούμε τους εαυτούς μας, ο φτωχός χωρικός είναι τόσο αγαπητός στο Θεό όσο και ο πανίσχυρος πρίγκιπας.

26) Η δικτατορία προκύπτει φυσιολογικά από τη δημοκρατία, και ο πιο χοντροκομμένος τύπος τυραννίας και σκλαβιάς προκύπτει από την πιο ακραία πολιτική ελευθερία.

27) Υπερβολική ελευθερία, είτε αναφέρεται στο κράτος είτε στα άτομα, φαίνεται να οδηγεί σε υπερβολική σκλαβιά.

28) Η παντελής άγνοια δεν είναι τόσο τρομερό ή ακραίο κακό, και πολύ απέχει από του να είναι το χειρότερο κακό απ’ όλα· όμως η μεγάλη ευφυΐα και η πολλή γνώση, όταν συνοδεύονται από κακή ανατροφή, είναι πολύ πιο καταστροφικές.

29) Η γνώση γίνεται κακό εάν ο στόχος δεν είναι ενάρετος.

30) Άνθρωπος: ένα ον σε αναζήτηση νοήματος.

31) Οι γονείς ας κληροδοτήσουν στα παιδιά τους όχι πλούτη, αλλά το πνεύμα του σεβασμού.

32) Ανάμεσα σε εκατό γεννιέται ένας ήρωας, ανάμεσα σε χίλιους βρίσκεται ένας σοφός άνδρας, αλλά μια ολοκληρωμένη προσωπικότητα μπορεί να μη βρεθεί ούτε ανάμεσα σε εκατό χιλιάδες άνδρες.

33) Μια από τις τιμωρίες που υφίστανται οι σοφοί που αρνούνται να λάβουν μέρος στην κυβέρνηση είναι να ζουν κάτω από την κυβέρνηση χειρότερων ανθρώπων.

34) Η γνώμη είναι το ενδιάμεσο μεταξύ γνώσης και άγνοιας.

35) Η φιλοσοφία είναι η ύψιστη μουσική.

36) Τα μάτια της ψυχής του πλήθους είναι ανίκανα ν’ αντέξουν τη θεία οπτασία.

37) Η κοινωνία η οποία δεν έχει ούτε φτωχούς ούτε πλούσιους θα έχει πάντα τις πιο ευγενείς αρχές και αξίες.

38) Η κατεύθυνση προς την οποία η Παιδεία προσανατολίζει εξ αρχής τον άνθρωπο θα καθορίσει και το μέλλον της ζωής του.

39) Ο μέγιστος πλούτος είναι να ζεις ικανοποιημένος με λίγα.

40) Ο άνθρωπος που έχει ενεργήσει ώστε το κάθε τι που οδηγεί στην ευτυχία να εξαρτάται μόνο από τον εαυτό του κι από κανένα άλλο άνθρωπο, έχει υιοθετήσει το καλύτερο σχέδιο για να ζει ευτυχισμένος. Αυτός είναι άνθρωπος του μέτρου, άνθρωπος ακέραιου χαρακτήρα και σοφίας.

41) Οι πιο ενάρετοι άνθρωποι είναι εκείνοι που είναι ευχαριστημένοι με το να είναι ενάρετοι χωρίς να επιζητούν να φαίνονται ως τέτοιοι.

42) Υπάρχουν δυο πράγματα για τα οποία οι άνθρωποι δεν θα έπρεπε ποτέ να οργίζονται: εκείνα που μπορούν να διορθωθούν, και εκείνα που δε διορθώνονται.

43) Κανείς δε βλάπτεται με το επαναλαμβάνει κάτι καλό.

44) Η Πολιτεία είναι αυτή που είναι επειδή οι πολίτες είναι αυτοί που είναι.

45) Αυτοί που αγαπούν να γίνουν μεγάλοι δεν πρέπει ν’ αγαπούν ούτε τον εαυτό τους ούτε τα δικά τους πράγματα, αλλά μόνο ό,τι είναι δίκαιο, άσχετα αν το έχουν κάνει οι ίδιοι ή άλλοι.

46) Το να πας στον άλλο κόσμο, έχοντας μια ψυχή που είναι σαν ένα δοχείο γεμάτο με αδικίες είναι το τελευταίο και το χειρότερο απ’ όλα τα κακά.

47) Εύκολα συγχωρούμε ένα παιδί που φοβάται το σκοτάδι· η αληθινή τραγωδία στη ζωή είναι όταν ενήλικες φοβούνται το φως.

48)Πρέπει να θεωρούμε μέγιστης σπουδαιότητας το να φροντίζουμε ώστε τα πρώτα παραμύθια που τα παιδιά ακούν να έχουν προσαρμοστεί με τον πιο τέλειο τρόπο στο να προάγουν την αρετή.

49) Η σοφία είναι η επιστήμη των επιστημών.

50) Δεν θα υπάρξει τέλος στα προβλήματα των κρατών, ή της ίδιας της ανθρωπότητας, μέχρι τότε που οι φιλόσοφοι θα γίνουν βασιλείς του κόσμου, και έως ότου εκείνοι που τώρα αποκαλούμε βασιλείς και άρχοντες γίνουν πραγματικοί και αληθινοί φιλόσοφοι, οπότε η πολιτική δύναμη και η φιλοσοφία θα έλθουν στα ίδια χέρια.